Er is behoorlijk veel heisa ontstaan, ook in de diplomatieke wereld, rond het voornemen van Suriname om een ambassade in Jeruzalem te openen. Dat besluit wordt gezien als het negeren van de gevoeligheden van de Palestijnse kwestie en meer nog het negeren van de strijd van het Palestijnse volk tegen bezetting en kolonisering van hun land. Het is een openlijk kiezen van de kant van Israël.
Het besluit van Suriname, met een ministerie van BuZa dat geacht wordt over geopoliteke experts te beschikken, is een openlijke provocatie en het is de Palestijnse autoriteit niet ongemerkt voorbij gegaan. De Palestijnse autoriteit heeft zich genoodzaakt gevoeld met een verklaring uit te komen.
Critici beweren dat een geheime agenda in werking is, temeer daar de regering tot nu toe zich opvallend stil heeft gehouden. Is er misschien sprake van een ruilhandel ten voordele van het Surinaamse volk of in commercieel voordeel van individuen? Wij hebben niet begrepen dat organisaties in Suriname tegen diplomatieke betrekkingen zijn met Israël, men is wel tegen het statement dat gemaakt wordt met de keuze van Jeruzalem. Er zijn op dit moment circa 90 landen met een ambassade in Israël. Daarvan liggen er 86 in Tel Aviv, waar de organisaties die bezwaar hebben de Surinaamse regering aanbevelen om de ambassade te zetten. Opvallend is dat 4 landen (ook) een ambassade in Jeruzalem hebben. Het gaat om de VS, Guatemala, Honduras en Kosovo. Bij Guatemala en Honduras was de keus meer een gebaar naar de Amerikaanse president Trump in ruil voor hechtere banden. Trump beloofde de landen te zullen belonen, maar hij zette een grote muur op tegen de mensen uit Midden-Amerika die de VS als het beloofde land zien. Kosovo is een overwegend islamitisch land; meer dan 97% van de bewoners belijdt het islamitisch geloof.
Op wereldfora is het bekend dat landen met een grote moslimbevolking niet als een eenheid optrekken, de coördinerende rol van de OIC is zeer zwak. Het komt zelfs voor dat zogenaamde moslimlanden als Pakistan, Algerije en Egypte, China op wereldfora complimenteren en vrijpraten omtrent de internering en sterilisatie van de moslimminderheden in de concentratiekampen in Xinjiang. Het gaat allemaal om leningen en kapitaal, wat leidt tot schuldhorigheid. De landen met zware schulden, zoals ook Sri Lanka, zijn op internationale fora niet soeverein, ze lezen in opdracht van China allerlei verklaringen voor.
Op Wikipedia wordt al vermeld dat Malawi, Equatoriaal Guinea en Suriname van plan zijn om ambassades in Jeruzalem te openen. Oost Jeruzalem is bedoeld als de hoofdstad van een toekomstige Palestijnse staat te zijn, maar Israël ziet de hele stad als te zijn van hem. Er wordt wel eens gezegd dat Israël het gehele Palestijnse gebied, wat ervan is overgebleven (Gaza en West-Bank), moet inlijven. Dit inlijven gaat door en het Israëlisch leger is machtig en onaantastbaar. Ze schieten gewoon ongewapende mediamensen gericht dood. De wereld kijkt toe en niemand die wat doet. Waarom willen Malawi en Equatoriaal Guinee een ambassade in Jeruzalem? Waarom wil Suriname dat?
In een 12 punten tellende nota probeert de Palestijnse minister van Buitenlandse en Vreemdelingenzaken aan te geven waarom het besluit van de Surinaamse regering om een ambassade in Jeruzalem op te zetten, verkeerd is. Ten eerste is het openen van een ambassade voor Israël in de bezette Palestijnse hoofdstad Jeruzalem is een ernstige schending van de fundamentele beginselen van het internationaal recht met name de onmogelijkheid om grondgebied met geweld te verkrijgen. De Palestijnse regering verwijst naar resoluties van de Verenigde Naties, het besluit van de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIC), de speciale juridische en staatsrechtelijke status van Jeruzalem (corpus seperatum-status) en het Verdrag van Wenen inzake diplomatieke betrekkingen 1961. Ten tweede zegt Palestina dat het Surinaams standpunt indruist tegen de al lang bestaande en principiële positie van Caribische staten en Suriname over de kwestie van Palestina, ook over Jeruzalem. Ten derde zegt Palestina dat Jeruzalem integraal onderdeel is van het bezette gebied van de staat Palestina en de universeel erkende rechten van de
Palestijnse volk, inclusief het recht op zelfbeschikking. Verder is het besluit in strijd met talloze Verenigde Naties resoluties, waaronder van de Veiligheidsraad. Door de besluiten van de VN en Veiligheidsraad is het onwettig ambassades en diplomatieke kantoren naar Jeruzalem te verplaatsen. In de verklaring zegt Palestina dat staten worden opgeroepen in resoluties van de Veiligheidsraad (resoluties 476 (1980), 478 (1980) en resolutie 2334 (2016)) missies terug te trekken uit de heilige stad Jeruzalem, en met nadruk op de plicht om een situatie die is ontstaan door het illegale gebruik van geweld, niet als rechtmatig te erkennen. De laatste van dergelijke resoluties, waar Suriname voor heeft gestemd, is de in de Algemene Vergadering van 1 december 2021 (Resolutie van Jeruzalem; 76/12).
Het standpunt van de internationale gemeenschap over Jeruzalem is duidelijk: Israël heeft geen bevoegdheid om diplomatieke betrekkingen in de stad aan te gaan, laat staan om staten uit te nodigen om diplomatieke kantoren te openen in enig deel van de stad. Palestina zegt, dat een dergelijke stap ook zou neerkomen op de erkenning van Israëls
illegale annexatie van de stad. De Palestijnse regering zegt dat als het besluit uitgevoerd wordt, Suriname rechtstreeks zal deelnemen aan Israëls veroordeelde schendingen en de verwerving van grondgebied met geweld wat verboden is volgens het internationaal recht.
De Palestijnse regering vraagt de Surinaamse regering om een duidelijke en ondubbelzinnige verklaring te geven. Daarbij moet Suriname zich houden aan het internationaal recht en tegen Israëls illegale annexatie van bezet Jeruzalem zijn. En juist deze verklaring is van de regering tot nu toe niet uitgekomen. Dat is vreemd te meer daar in DNA DNA-leden een zeer ferm en principieel standpunt hebben ingenomen. Het lijden van het Palestijnse volk is bekend in Suriname, de onderdrukking en de illegale annexaties door Israel van Palestijns gebied ook. Het meest pijn zou doen als Suriname medeplichtig wordt aan de onderdrukking van het Palestijnse volk.
