Suriname en Nederland mogen zich volgens Marinus Bee, voorzitter van de Nationale Assemblee (DNA), beroepen op een eeuwenlange verbintenis, die niet altijd een evenwichtige benadering heeft gekend, maar op geen enkele wijze verloochend mag worden. De parlementsvoorzitter sprak dinsdag 13 september tijdens de Openbare Vergadering van DNA ter gelegenheid van het bezoek van premier Mark Rutte van het Koninkrijk der Nederlanden.
Voorzitter Bee sprak van een historie tussen de twee landen die nauwelijks te bevatten is. “Het is te hopen dat in de toekomstperspectieven de wederzijdse erkenning zich zal manifesteren. Wij kunnen ons beroepen op een eeuwenlange verbintenis, die niet altijd een evenwichtige benadering heeft gekend, maar op geen enkele wijze verloochend mag worden. Het parlement spreekt daarom de hoop uit dat deze bijzondere vergadering het startsein genoemd mag worden voor een gemeenschappelijke toekomst met wederzijdse voordelen. We zullen het samen moeten doen”, aldus voorzitter Bee.
Hij besloot zijn toespraak met een fragment uit de volksliederen van beide naties, te weten: “Den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood” en “Heri libi te na dede wi sa feti gi Sranan.”
De parlementsvoorzitter begon zijn rede met een citaat van de voormalige president van de VS, Barack Obama: “While the future is unknowable the winds always blow in the direction of human progress.”
Voorzitter Bee ging zijn toespraak als volgt verder: “Met deze wijze woorden van Barack Obama vervolgen wij deze bijzondere vergadering, die is geïnitieerd om voor het herstel van onze eens zo nauwe band de juiste richting te bepalen met natuurlijk het onomstotelijk verschil dat Suriname als volwaardige bondgenoot ook een stem heeft in de te nemen besluiten. Momenten als deze herinneren ons eraan dat een druk schema altijd aangepast kan worden indien de bereidwilligheid aanwezig is. Het valt geenszins te ontkennen dat tijd een belangrijke factor is, maar met de juiste intentie lijkt deze niet terug te draaien werkelijkheid bijna plooibaar. Hoewel we thans als partners tegenover elkaar staan, ligt de oorsprong van onze collaboratie in ons slavernijverleden. Dat ondanks de verstreken tijd nog een niet te miskennen nasleep in de hedendaagse algemeen aanvaardbare maatschappelijke relatie veroorzaakt.”
“Zonder wie dan ook naar de mond te willen praten of misschien juist tegen de schenen te trappen”, aldus de parlementsvoorzitter verder “blijft het natuurlijk een heikel punt dat het Koninkrijk der Nederlanden thans nog steeds in gebreke blijft om officieel zijn excuses te maken voor het aangedane leed van de toch wel als zwarte bladzijde opgetekende geschiedenis ten tijde van het als verdorven verklaarde koloniaal verleden.”
“Wij hanteren hier te lande een concept, ongeacht onze afkomst en diversiteit, welke het mogelijk maakt om als vredelievende natie besluitvorming tot stand te brengen in een tijd die behalve nauwelijks te overziene uitdagingen ook nog gekenmerkt wordt door de druk om onze schuldenlast te verkleinen, want hoe wij hier ook samen kwamen aan deze grond zijn wij verpand. Wij blijven er steeds naar streven om alle actoren met wie wij als natie bilaterale betrekkingen besluiten aan te gaan, hun waarde op de juiste wijze te blijven waarborgen omdat het gelijkheidsbeginsel bij ons hoog staat aangeschreven. Echter, wij worden er steeds weer mee geconfronteerd dat na de beëindiging van het koloniale tijdperk tussen onze beide naties Surinamers bijna stiefmoederlijk bejegend worden bij het willen betreden van de eens nauwelijks gehanteerde landsgrenzen van het Koninkrijk der Nederlanden en onze natie.”
Voorzitter Bee verder: “Het parlement draagt elke eventuele samenwerking, waar ook de Srananman hier te lande profijt van zal ondervinden een warm hart toe en spreekt de hoop uit dat niet alleen gemaakte, maar ook de te maken afspraken voor heel Suriname de verlichting zullen brengen die beoogd wordt. Het lijkt tegenwoordig meer regel dan uitzondering dat aan Surinamers naar willekeur het betreden van Nederlands grondgebied wordt ontzegd zonder daartoe gegronde reden worden opgegeven bij de afwijzing van de vereiste via voor het Schengengebied. Het parlement ontkomt daardoor niet aan de indruk dat de in de Toescheidingsovereenkomst gehanteerde criteria in de hedendaagse besluitvorming van generlei toegevoegde waarde zijn. Onze rechten lijken steeds weer vertrapt te worden. Voor de inwoners van een gewezen lucratief overzees grondgebied zouden op zijn minst enigszins verzachtende standaarden moeten gelden voor de vereiste dispensatie om het gewezen moederland te mogen betreden.”
“Hoe graag wij ook willen aannemen dat anno 2022 de strijd om gelijkheid uitgestreden zou moeten zijn, worden wij steeds weer met het tegendeel geconfronteerd. De vraag of er niet tal van verdragen ondertekend zijn, waarbij gesteld wordt dat wij mensen allen gelijkgesteld zijn en dat er op generlei wijze onderscheid gemaakt mag worden, komt steeds weer bovendrijven, want in zekere zin zijn alle nazaten van de uit Afrika afkomstige tot slaaf gemaakten onlosmakelijk verbonden aan de welvaart en erkenning van de zogeheten eerste wereldorde.”
Volgens de parlementsvoorzitter zouden de weldoordachte woorden “What it lies in our power to do, it lies in our power not to do” van Aristoteles als een van ‘s werelds grootste wijsgeren, ons als leidraad kunnen dienen.
