Mopperen en klagen is de mens eigen. Ik hoorde laatst een man zeggen: “Rutte gaat op zijn fiets naar het werk, waarom hebben presidenten en leiders van derdewereldlanden, zodra ze aan de macht zijn, altijd de behoefte om in dure auto’s rond te rijden. Kijk maar naar Suriname, pres, vp en ministers rijden in luxeauto’s plus volgauto’s. Het is alsof ze zo graag aan hun omgeving willen laten zien dat ze plots tot een hogere klasse behoren.”
Dit onderwerp is de laatste tijd het gesprek van de dag. Sommige mensen vinden dat al die regeringsmensen best in goedkopere auto’s kunnen rijden om zo geld uit te sparen en anderen zeggen dat rijden in dure auto’s nu eenmaal bij die functie hoort, dus niet zeuren.
Het komt nogal eens voor dat mensen met een modaal inkomen en een simpel leven leiden, plots een baan krijgen met een hoger salaris inclusief enkele privileges, zoals een auto. Dat is mooi meegenomen.
Jammer genoeg weet het gros niet met die plotselinge welvaart om te gaan. Men krijgt plots de behoefte om te demonstreren dat ze tot een hogere klasse behoren. Mensen die eerst op de centjes moesten letten, krijgen plots de kans om meer geld uit te geven en dat willen ze graag showen. Het is waar dat geld meer vrijheid geeft, maar geld haalt niet alle issues weg. Geld garandeert geen gelukkig leven.
Men is vaak jaloers op deze mensen
Zelf denk ik dat we eerder medelijden met ze moeten hebben omdat deze mensen met hun gedrag laten zien dat ze geen sterk gevoel van eigen waarde of zelfvertrouwen hebben. Een mens die al dat uiterlijk vertoon nodig heeft om zich prettig te voelen, is meelijwekkend. Het zijn nog steeds gewone mensen, alleen het gedrag verandert. Net als gewone mensen kunnen ze af en toe klagen, alleen klagen ze over zaken van een heel andere orde:’ het onderdeel van de Porsche is niet geleverd, het vliegtuig waarmee ik in Miami wil gaan winkelen vertrekt niet op tijd, het zwembad is niet schoongemaakt.’ Een mens met zelfvertrouwen weet wat hij kan en waard is en heeft daarom al dat showen met dure spullen, rijden in luxeauto’s en wonen in een groot huis, niet nodig. Hij weet dat al dat luxevertoon geen meerwaarde toevoegt aan het goed vervullen van zijn taak. Ook zonder al die luxe, kan het werk goed worden gedaan.
Als het plots financieel beter wordt, krijgen mensen een aangenamer leven. Vaak wordt dat luxeleventje niet uit eigen zak betaald maar door de staat. Mensen die normaal te voet gingen winkelen, hebben plots een vliegtuig nodig om in Miami te gaan shoppen. Als ze zelf voor de kosten hadden moeten opdraaien, zouden ze er zelfs niet over piekeren, maar op kosten van de staat, is dat gedrag plots heel normaal. Plotseling rijk worden, heeft dus zijn aangename kanten, maar kan ook zijn valkuilen hebben. Je instelling, de manier waarop je in het leven staat, kan veranderen. Bijvoorbeeld, een trouwe echtgenoot, die plots meer geld te besteden heeft, krijgt plots behoefte aan een buitenvrouw aan wie hij lekker veel geld kan spenderen. Rijden in een simpele auto is niet goed genoeg meer. Men kan mediageil worden, bijvoorbeeld in de media moet per se benadrukt worden dat een project is gerealiseerd onder jouw bewind.
Jouw karakter is plots in het gareel gedwongen van krijgen en ontvangen, van verkwanselen en consumeren.
Dat gebrek aan geld tot zorgen kan leiden, daarover is zowat iedereen het eens. We hebben geld immers nodig om voedsel en kleding te kopen, om onderdak en de maandelijkse vaste lasten te kunnen betalen. Velen denken onterecht dat geld en geluk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Heel wat dingen zijn immers niet te koop, bijvoorbeeld vriendschap, gezondheid, liefde.
Al zou die luxeauto bij die baan horen, dan kan jij nog geheel zelf beslissen of je daarin wilt rondrijden en of je wel of geen bodyguard nodig hebt. Vaak besluit het gros om zich te koesteren in die luxe. Dat is prima, maar probeer dan a.u.b. jezelf te blijven, want dat luxeleventje geldt slechts voor zolang je die baan hebt. Op het moment dat die baan je wordt afgepakt, ben je weer terug bij af. Door uit te gaan van deskundigheid en zelfredzaamheid, kan iemand met eigenwaarde en kracht zich gemakkelijker staande houden in zo’n situatie.
Beste mensen, geld is niet de wortel van het kwaad, het is de manier waarop mensen met geld omgaan dat positief of negatief kan uitpakken. Mensen nemen geen domme beslissingen omdat ze dom zijn, maar omdat ze in een context leven waarin het gros domme beslissingen neemt. Jij hoeft er alleen maar voor te waken om niet met de stroom mee te varen.
Voor velen is geld het menselijk geluk in abstracto; als men het geluk niet in concreto kan vinden, zet men dus al zijn zinnen op geld. Men wentelt zich dan in luxe om het gemis aan geluk te compenseren. Een mens mag best genieten van wat luxe, maar laat het niet jouw leidraad in het leven zijn. Zeg gewoon tegen jezelf dat je niets bezit, dan zal je ook niet hunkeren naar luxe en materieel bezit. Blijf jezelf, dan kan je zowel de gewone situatie als de plotselinge welvaart aan!
De morele mens houdt van zijn ziel, de gewone van zijn bezit.
Josta Vaseur
