Het blikveld is de ruimte die iemand kan zien door alleen de ogen te bewegen. Maar blikveld kan ook overdrachtelijk gebruikt worden; het verwijst dan naar de belevingswereld, de complete set van meningen en begrippen die kan worden bevat of overzien.
Beschouw het totaal van iemands goede daden als een wit doek en diens slechte daden als zwarte vlekjes op het witte doek. De zwarte vlekjes verdringen het witte doek en komen op de voorgrond ( blikpunt ). Alle ogen zullen gericht zijn op de zwarte vlekjes. Men ziet het witte doek niet meer. Zulks gebeurt ook in de politiek. De goede daden van een regering worden door velen niet (meer ) gezien als er zwarte vlekjes op het doek komen. Onze regering kampt met dit fenomeen, welke zij zelf in de hand heeft gewerkt. Na een desastreus bewind van tien jaren, had de regering Santokhi- Brunswijk alles moeten nalaten om het witte doek te bevlekken. Helaas heeft zij op een goedkope manier vele ogen doen richten op de zwarte vlekken (de vele benoemingen van familie en vrienden, dure auto’s voor bewindslieden, ruim aantal dure volgwagens, kwesties New Surfin, HPSG, Nickeriemarkt en zaaizaad perceel, onveiligheid burgers, grote armoede onder sociaalzwakkeren). Vooral het nepotisme heeft het verstand van velen beneveld.
Door deze en andere handelingen heeft deze regering, in het bijzonder de president, de steun van duizenden Surinamers verloren. Hopelijk is dit tijdelijk. Het vertrouwen van de kiezers in deze leiders is heel goedkoop geschonden. De hamvraag is: “ hoe herwin je het aangetaste vertrouwen ? Deze vraag zou de coalitie snel moeten beantwoorden en oplossen. Alleen bij adequate schoonmaak van het bevlekte doek kan de president van Suriname weer rekenen op steun van duizenden die teleurgesteld zijn in hem en zijn regering.
De ellende is begonnen met een verwerpelijk benoemingsbeleid; ondanks kritiek uit vele hoeken heeft de regering haar beleid niet bijgesteld. Sterker nog, zij is ermee doorgegaan, wat heeft geresulteerd in nog meer zwarte vlekken op het doek. Het was zo simpel om goodwill van het volk te krijgen: enerzijds niets doen wat indruist tegen jouw beloften en anderzijds zelf ook de broekriem strakker maken. De bewindslieden hadden ook offers moeten brengen. Als de regering het geschonden vertrouwen niet snel herstelt , wordt het proces irreversibel (onomkeerbaar): nog meer kiezers zullen het kamp verlaten en elders onderdak zoeken.
Mahatma Gandhi
Haridas, de oudste zoon van M. Gandhi wilde in Londen rechten gaan studeren. Zijn vader had de financiën niet. Een Zuid Afrikaanse ondernemer gaf twee buitenlandse studiebeurzen. Mahatma Gandhi ,toen woonachtig in Zuid Afrika , mocht van hem de bursalen uitkiezen. Haridas was opgelucht, maar zijn vader gaf de beurs niet aan zijn zoon, omdat hij nepotisme verafschuwde. Nepotisme is de eerste schrede van wanbeleid en het leidt tot ongeloofwaardigheid en wantrouwen.
Kasturbai, de vrouw van M. Gandhi moest van haar arts op zoutloos dieet, maar ze lustte het eten niet. Gandhi probeerde haar te overtuigen, maar ze weigerde en zei “als jij zoutloos moest eten, dan zou ik jou willen horen”. Gandhi heeft toen besloten om vijf jaar lang zoutloos te eten. Dat was zijn manier om te overtuigen. Onze politici, zowel van de coalitie als de oppositie, moeten van deze twee levenshoudingen van de Mahatma iets overnemen. Als de regering de samenleving oproept om offers te brengen en de broekriem strakker te maken, dan moet zij eerst het goede voorbeeld geven. Dat is de beste manier om het volk te overtuigen.
Blik toch op witte doek richten
Hoewel het mens eigen is om de gedachten te richten op de zwarte vlekken, is het oneerlijk om de verworvenheden van deze regering te verdringen. Deze regering heeft ondanks de financiële ravage die zij aantrof bij haar aantreden, toch een aantal zaken gerealiseerd zoals:
- Een maandelijkse uitkering aan de sociaal zwakkeren zonder baan.
