De reshuffling van ministers zal dinsdag 19 april plaatsvinden door president Chandrikapersad Santokhi. Minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking had afgelopen woensdag al tijdens een persconferentie laten doorschemeren dat “zeer binnenkort” een reshuffling te merken zal zijn. Al sinds vorig jaar zouden binnen de regering de ministers worden en zijn geëvalueerd. De president is overigens de enige die ministers mag benoemen en ontslaan.
Al enige tijd is er de nodige kritiek vanuit de samenleving, maar ook vanuit de politiek, te horen op het functioneren van enkele bewindslieden. Vooral de ministers Saskia Walden van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie, Riad Nurmohamed van Openbare Werken en ook Albert Ramdin van hebben het nogal eens moeten ontgelden.
Voor oud-Assembleelid Rashied Doekhie (NDP) staat het wel vast wie de laan uit moet worden gestuurd en dat is wat hem betreft slechts één minister. Een minister die zich volgens Doekhie overal mee meent te moeten bemoeien.
“Ministers moeten geen beleid maken, maar uitvoeren”
In een reactie tegenover de redactie van Dagblad Suriname laat Doekhie overigens ook meteen weten, niet echt een voorstander van reshuffelen te zijn. “Er moet een sterke president zijn, die leiding geeft aan het team en zegt wat er moet gebeuren. Wat in dit land moet gebeuren is, dat ministers geen beleid moeten maken. Ze moeten beleid uitvoeren, want ze hebben de capaciteit niet om beleid te maken. Ze hebben het niet. Ze zitten daar vanwege nepotisme, vriendjespolitiek en ze zijn over het paard getild. Er moet leiding gegeven worden en men moet ze zeggen, dit moet gebeuren deze maand, dit moet gebeuren dit kwartaal en dit moet gebeuren in een half jaar en in een jaar. Dat is het.”
“Er hoeft maar één grappenmaker gereshuffeld te worden”
Terugkomend op reshuffelen binnen de regering zegt Doekhie: “Als er gereshuffeld moet worden, dan moet er maar één grappenmaker, uitgeknikkerd worden en dat is die van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking, Albert Ramdin. In alles steekt-ie zijn neus, in alles wil hij bemoeien, in alles wil hij de baas zijn, hij wil boven de president zijn, boven de vicepresident zijn, boven God wil deze grappenmaker zijn. Hij moet weggejaagd worden, want je ziet het, overal, in alle ministeries gaat hij bemoeien, hij wil daar de scepter zwaaien.”
“Met alles wil hij zich bemoeien”
“En wat betreft die reshuffling, de president heeft niets gezegd, iets wat de president regardeert, de president zegt bijna niets, maar Ramdin begint uit te leggen reshuffling dit en reshuffling dat. Hij is zelf de eerste die gereshuffeld moet worden. Hij heeft zoveel, bijna 7-, 8- of 10 miljoen Amerikaanse dollars opgemaakt aan buitenlandse reizen en tot nu toe nul, nul, nul bot gevangen. Er is niets, niets wat deze man goed kan presteren. Als het om de rijstsector gaat, gaat hij bemoeien, als het om visvergunningen gaat, gaat hij bemoeien, als het om kippen gaat, gaat hij bemoeien, als er een dode hond op straat ligt, wil hij zich ermee gaan bemoeien. Met alles, terwijl hij zijn eigen persoonlijke huishouding niet eens goed kan draaien. Dus, laat deze meneer een beetje rustiger gaan worden. Wanneer de president het land een dienst wil bewijzen, dan moet Ramdin weggejaagd worden en met de andere ministers moet er gesproken worden.”
“Boosdoener van het slecht beleid”
Doekhie gooit er nog een schepje bovenop door te stellen, dat Ramdin alle ministers heeft “vernederd, vernietigd”. “Hij is de boosdoener van het slecht beleid. En uitgerekend hij komt praten over reshuffling. Ik bedoel, wanneer nu de vos de passie preekt…. Laten we eerlijk zijn, dit maak ik wel voor het eerst mee. Niet eens in de oer koloniale tijd gebeurden zulke dingen.”
“Decorumverlies”
Tot slot stelt het oud-NDP Assembleelid, dat in de recente aanvaring tussen minister Armand Achaibersing van Financiën en Planning en vicepresident Ronnie Brunswijk over het niet op tijd uitbetalen van reçu’s aan de ABOP-ministeries “meneer Ramdin ook zijn neus erin steekt”. “Hij kraait een heleboel nonsens uit, terwijl Achaibersing, de vicepresident en de president de zaak hebben uitgesproken en het regardeert hun. De minister van Buitenlandse Zaken komt en vertelt zijn eigen verhaal en komt zich met de zaak bemoeien alsof het een vrijgevochten boel is. Deze man lijdt aan een groot probleem dat men in de medische, psychische wereld noemt decorumverlies.”
PK
