Dit woord is steeds vaker in de samenleving te horen. De een roept ‘we`pina,’ de ander heeft het over armoedebestrijding. Met al dat geroep, wordt er een beeld geschapen van mensen die de hongerdood sterven. Maar iemand die arm is, hoeft niet per se honger te lijden en iemand die nooit honger heeft geleden, kan niet weten wat honger lijden is.
Armoede is, wat mij betreft, het niet kunnen voorzien in de eerste levensbehoeften. En toch is zo’n definitie afhankelijk van wat in de eigen samenleving als minimaal noodzakelijk geldt. Men spreekt in Nederland bijvoorbeeld over armoede als mensen leven onder de lage inkomensgrens. Dus niet beschikken over gezond voedsel, huisvesting, gezondheidszorg en geen mogelijkheden hebben om verder te leren na de verplichte schoolperiode. Men spreekt dus van een relatieve armoede, als de levensomstandigheden zich verhouden tot de omgeving. Bij sociale armoede hebben mensen geen honger, maar kunnen ze toch niet meedoen aan een normaal maatschappelijk leven omdat er geen geld is voor bijv. sport, een uitje of toegang tot internet. Dus armoede in Nederland is niet te vergelijken met armoede in Suriname of in landen waar hongersnood en droogte heersen.
Mensen in Suriname die geen dak boven hun hoofd hebben en moeilijk kunnen rondkomen, noemen we arm. Toch durf ik te beweren dat geen enkele Surinamer echt honger lijdt. Als de toestand in Suriname wordt vergeleken met de echte honger in vele arme landen, dan weten we hier niet wat honger is. Op de televisie zijn dagelijks de afschuwelijkste beelden van echte honger te zien.
De redenen waarom mensen in armoede leven, kunnen van persoonlijke aard zijn. De een heeft zijn school niet afgemaakt, de ander heeft nooit willen werken, weer een ander is onverantwoordelijk en krijgt het ene kind na het andere terwijl ze geen inkomsten heeft en creëert zo een armoedige situatie. Echter mensen kunnen ook in armoede worden gedompeld door het wanbeleid van een regering. In vele landen eigenen corrupte leiders zich de inkomstenbronnen van het land toe, zodat er geen ontwikkeling voor het volk kan worden gecreëerd. Individuen verrijken zich terwijl het volk arm blijft.
De mentaliteit van een volk kan hierin ook een belangrijke rol spelen. Een volk dat gewend is zijn handje op te houden, zal geen initiatieven ontplooien en zich ook niet kunnen redden uit een noodsituatie. Die blijft zich passief en afwachtend opstellen. Maar een aanpakkend, ijverig volk is een aanwinst voor een land. Door zichzelf te ontwikkelen en te werken, zal hij bijdragen aan de ontwikkeling van zijn land.
Er zijn mensen die de verhoogde prijzen aangrijpen om de regering te dwingen om met geld over de brug te komen. Ze maken geen plannen om zich te behelpen, maar stellen zich passief op. Ondanks het land in een grote financiële crisis verkeert, heeft de regering toch de AOV en kinderbijslag verhoogd. In plaats van dankbaar te zijn voor deze handreiking, zijn er mensen die roepen dat het niet genoeg is, dat ze daar niet mee kunnen rondkomen. Deze mensen zijn gezond en toch komt het niet in ze op om zelf de handen uit de mouwen te steken om hun niet toereikende toelage aan te vullen. Ze willen achterover blijven leunen en geheel verzorgd worden. AOV en kinderbijslag zijn niet bedoeld om een volledig maandinkomen te vervangen. In elk land zijn ze bedoeld als een aanvulling op het maandinkomen (salaris of pensioen.) Het is niet de bedoeling dat de staat de gehele verzorging van deze mensen op zich neemt en ze een maandinkomen geeft van SRD 5000. Een regering kan hulp bieden aan zieken en mensen die echt niet kunnen werken, maar gezonde mensen horen zich niet afhankelijk op te stellen. De daklozen krijgen eten maar dat lost het probleem niet op. Er moeten mogelijkheden worden gecreëerd zodat ze zichzelf kunnen onderhouden.
God houdt van dit volk. Als Bouterse een jaar langer had geregeerd, zou dit volk hebben kennis gemaakt met echte armoede: Geen salaris, geen geld voor de eerste levensbehoeften, hoge koers, geldwaarde gekelderd, geen ziektekosten subsidies, geen voedselpakketten, geen geld om staatsschulden af te lossen, kortom leven in wanhoop. God heeft het volk hiervoor behoed door Bouterse te verwijderen. Toch is het jammer dat de huidige regering zo snel heeft overgenomen. Dit volk had nog een jaar onder het Bouterse regime moeten blijven om aan den lijve te ondervinden wat echte pina, wanhoop en uitzichtloosheid is. Dan pas, zou het begrijpen hoe erg de toestand in het land is. Dan zou vandaag niemand meer roepen dat ze Bouta terug willen. Onbegrijpelijk dat er nog steeds mensen zijn die niet willen inzien dat de NDP- regering het land tot drie keer toe, heeft kapot gemaakt. Ze mopperen over elke maatregel die genomen wordt om het land weer op de rails te helpen en bijten continu in de hand die bezig is ze te redden. De NDP roept nu schaamteloos dat ze terugkomen om het volk te redden, maar ze zeggen er jammer genoeg niet bij dat het volk gered moet worden uit de puinhoop die zij hebben geschapen. Zal dit volk zich voor de vierde keer laten beetnemen?
Some people come in your life as blessings, others come in your life as lessons. NDP was a huge lesson.
Josta Vaseur
