Een studente die oorspronkelijk uit het district Marowijne afkomstig is, maar Paramaribo verblijft voor haar studie vertelt de redactie van Dagblad Suriname over het leven in Moengo.
Vele keren duurder
Zoals bij velen bekend is, is het leven in Moengo heel zwaar en de mensen betalen voor alle producten veel meer dan er in de stad voor die producten wordt betaald. De meeste diensten zijn afhankelijk van de brandstofprijs. Het moment dat de brandstof omhoog gaat, dan zitten de bewoners ook met hogere prijzen van bijvoorbeeld producten en diensten opgescheept.
Minder klagen?
Op de vraag van de redactie hoe het komt dat men minder klaagt, zegt de studente dat de meeste mensen net als andere Surinamers mensen hebben de in Frans-Guyana wonen. Voor hen is het dus makkelijk om een bijdrage te leveren. Kort gezegd is het dus de steun die wordt verkregen vanuit het buitenland die mensen minder hun misnoegen laat uiten. Kinderen verlaten gezinnen om hun intrek bij familie in Frans-Guyana te nemen. Moeders gaan speciaal bevallen in Frans-Guyana, omdat ze er voordelen aan hebben. “De voordelen zijn verschillend, bij sommigen een paspoort/de nationaliteit en anderen hebben bijvoorbeeld financiële voordelen”, geeft ze aan.
Mensen leven liever in Frans-Guyana dan in Suriname
Alles is duur, je kunt niet kiezen tussen goedkoop en duur, zegt ze in het interview. Veel van haar kennissen in Moengo werken in Frans-Guyana. Het leven in Suriname wordt met de dag ongemakkelijker. Het is belangrijk, dat er een verandering komt in het land. Ze was als jong meisje zelf van mening, dat ze het land niet zou verlaten, maar gezien de omstandigheden denkt ze toch dat het tijd wordt om te overwegen of haar eerder genoemde besluit wel juist was.
Decentralisatie
Op de vraag hoe het staat met decentralisatie, zegt ze wel dat er vooruitgang wordt geboekt op dit gebied. Marowijne is een belangrijke plek voor het land, na Nickerie lijkt het wel het belangrijkste district te worden in het land. Ook vanwege de mogelijkheden om Suriname binnen te komen met de boot (Albina). Als oproep heeft ze dat de regering het beleid zo doorzet op het gebied van decentralisatie en dat er meer gedaan wordt waar dat kan. Het is verder erg belangrijk dat behalve decentralisatie ook gewerkt wordt aan het economisch beleid. “De burgers hebben het hard nodig, mensen komen niet uit en er is op den duur geen zicht meer ondanks alle harde werk.”
Afsluitend in het gesprek met de redactie, geeft ze te kennen dat ze hoopt dat het beter komt met Suriname. Van de jeugd vraagt ze ook om zich verder te scholen. “Door scholing kunnen we als jonge generatie een belangrijke invloed hebben op het beleid van de ouderen”, zegt ze afsluitend.
GW
