In de tegenwoordige moderne tijd kan het er bij inwoners in de verre districten niet in, dat zij voor simpele documenten de lange afstand naar Paramaribo moeten afleggen. “Men zegt dat zaken zijn geautomatiseerd, maar wat is geautomatiseerd?”, vraagt een inwoner uit het district Wageningen zich af. De bewoner geeft aan, dat mensen voor hun zaken naar Nickerie of Paramaribo moeten afreizen, in een tijd dat vervoer niet goedkoop is. “Daar komt nog de tijd bij die je kwijt bent om je zaken te regelen. Voor een uittreksel moet je naar Paramaribo, maar als je bent geautomatiseerd dan hoef je toch niet zo ver te reizen?”, vraagt de man.
Ook ingenieur Dharm Mungra is van mening, dat de bijkantoren van het Centraal Bureau voor Burgerzaken, CBB, beter voorbereid moeten zijn op internettoepassingen om voor een vlotte afhandeling in de districten te zorgen. De kansen voor digitalisering en verbetering van de dienstverlening zouden volgens Mungra in deze moderne tijd juist aangegrepen moeten worden.
“Want wij leven nu in een gedigitaliseerde wereld”, verduidelijkt Mungra, die ook aangeeft dat bepaalde bedrijfsprocessen in de wereld door bedrijven in andere landen worden bewaakt. “Iemand in India kan een productieproces ver buiten de eigen landsgrenzen aansturen”, merkt de ingenieur op. “De onderontwikkeling van de digitale sector moet worden benut”, besluit Mungra.
Gemakkelijker
Ook activiste Audrey Christiaan (zie foto top) noemt de dagelijkse kommer en kwel van de mensen ver buiten Paramaribo. “Weet je hoeveel een reis kost naar Paramaribo voor een uittreksel dat gedownload kan worden?”, vraagt Christiaan. “Waarom maken wij het niet gemakkelijker voor elkaar?”, vraagt zij zich af. “De technologie is aanwezig maar het is er nog niet voor de mensen in het binnenland.” Hoewel zij dit opmerkt voor elk gebied, denkt zij in eerste instantie aan Sipaliwini. “Het betreft niet alleen uittreksels, maar alle documenten waarvoor de mensen moeten reizen.”
Christiaan denkt aan de beschikbaarheid van ‘focal points’ waar de mensen terecht kunnen. “Als de mensen van Donderskamp of Corneliskondre hun zaken bij het Pensioenfonds moeten regelen dan moeten ze naar Boskamp en naar de stad, waarna ze nog ergens moeten logeren in de stad. We moeten kijken hoe wij dit soort processen voor de mensen kunnen vergemakkelijken.”
Christiaan zegt dat een reis van Donderskamp naar Boskamp voor een charter al boven de SRD 10.000 kost. Voor Corneliskondre zijn de kosten SRD 15.000. “En dan ben je nog niet in Paramaribo voor je uittreksel.” Zij denkt aan oplossingen voor de mensen en hoopt dat de digitalisering voor deze doelgroep een feit zal zijn.
RB
