Hoe is het in Godsnaam mogelijk, dat wij enkele maanden terug hier het hebben over het gebruik van cyanide door Chinese ondernemers in het binnenland en dat het daarna gewoon ongestoord is verder gegaan? Hoe is het mogelijk dat 4 maanden terug zowel Milieu-minister Tjong Ahin als de bevelhebber van het leger op de hoogte zijn gesteld van het gebruik van cyanide en dat ze niet hebben ingegrepen? Is er een zware politieke lobby die het steeds opneemt voor milieucriminelen, misschien ondersteund vanuit de diplomatieke wereld?
Wat doet NIMOS, is dit orgaan klaar met zijn werk als het een kleine memo heeft geschreven? Waarom is er geen haan die ernaar kraait totdat mensen in actie komen? Wij zijn de mening toegedaan dat het tot nergens zal leiden als NIMOS uitgroeit of zich transformeert tot de Milieu Autoriteit. Op het stuk van het milieu moeten we het hoofdstuk van NIMOS afsluiten en gewoon opnieuw beginnen. NIMOS is een bureaucratisch instituut uit de oudheid die als lijfspreuk heeft: voorzichtigheid. Men wil geen boze mensen binnen de regering, men wil vooral geen onrust in de samenleving. Als er daarvoor in de plaats delen van de bevolking vergiftigd raken is dat geen probleem, ook geen probleem als het milieu van Suriname wordt vernietigd.
Recent is het bericht gelanceerd dat rondom het stuwmeer bij het Stoneiland er vermoedelijk met cyanide goud is gemijnd. Dit is illegaal en Chinese ondernemers zijn ondanks een waarschuwing elders, op een andere plek gewoon doorgegaan.
Vermoedelijk is er al schade aangericht aan het milieu omdat het water blauw is gekleurd en er dode vissen waar te nemen zijn. Er is bericht dat een Commissie Ordening Goudsector de werkzaamheden heeft stopgezet, maar we hebben niet gelezen dat de commissie ook de middelen van de malafide ondernemers in beslag heeft genomen en verbeurd heeft verklaard, deze onklaar heeft gemaakt of zelfs in brand heeft gestoken. De commissie lijkt, omdat ze alleen heeft ontruimd, de groep illegale ondernemers de ruimte te hebben gegeven om elders, ‘achter Gods ogen’ waar niemand ze ziet, door te gaan met de activiteiten.
De hardnekkigheid waarmee deze groep doorgaat met het vernietigen van het Surinaamse milieu en straks ook de Surinaamse mens en dat allemaal terwijl verblijfsvergunningen en andere vergunningen doorgaan, bevestigt het eerder vermoeden dat corrupte politici en ambtenaren, deze milieucriminelen een handje boven het hoofd houden. Dat zijn Surinamers, die het leven van hun eigen landgenoten, bijvoorbeeld te Brownsweg en Nieuw Koffiekamp, in gevaar zetten. Het leven van deze landgenoten is in de ogen van de corrupte ambtenaren en politici niets waard.
Dubieus in het geheel is ook de rol van de Commissie Ordening Goudsector, ooit begonnen onder leiding van een glibberige babbelaar die algauw de verleidingen van het glinsterende goud zelf niet kon weerstaan; hij pleegde incest en moest plaats ruimen. We hebben het eerder hier gezegd en dat zullen we herhalen: er is geen milieulobby in Suriname. De nationale en internationale milieuorganisaties zijn gecorrumpeerd en houden daarom verzwakt hun mond, waaronder NIMOS. Dit orgaan is vooral een geheimzinnige introverte organisatie en heeft daardoor de kans gekozen van milieuvervuilers.
Een sterke speler die een voorbeeld is voor Nimos hoe het moet is Probios onder Erlan Sleur. De zwakte van deze organisatie is dat het een privaat initiatief is, waardoor het minder gemakkelijk zijn weg binnen de administratieve doolhof zal vinden. Een Erlan Sleur hebben we altijd gemist binnen het NIMOS en dat is het bewijs dat deze organisatie het heeft laten liggen, tot blijdschap van de corrupte politici en de malafide ondernemers uit het binnen- en buitenland die het milieu en de Surinamers hebben vernietigd. En deze laatste groep heeft een machtige lobby. Sleur had de gevaarlijke praktijk van het gebruiken van cyanide al blootgelegd te Sarakreek, Nieuw Koffiekamp en Kwakoegron blootgelegd, maar zijn milieucriminelen niet het land uitgezet. Terecht stelt Sleur zich de vraag hoe het kan dat deze malafide ondernemers het verboden spul cyanide vanuit Paramaribo naar het binnenland vervoeren. Hoe komt dit verboden spul überhaupt het land binnen? Nu zijn activiteiten te Stoneiland stopgezet en de vraag rijst waarnaar heen deze milieucriminelen nu zullen verhuizen. Men is bezig strafbare handelingen te plegen, waarom worden dan de verblijfsvergunningen van deze vreemdelingen niet ingehouden? Waarom worden de strafsancties op deze groep niet toegepast?
En dit alles brengen we dan weer in het kader van de rechten van de inheemse en tribale volken. Corruptelingen in Paramaribo ontvangen in witte en rode enveloppen hun stapel crispy dollarbiljetten van 100. Ze kijken in ruil de andere kant op en laten de rommel en de vernietiging gaan richting het binnenland. Dit alles leidt tot de vernietiging en vergiftiging van de inheemse en de tribale volken en hun gebieden. Er is geen oor vanuit Paramaribo naar het milieu en naar het wel en wee van onze burgers die in ‘het achterland wonen’. Dit alles kan zo weer leiden tot verzet, omdat het inmiddels duidelijk is dat het gecorrumpeerde Paramaribo en met name de politici en de ambtenaren, steeds verraad hebben gepleegd naar hun eigen landgenoten. We vinden dat de heen gegane minister van Milieu heel vlot en mooi Nederlands kon praten, maar wij vonden hem vooral slap wanneer het aankwam om daden die voor change kunnen zorgen. Tjong Ahin was precies als NIMOS: voorzichtig en vooral de milieucriminelen en de corruptelingen niet boos maken. Wij denken niet dat de opvolger een andere houding aan de dag zal leggen.
Het lot van de inheemse en tribale volken is ook in Suriname in hun eigen handen. Het advies is dat ze daarmee op efficiënte wijze omgaan.
