Voedselveiligheid Suriname moet op hoger plan

Heel interessant nieuws is over de ondertekening van een samenwerkingsovereenkomst tussen het Surinaamse ministerie van LVV, het Nationaal Instituut voor Voedselveiligheid Suriname (NIVS) en de Global Food Regulatory Science Society. De bedoeling van de samenwerkingsovereenkomst is om de Surinaamse voedsel- en agri-voedselindustrie een push te geven. Concreet is het doel het helpen moderniseren van de Surinaamse voedselwetgeving en de regelgeving. Ook is het doel het operationaliseren van het NIVS.

Het NIVS is niet lang geleden bediscussieerd in DNA en is het bij wet ingesteld. Het zal werkzaamheden op een beleidsgebied dat flink verwaarloosd is in Suriname. We consumeren producten, verwerkt en niet verwerkt, van binnen- en buitenland. Beweerd wordt dat Surinaamse producten veilig en gezond zijn, maar klopt het allemaal wel? Worden er veiligheidsonderzoekingen gedaan die op de lokale markt ten verkoop worden aangeboden. Wat is de veiligheid van de kip die uiteindelijk na het kweken volgens een min of meer uniform kweekproces wordt gegeten? Wat is het effect van het voer en de supplementen die worden gebruikt bij het slachtrijp maken van de Surinaamse kip? Wordt de groente in Suriname die op de verschillende markten ten verkoop staan, steekproefgewijs gekeurd? De vis die we van onze rivieren en de zee op ons bord krijgen, is het gekeurd? We dachten het niet, omdat we daarover niets horen. De Surinaamse consument eet zonder dat het voedsel is gekeurd op voedselveiligheid. Er is door LVV, maar vooral met het oog op de exporten, indertijd met onwillige en onkundige boeren het project GAP uitgevoerd. Dat was om het productieproces van voedsel, elke cyclus, geadministreerd te hebben. Zo kan de voedselveiligheid bij de boer worden gecontroleerd. Maar de vraag rijst of boeren bij schade bijvoorbeeld verantwoordelijk zijn voor het resultaat van hun productieproces. Er is een algemene klacht dat Surinaamse landbouwers teveel en ongecontroleerd chemicaliën gebruiken en dat ze zich niet houden aan incubatieperioden. De middelen worden gespoten door boeren die er alleen voor staan…om hun gewassen die op het punt staan om verloren te gaan, te redden. De consumentenorganisaties zijn in Suriname zeer zwak. We zien dat mensen heel vaak in Suriname nieraandoeningen krijgen en ziekten als kankers en op jonge leeftijd. De oorzaak hiervan is niet duidelijk, maar het zou kunnen liggen aan de voedsel die er wordt geconsumeerd. Zo worden er bijvoorbeeld ook kwikwi gevangen uit de rijstpolders waar er ook gespoten wordt met chemicaliën. Zijn deze kwikwi’s ooit eens een keer getest? Heeft LVV een keer een advies gegeven op dit stuk? We dachten het niet. Er wordt vis geconsumeerd uit Surinaamse rivieren die zwaar vervuild zijn met kwik en er wordt ook gesproken over cyanide. Wat vindt LVV van de veiligheid van de vis die in Suriname wordt geconsumeerd?

Het is dus duidelijk dat met betrekking tot de nationale voedselveiligheid er een zware verwaarlozing heeft plaatsgehad. Het ministerie van LVV heeft nooit instructies gegeven over voedselveiligheid. Het voedselveiligheidssysteem genaamd GAP heeft gefaald door onder andere de capaciteit van de boeren. Die hebben over het algemeen een hekel aan het volgen van opleidingen en cursussen. Er is geen vertrouwen en goede samenwerking tussen de boeren en LVV. Maar de samenwerkingsovereenkomst moet nu ertoe leiden dat de voedselveiligheid nationaal ook van de grond komt. De nadruk moet niet alleen liggen bij de export maar ook op de nationale consumptie.   

Het Nationaal Instituut voor Voedselveiligheid is een Surinaamse overheidsinstantie bij wet. Het was een initiatiefvoorstel voor vier DNA-leden in 2020. Met het voorstel werden de taken van verschillende autoriteiten die voedselveiligheid in hun portefeuille hadden samengevoegd binnen één instituut. De voorgaande wetgeving dateerde nog uit het jaar 1911. De oprichting van het instituut vond in maart 2020 plaats. Tijdens deze regering wordt dan het instituut operationeel gemaakt. Gezegd wordt dat de aanleiding toen was een importstop door de Europese Unie van bepaalde groenten en fruit uit Suriname.

De Global Food Regulatory Science Society is een in Canada gevestigde non-profitorganisatie met een wereldwijd werkterrein en heeft als doel de ontwikkeling en toepassing van voedselwetenschap te bevorderen. Dit, ter ondersteuning van de verbetering van voedselcontrolesystemen. Wij zijn content dat de minister van LVV ook aangeeft dat he streven is om onze consumenten zo goed mogelijk te beschermen. Voedselveiligheid is een term die wordt gebruikt om aan te geven in welke mate ons voedsel (on)veilig is voor de menselijke gezondheid. Onder voedselveiligheid vallen het vóórkomen en het voorkómen van voedselvergiftigingen, voedselintoleranties, bederf en voedselallergieën. Onder voedselveiligheid zitten ook andere mogelijke risico’s die aan voedsel kunnen zitten. Belangrijke onderdelen van het vakgebied zijn dan ook risicoanalyse, risicocommunicatie en risicobeheer vanuit de verschillende disciplines. Dan denken we aan de levensmiddelentechnologie, kwaliteitskunde, toxicologie, epidemiologie en (voedsel)wetgeving. Vanwege het belang voor de volksgezondheid, zijn al geruime tijd nationaal en internationaal diverse instellingen als toezichthouder betrokken bij de voedselveiligheid. Een wereldwijde standaard voor reglementering inzake voedselveiligheid is de Codex Alimentarius van de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van de Verenigde Naties. Hiernaar wordt ook verwezen door de Wereldhandelsorganisatie (WTO).

error: Kopiëren mag niet!