“We voelen ons beetgenomen. Dit was ons niet beloofd. Wat doet de president steeds weer eigenlijk in het buitenland? De koers is nog nooit zo hoog geweest sinds de implementatie van de SRD. Ik kan me niet voorstellen”, zegt een bezorgde burger tegenover Dagblad Suriname.
“De schooldeuren zijn weer open. Het wordt een ramp als er geen verandering komt. De kosten zijn haast niet meer te betalen”, zegt de administratieve kracht. “Het land lijkt stuurloos. Wij willen dat de president leiding geeft en leiderschap toont. Hiervoor heb ik niet gestemd”, stelt zij verder.
De bezorgde moeder geeft aan twee kinderen op de basisschool te hebben. “De president praat over investeren in het onderwijs, terwijl wij hier op instorten staan. Ik ben de situatie zat. Elke dag buskosten, brood en beleg, boeken en kopiëren, noem maar op. In de vakantie was het ook een karwei om aan alle schoolspullen te komen. De kinderen kwamen gelukkig in aanmerking voor wat schoolpakketten. Maar, het is echt niet te doen. Internet is verschrikkelijk duur bijvoorbeeld.”
Een lerares verwijst naar een toespraak van president Chandrikapersad Santokhi onlangs bij een van vergaderingen bij de Verenigde Naties (VN). Hij zei toen onder andere: “Onderwijs is de sleutel tot het ontsluiten van ontwikkelingspotentieel en biedt de voorwaarde om de intergenerationele armoede cyclus te doorbreken. We hebben een aantal belangrijke beleidsinterventies gedaan, waaronder het verstrekken van financiële prikkels, om het schoolgeld tot een minimum te beperken en de zware financiële last voor gezinnen te verlichten.”
Echter zijn het volgens de bezorgde burger eerder mooie praatjes dan harde waarheden. “Wij merken er helaas niet veel van. Ik kan praten voor een hele grote groep mensen die erg gemotiveerd en erg gefrustreerd is. Wij kunnen dit niet meer aan. De verhalen houden maar niet op. Eerst was het 200 dagen, dan weer wat anders. Ik kan en velen kunnen het niet meer aan”, besluit zij.
