“Men zegt dat wij elkaar moeten ondersteunen om verder te gaan, maar als onze eigen mensen ons verdrukken, terwijl anderen het verzachten voor ons, waarvoor denk je dat ik zal kiezen?”, vraagt een vrouw zich af in gesprek met Dagblad Suriname.
De vrouw geeft aan, dat de prijzen van groenten veel te hoog zijn. “Het is voor anderen rendabel, maar voor mij helemaal niet. Wanneer je naar de markt gaat, zie je wel verschillende prijzen, maar ding sma ei broko you ai. Als je langs de straat hetzelfde spul of groentesoort wil kopen, kom je veel goedkoper uit. Voor een hoop sopropo bijvoorbeeld betaal je bij enkelen SRD 35 en bij de illegale verkopers koop ik die zelfde sopropo soort voor SRD 20. Je hebt andere groentesoorten die duur zijn op de markt en die je slechts bij de illegale verkopers voor SRD 10 kan kopen. Wat moet ik dan verder zeggen? De hardwerkenden als ons proberen de andere hardwerkenden te breken.”
“Men geeft aan dat de goederen die de illegale verkopers verkopen niet goed zijn, maar ze zien er nog heel goed uit. Ook op een andere manier wil men goedkoper uitkomen. Als je bij een standhouder een hoop peper koopt van SRD 25 bestaat de helft uit bedorven peper, als je niet oplet. Dat kan toch niet zo? Kunnen wij niet samenwerken?”, vraagt de vrouw zich af.
“Je hebt enkelen die rekening houden en de prijzen van de groentesoorten zakken, maar anderen geven je keihard de prijs. Een ieder heeft een andere handelaar, maar als burger zou je niet zoveel willen uitgeven aan een bos groenten. Ik hoop echt dat er een verandering komt, want velen kunnen het niet aan. Ik wil niemand breken, maar zoek juist naar een samenwerking. Zo zie ik helemaal geen samenwerking. Ik kon nog kopen, maar aangezien de situatie erger wordt, ga ik niets meer kunnen doen, dan wordt het rijst met boter eten. Dat is zelfs ook luxe nu”, zegt de vrouw.
TM
