Suriname is gezegend met verschillende rassen. Elke president, vp of regeringsfunctionaris hoort daar tijdens zijn bewind rekening mee te houden en zich in te zetten voor alle rassen.
Het is een feit dat er in Suriname etnisch wordt gedacht en gehandeld. Dat is zo langzamerhand stilzwijgend geaccepteerd. Een partijleider die zijn mensen aanspoort om zich te scholen en vooruit te komen, verdient een schouderklopje. Maar een leider die zijn volk aanspoort om zich te bundelen om te overheersen, is gevaarlijk bezig.
Etnisch denken en ernaar handelen is al funest voor een goede samenwerking, maar om te blijven roepen dat de marrons zich moeten bundelen, dat broeders elkaar moeten steunen, al zijn ze fout bezig, dat broeders elkaar niet bij de PG moeten aangeven, dat de marron altijd het stiefkindje was, is fataal. Op deze manier worden volwassenen geduwd in een bepaald denkpatroon. De gedachte manifesteert zich in het woord, het woord manifesteert zich in de daad, de daad ontwikkelt zich tot een gewoonte en de gewoonte verhardt zich tot een karakter. Kunt u zich de gevolgen voorstellen als één ras pogingen onderneemt om superieur te zijn boven de andere rassen. Er zal dan altijd strijd, jaloezie en afgunst zijn, kortom er komt dan nooit een goede samenwerking dus ook geen ontwikkeling. Kinderen die opgroeien tussen volwassenen die etnisch denken en handelen, weten op de duur niet beter en doen de volwassenen na. Zo’n samenleving is ten dode opgeschreven. Als de marrons zich etnisch gaan profileren, zal dat niet alleen negatieve gevolgen hebben voor hen, maar ook voor de hele samenleving. Het zal de stigmatisering vergroten en mensen kunnen zich onveilig en in hun waarde aangetast voelen. De veroorzaker van zo’n gevaarlijke sfeer in de samenleving mag nooit en te nimmer een leidende functie krijgen.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat etniciteit niet per definitie negatief hoeft te zijn. Etnische mobilisatie via de politiek heeft de Hindoestanen als groep vooruit gebracht. Nu velen hun doel hebben bereikt, is die etnische mobilisatie niet meer zo vanzelfsprekend. De Hindoestaan sluit zich nu ook aan bij andere partijen. Na de onafhankelijkheid waren het de creolen die de topposities kregen. Daarna volgden de Hindoestanen. Op dit moment zijn de marrons in de emancipatiefase beland. Ze mobiliseren dan ook zwaar etnisch. Politiek gezien is de etnische propaganda de gemakkelijkste manier om binnen te komen omdat je alleen maar op je aanhang hoeft te lijken.
Etniciteit kan dus mobiliserend en emancipatorisch werken. Alleen mensen die in een achterstandssituatie verkeren geloven dat alleen de politieke leider die op hen lijkt, ze kan helpen. De man die op hen lijkt, strooit met geld, dan hoeven ze niet zelfredzaam te zijn of keuzes te maken op basis van intelligentie. En daar maakt hun leider misbruik van. Ze denken dat degene die niet op ze lijkt, hen niet zal helpen. Deze gedachte is hen opgedrongen. De leider die niet op hen lijkt, kan deze manier van denken alleen doorbreken door te bewijzen dat hij ook hun zaken behartigt. Groepen die al geëmancipeerd zijn, vinden het een belediging aan hun intelligentie om geplaatst te worden in het hokje van etniciteit. Ze willen hun verstand gebruiken en zelf kiezen op basis van visie en programma.
Suriname moet af van dat etnische gedoe, anders zijn we hard op weg naar een situatie zoals in Guyana, waar twee dominante etnische groepen overheersen en waar verkiezingen etnische referenda zijn. De groep die in aantal de grootste is, zal altijd winnen. Dan is er geen sprake meer van democratie. De andere groepen gaan zich dan tweederangs burgers voelen waardoor er enorme etnische spanningen kunnen ontstaan.
De politieke leider van de ABOP, heeft zijn uitlatingen misschien niet etnisch bedoeld, maar het kan wel etnisch opgevat worden en een gevaar betekenen voor de samenleving. Daarom is het raadzaam om altijd goed na te denken voordat hij uitlatingen doet.
– Een ware leider leert zijn volk niet om alleen het eigen ras te zien. Hij leert ze om in elk ras een Surinamer te zien.
– Een echte leider houdt zijn volk niet gevangen in dat hokje van ‘niet zelf denken, maar gehoorzamen,’ integendeel stimuleert hij hen om zelf te denken en hun intelligentie te gebruiken. A real leader don’t create thoughtless followers; he creates more good leaders.
– Een goede leider roept niet, ‘samenbundelen en naar de macht grijpen, maar stimuleert zijn volk juist naar eenheid met alle rassen.
– Een goede leider dreigt niet met: ”we gaan de straat op,” elke keer als ze hun zin niet krijgen. Hij leert ze om te communiceren.
– Een echte srananman blijft zijn volk erop wijzen datie sranan bere na mamjo, dus dat mama Sranan alle rassen omarmt.
De leider van het marron volk heeft zich jarenlang verrijkt door zich de inkomstenbronnen van het land toe te eigenen. Een man die echt van zijn volk houdt, had niet alleen de eigen zakken gespekt, maar het geld gebruikt om het binnenland te ontwikkelen en zijn volk een beter leven te geven. En nu is hij juist degene die continu tegen zijn volk roept dat zijn arme volk jarenlang is achtergesteld en dat lanti geld moet ophoesten.
Tenslotte, wat uiteindelijk het Surinaamse volk moet verbinden, is het besef dat tot welk ras je ook behoort, wij samen verantwoordelijk zijn voor de toekomst van ons land en onze kinderen.
We have come from different ships, but we are together now in the same Surinam boat. Let’s row that boat together as brothers and sisters.