- Verhoging van AOV en kinderbijslag
- Salarissen van ambtenaren kunnen betalen zonder geld te lenen.
- Verhoging belastingvrije grens tot SRD 4000
- Verhoging pensioenen en salarissen
- Financiën heeft binnen een jaar SRD 411 miljoen afgelost bij de CBvS.
- Aflossing schuld aan IMF en succesvolle afhandeling van de schuldsanerings-problematiek. Uitstel van betaling van buitenlandse leningen.
- De reis van de huidige president naar Dubai heeft ons land $ 20 miljoen opgeleverd (bedrijf uit Dubai schenkt Suriname een “douane systeem” twv $ 20 miljoen) en krijgt Suriname $ 100 miljoen uit Dubai voor de bouw van een oliehaven.
Andere zaken die het volk niet mag vergeten zijn o.a.
- Aanpak corruptie: denk aan terugdraaien van beschikkingen van uitgegeven percelen Cultuurtuinlaan. De regering heeft ruim 60 zaken voor onderzoek doorgestuurd naar het OM en de CLAD.
- In beslag nemen van bijkans 100 containers met houtblokken
- Versterking van de zittende macht en staande magistratuur
Verwijzen naar vorige regering
Critici vinden dat deze regering de vorige regering niet steeds de schuld moet geven. Slechte leiderschap in de periode 2010- 2020 heeft Suriname gestort in de misère van vandaag. Blijkbaar zijn de criticasters vergeten wat voor financiële chaos deze regering heeft aangetroffen: bijna 225 leningen, waarvan 169 in vreemde valuta en 56 in SRD, vervreemden van miljoenen euro’s kasserves en vrijwel een lege staatskas. De vorige regering had haar zin en zaligheid gericht op lenen en verkwisten. Blijkbaar stuit de huidige regering telkens op de aangerichte ravage; begrijpelijk dat zij het volk steeds eraan herinnert. Laat de criticasters met realistische oplossingsmodellen komen en de handen uit de mouwen steken om te helpen uit het diepe dal te geraken. Afbrekende kritiek zet geen zoden aan de dijk. Alleen met geleend geld kon de vorige regering nog het een en ander realiseren, zoals armoede enigszins bestrijden en salarissen betalen. Goed dat die regering is weggestemd, anders zou het leengedrag worden voortgezet en zou Suriname nu hoogstwaarschijnlijk onder het juk van een andere mogendheid zitten: veel staatsbedrijven zoals Staatsolie, Telesur en EBS zouden worden verpand.
Binnenhalen IMF
Blijkbaar had deze regering geen andere mogelijkheid dan de stap maken naar het IMF. De IMF eisen zijn vooral voor de sociaal zwakkeren moordend. Maar het moest een keer gebeuren dat wij Surinamers worden geconfronteerd met de reële kant van ons kunnen. We hebben altijd boven ons stand geleefd. De staat mag geen elektriciteits- en brandstofkosten betalen voor welgestelden. Als je 20 lampen in je tuin laat branden, 5 airco’s laat draaien, aantal brandstof slurpende auto’s rijdt, dan moet je die verbruikskosten zelf betalen. Het is te zot voor woorden dat decennialang deze branches werden gesubsidieerd. Geen enkele regering heeft gedurfd haar vinger eraan te branden. Ode aan deze regering: een keer moet het ophouden. Maar de sociaal zwakkeren moeten goed worden gecompenseerd. Deels vindt compensatie plaats, maar is bij lange na niet voldoende. De rol van het ministerie van Economische Zaken moet nu meer dan ooit goed worden vervuld, anders kan dit ministerie liever worden opgeheven. De handel profiteert weelderig van de slappe houding van dit ministerie. Dit ministerie moet uit een heel ander vaatje tappen wat betreft de prijscontrole.
Deze regering is straks twee jaren aan het bewind. Alle hoop was gericht op de nieuwe president en zijn regering. Deels door eigen schuld is zij de sympathie van sommigen kwijt. Het is nog niet laat. Zij moet de zwarte vlekjes van het witte doek verwijderen en de onderlaag meer tegemoet komen. En de oppositie die nu moord en brand schreeuwt, zou de handen in eigen boezem moeten steken. Zij doet er goed aan om zijn beladen verleden niet achter zich aan te slepen, maar in ieders belang zich constructief opstellen.
Regering: People don’t remember the 100 times you help them, only the one time you don’t.
Soerdj Badrising &
Jack Mohanlal
