Audrey Christiaan heeft als de inheemse vertegenwoordigster van de Nationale Reparatiecommissie Suriname in Trinidad en Tobago aangegeven, dat de inheemse volkeren ook hebben geleden tijdens de slavernijperiode in Suriname. Christiaan is momenteel te gast op Trinidad en Tobago waar de inheemsen de geschiedenis onder het thema “Acknowledging the Resilience and Creativity of our First Peoples” herdenken.
Tijdens haar toespraak, die gericht was op de situatie van de inheemsen in Suriname, sprak zij over genocide en haalde aan dat ook de inheemsen “excuses en reparatie” nodig hebben.
“Het uitgangspunt hierbij is: Dat de eerste inwoners van Suriname, erkent door de Verenigde Naties als inheemse volkeren, ook last van de kolonisatie en het schrikbewind van de kolonisator hebben gehad”, zei Christiaan. “Het resultaat is dat de leefomstandigheden van de afstammelingen van de inheemse volkeren slecht zijn”, benadrukte zij.
Rollen en verantwoordelijkheden
Er werd gewezen op de rol van de regering van Suriname, die verantwoordelijkheid draagt met betrekking tot de leefomstandigheden van de inheemse volkeren. Ook haalde Christiaan de rol van Nederland aan. Zij zei dat de inheemse volkeren van Suriname hebben geëist dat Nederland haar verantwoordelijkheid met betrekking tot deze geschiedenis neemt en bijdraagt aan het verbeteren van de levensomstandigheden, zonder dat aan het recht op zelfbeschikking wordt ingeboet.
Bijdrage
De inheemsen willen dat Nederland een bijdrage levert om de gevolgen van de koloniale overheersing te overwinnen. Christiaan lichtte toe dat deze bijdrage kan worden onderverdeeld in vier categorieën:
I. Herstel van de fysieke levensomstandigheden, om volgens de eigen tradities te leven in beschermde gebieden.
II. Toegang tot economische welvaart voor de afstammelingen van de tot slaaf gemaakte inheemse volkeren.
III. Behoud van de waarden, normen en culturele identiteit van de inheemsen.
IV. Integratie van de inheemse bevolking terwijl de eigen identiteit wordt bewaard.
Aanvullend werd gesteld, dat er behoefte bestaat aan ondersteuning bij het oplossen van het grondenrechtenvraagstuk door het ter beschikking stellen van experts en financiële middelen.
Ook noemde Christiaan de financiering van een leerstoel op te richten voor de inheemse talen en cultuur aan een universiteit in Nederland in samenwerking met de Anton de Kom Universiteit van Suriname. Zij noemde nog een aantal zaken, zoals de lobby bij internationale organisaties ter ondersteuning van de inheemse bevolking in Suriname met hun emancipatie en de oprichting van een ontwikkelingsfonds voor inheemse ondernemers.
Christiaan deed eveneens een oproep om de inheemse symbolen te erkennen als nationale symbolen in Nederland en Suriname en vestigde ook de aandacht op huisvesting en werkgelegenheid in de stedelijke gebieden van Suriname.
“We hebben er bij de Nederlandse overheid op aangedrongen om dit proces van erkenning, excuses en herstel zo snel als mogelijk met de Nationale Reparatie Commissie te starten”, zei Christiaan.
Zij zei tot slot: “Hoewel de kolonisator al vertrokken is, ervaren wij nog steeds de onderdrukking van de vorige en huidige regering die weigert onze grondrechten te erkennen. Op dit moment zijn er zoveel bedreigingen met betrekking tot de grondroof van ons land door illegale en legale immigranten door het verlenen van opdrachten en concessies. Vanaf hier doe ik een hartstochtelijke oproep om de Surinaamse overheid voor dit gedrag waar dan ook te verafschuwen.”
RB
