De politiek onstuimigheid blijft onder deze regering boven Suriname hangen. Om te beginnen is er een kans dat een coalitiepartner besluit om ‘als zelfstandige partij’ door te gaan in DNA. Wat daaronder moet worden begrepen is onduidelijk. We hebben al een coalitiepartij de ABOP die in DNA ook officieel heeft verklaard zelfstandig in DNA te zullen opereren. Daarna is de fractieleider half tot de orde geroepen door de partijvoorzitter, maar die zelfstandigheid duurt voort. Wat dat betekent voor de regering is onduidelijk.
De ABOP is nog formeel een partij die onderdeel deel uitmaakt van de coalitie. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat er dan geen algemene coalitiefractie is met een fractievoorzitter, maar dat de ABOP een aparte fractie is met een eigen fractievoorzitter, maar wel behorende tot de coalitie. Dat betekent dat over alle wetten die in DNA verschijnen de ABOP vrij mag stemmen zonder zich gebonden te voelen aan afspraken die eerder door de coalitie zijn gemaakt. Het kan dus dat de ABOP tegen stemt op een wetsvoorstel dat ingediend is door ministers die van andere partijen afkomstig zijn. Tot nu toe is dat niet gebeurd.
De NPS wenst dus ook die kant op te gaan. Het zelfstandig in DNA opereren wordt door de gewone man van de straat anders opgevat. De man van de straat vindt dat je pas een statement maakt wanneer je uit de coalitie treedt, dus geen onderdeel bent van de regering. Wij weten niet precies wat de inzet is van het congres van het NPS, maar uit de woorden van de meest radicale stemmen uit de partij blijkt niet dat het de bedoeling is duidelijk uit de coalitie te treden. Wanneer de NPS uit de coalitie treedt dan betekent het, dat een aantal ministers hun portefeuille zullen indienen. De regering zal in DNA dan niet meer op de steun van de NPS mogen rekenen. Binnen de NPS lijken de meerderheid van de stemmen te gaan richting een op een lager pitje zetten van de samenwerking met de VHP.
Het is voor de buitenwacht onduidelijk wat de rol van de coalitie voorzittersoverleg is op dit moment. Het is duidelijk dat de vp en zijn partij hun eigen weg opgaan en deze periode, waarin Suriname door een heel moeilijk vaarwater gaat, als slechts een overbruggingsperiode zien. De ABOP is niet committed om inspanningen te plegen binnen deze regering. De partij is vooral gefocust op de persoonlijke ambities die uitgesproken zijn op de Marrondag: hij zal de strijd aangaan in Paramaribo en wil president van Suriname worden. We kunnen u nu al zeggen dat de huidige voorzitter van de ABOP een slechte job doet als vp en dat hij totaal niet geschikt is voor een hoge ambt als president. Het land kan onder zijn leiding in een periode van chaos, anarchie en geweldsuitbarstingen terecht komen. De politicus waar wij het over hebben, heeft zichzelf niet in de hand en hij heeft zijn achterban ook niet in de hand. Er wordt heel veel impulsief gereageerd. De ABOP-politici zijn vanaf het begin tegen het gezag van de huidige president. En daarom wordt er vaak gezegd dat er twee regeringen in het land zijn, dat is dan direct een gele kaart aan de partij die het gezag van de president ondermijnt.
Ter afsluiting van dit gedeelte kunnen wij verwijzen naar een recent actie van de vp die waarnam voor de president: hij dacht bij afwezigheid van de president even te wijzen hoe hij snel de koers naar beneden zou brengen. Ook aanwezige toeristen waren benieuwd naar de uitwerking van de bedreiging van de ABOP-voorzitter. Hij zou zelf in de cambio’s gaan staan om de orders te geven voor het droppen van de koers. Het resultaat is 0.0.
Wij hebben eerder onze kanttekeningen gemaakt toen de NPS- voorzitter een functie op het Kabinet van de President neerlegde en DNA-leden van de NPS meeliepen met een menigte die aftreden van de regering eiste. We zien over het algemeen in Suriname dat er niet gestreden wordt om Suriname beter te maken. We horen bij de coalitie politici die ontevreden zijn, niet welke beleidsmaatregelen ze uitgevoerd willen hebben en welke adviezen zij hebben gegeven. Wij hebben hier de NPS-voorzitter uitgedaagd om zijn geschreven adviezen over volkshuisvesting te publiceren zodat het volk kan zien dat niet naar hem wordt geluisterd. Die adviezen zijn er niet. Ook zijn er geen adviezen of wetsvoorstellen van het ontevreden lid Etnel bekend, waarom zij uit de coalitie zou willen stappen. Men zegt alleen dat het niet goed gaat in het land, maar onder de NPS ging het ooit ook niet goed. Toen moest men voor alles in de rij staan en kregen we een hyperinflatie. De coalitiepartners zijn niet uit de coalitie, omdat het niet goed ging. Men moet andere redenen aandragen om uit de coalitie te stappen of zelfstandig hun ding in DNA te doen. Men moet geschreven plannen, financieel uitvoerbare voorstellen en wetsvoorstellen aanhalen die niet zijn geaccepteerd door de regering of de president. Die zaken worden niet aangehaald.
De regering is nu door de moeilijke koopkracht niet populair en Etnel wil alleen onderdeel zijn van een populair regering. De vraag rijst dus ook wat exact de inbreng van de NPS is in de coalitie en ook van de ABOP en de PL. Wat zijn hun geschreven plannen en concrete financieel uitvoerbare wensen voor het financieel-economisch beleid? Die zijn er niet.
De acties van de politici zijn vooral gericht op hun positie. Sommigen willen president en minister worden, anderen willen zich nu al zodanig positioneren dat ze onderdeel zijn van de coalitie in 2025. Dan moet men dus tegen die tijd afstand hebben genomen van impopulaire politici die pijnlijke maatregelen als public sector reform gaan moeten uitvoeren.
Aan de andere kant roepen de stellingnames van bepaalde vakbonden zoals de douanebond, sterke vraagtekens op. Het is jammer dat de regering capituleert onder de oneigenlijke druk van de bond. Deze bond heeft opheffing van de corruptie binnen de douane niet tot haar agenda. Ondertussen zijn weer douaniers in een zaak van paspoortfraude ingesloten. De president is in deze zaak gecapituleerd, omdat hij aanvoelde dat men deze zaak binnen zou aangrijpen om de coalitie aan te vallen en de NDP-agenda uit te voeren. Het blijft onder de gegeven omstandigheden moeilijk om als regering herstelprogramma’s in het land uit te voeren.
