De media laten vaak de protestacties in vele landen zien. Men loopt dan rond met spandoeken en de longen uit zijn lijf te schreeuwen. Deze acties worden van tevoren goed voorbereid. De punten worden doorgenomen, er wordt gecommuniceerd en naar oplossingen gezocht. Met andere woorden, er wordt eerst goed overlegd en met de tegenpartij gepraat, alvorens te besluiten tot actie over te gaan en daarna wordt de actie aangekondigd. Door te kijken en luisteren, begrijpt de toeschouwer waar de actie over gaat en soms oogst zo’n actie begrip van de samenleving, maar soms wordt het afgekeurd.
Maandag zijn er hier mensen de straat op gegaan om te protesteren. Ze liepen van alles te roepen. Terwijl ik naar de protestactie zat te kijken, kwamen er woorden in me op als onbegrip, rommelig, ongeorganiseerd, opruiend, kwade opzet. Het was gewoon duidelijk, dat deze actie niet was voorbereid en dat men in het wilde weg van alles riep. Af en toe werd er een microfoon onder de neus van een demonstrant geduwd en stelde de journalist een vraag. De antwoorden benadrukten dat men vaak inhoudelijk niet op de hoogte was van de feiten en zomaar wat liep te roepen.
– Er werd bijvoorbeeld geroepen dat er armoede is. Maar dat weet iedereen al. Tijdens de verkiezingen was er door elke politieke partij gewaarschuwd dat het volk minstens drie generaties lang zou lijden doordat de vorige regering het land met een enorme schuld had opgezadeld en instituten had kapot gemaakt. Maar, nu wordt er tijdens de demonstraties gedaan alsof deze regering de armoede heeft veroorzaakt. Deze regering probeert juist, het land uit de crisis te halen. De maatregelen die genomen worden zijn hard, maar het kan niet anders.
– Ook werd er niet gesproken over de hulp die tot nu toe is aangereikt in de vorm van verhoging kinderbijslag, sociale steun, belastingschaal enzovoorts. De mensen weigeren de hulp te zien en staren zich blind op verwijten.
– Degene die riep dat de president uitleg moest komen geven, heeft duidelijk nooit geluisterd. Tot nu toe is er regelmatig over van alles uitleg gegeven door de president en de communicatiedienst.
– Er werd ook gesproken over de financiële fraude op dit moment bij de staatsbank. Ook hier werd duidelijk, dat men de uitleg van de president op de televisie heeft gemist. Men weigert het onderzoek af te wachten en oordeelt en veroordeelt zonder de feiten te kennen.
– Het geschreeuw ‘Chan moet weg,’ koppelde ik direct aan een groep oproerkraaiers van de NDP.
– Enkele opmerkingen waren wel terecht. zoals het verwijt over nepotisme en het vervullen van zoveel functies door een persoon en dat het salaris van een Nederlander niet vergeleken kan worden met dat van de Surinamer. Deze persoon wilde wat veranderingen in het beleid en dat is een redelijk verzoek. Dit verzoek hoeft echter niet op straat gescandeerd te worden. Hij kan zich hiermee rechtstreeks tot de president richten door middel van een petitie. Deze regering heeft al vele petities in ontvangst genomen en die hebben ze nooit naast zich neergelegd.
Kortom de algemene indruk van de protestactie was dat die niet was voorbereid, maar vooral dat deze groep geen oog had voor de problemen die dit land in de wurggreep houden. Ze zien alleen hun eigen zorgen, maar het grotere plaatje zien ze niet. De massa is de straat op gegaan met het doel commotie te veroorzaken. Geeft dat achteraf een tevreden gevoel? Kunnen mensen echt trots zijn op zulk gedrag? Actie zonder visie is soso las ting. Visie zonder actie is slechts dagdromen, maar visie, inzicht in de situatie met actie kan zorgen voor een positieve verandering.
Deze groep heeft niet van tevoren bekeken hoe deze problemen konden worden opgelost zonder geschreeuw en agressie. Kabaal maken, schelden en dreigen brengen nooit een oplossing, brengen geen ontwikkeling, maar communiceren wel. Mensen die echt op zoek zijn naar oplossingen, proberen eerst in alle ernst om de problemen in kaart te brengen. Intelligente mensen luisteren en praten over oplossingen en ideeën. Pessimisten en kortzichtige mensen lopen over het beleid te klagen maar de optimist zet zich in voor veranderingen.
Het is voor de samenleving altijd prettiger als ze zien dat mensen problemen in kaart brengen zonder te schreeuwen en schelden, zelf nadenken en een eigen bijdrage leveren aan oplossingen. Deze mensen krijgen eerder sympathie van de samenleving. Een samenleving luistert niet graag naar geschreeuw en ziet liever geen ordinair gedrag. Elke dwaas kan kritiek leveren, klagen en veroordelen en de meeste dwazen doen dat ook. Maar er is karakter voor nodig om begripvol en opbouwend bezig te zijn.
Als je denkt dat deze regering vol duisternis is, laat ons dan jouw licht zien. Als je denkt dat deze regering verkeerd handelt, laat dan goede acties zien. Als je denkt dat deze regering niet aan zijn volk denkt, laat dan zien dat jij wel aan je landgenoot denkt.
Beste mensen, we kunnen gemakkelijk fouten vinden en roepen wat er mis is. Maar, een positieve houding ondersteund door een positieve actie in de juiste richting is alles wat we nodig hebben om samen te overleven in deze crisisarena die ons is opgedrongen door de vorige regering. Dat, waar we allemaal naar zoeken, zullen we nooit vinden door op straat te gaan schreeuwen. Het zit diep van binnen in elk van ons, je hoeft alleen maar naar te willen zoeken. Wees zelf de verandering die je in Suriname wil zien.
“Coming together is a beginning; keeping together in understanding is progress; working together in harmony is success.”
Josta Vaseur
