Elk land is er beter bij gebaat als er orde, discipline en regelmaat is. Iedereen houdt zich aan de regels en dat brengt rust in de samenleving.
Discipline heeft vaak een negatieve bijsmaak. Het klinkt als dressuur, gehoorzaamheid zonder na te denken en keiharde regelmaat. Maar het is ook essentieel voor vooruitgang en ontwikkeling. Gebrek aan discipline brengt anarchie. Ieder doet dan wat hij wilt en er is gebrek aan structuur, orde, beleid en zelfdiscipline.
In Suriname zijn we gewend dat iedereen maar doet wat hij of zij wilt. Zelfs over de grenzen staat Suriname bekend als ’t land waar alles kan en mag. Geen enkele regering heeft het aangedurfd om regels, orde en regelmaat te brengen. Omdat men bang was om bij de volgende verkiezing stemmen te verliezen, werd er continu voor gekozen om het volk haar zin te geven. Met het gevolg een ongedisciplineerd, chaotisch land, waar elk doet wat hij wilt. – Van de ene op de andere dag kan iemand besluiten om ergens op straat een kraampje neer te zetten om haar of zijn spullen te verkopen. – Een ander opent een autowasserij, zonder voor een goede afvoer van het water te zorgen. Dit alles zonder vergunningen aan te vragen dus is er ook geen controle.
– Een krantenverkoper manoeuvrerend midden in het verkeer, is dagelijkse kost. – De winkeliers die in deze crisistijd hun eigen prijzen bepalen. – Men wilde de Maagdenstraat opknappen, dus werd de standhouders elders een vaste plek toegewezen. De standhouders weigerden te verkassen. Hun argumenten waren dat ze klanten zouden verliezen en dat men discriminerend naar creolen bezig was. – We zijn er zo langzamerhand aan gewend dat Belfort roept en doet wat hij wilt. Hij was recent in zijn programma ‘Sranan tide na a dei,’ weer respectloos en opruiend bezig, weer plaatste hij gebeurtenissen opzettelijk in een kwaad daglicht. Aan de waterkant verschijnt er regelmatig een auto om de zwervers en daklozen van eten en drinken te voorzien. Dit is op zich een mooi gebaar en toch moest men ingrijpen. Belfort belichtte dit ingrijpen erg negatief.’ De regering wilt de daklozen niet helpen maar belemmert ook een ander die wel wil helpen.’
De juiste versie is dat de regering de daklozen wel het eten gunt en het hulpgebaar waardeert, mits dit ordelijk verloopt. Een vergunning en een vaste plek zijn nodig om dit mooie gebaar naar de daklozen toe, te kunnen voortzetten. Ook de toezegging om de AOV en de financiële steun aan mensen met een beperking te verhogen, werd door Belfort negatief de ether in gegooid. Eerst beweerde hij dat de toezeggingen leugens waren, terwijl hij dit niet kon bewijzen. Daarna hitste hij het volk op door te roepen dat het toegezegde bedrag te weinig was. In plaats van dankbaar te zijn, dat de regering, ondanks de economische crisis, toch probeert om deze twee groepen financieel tegemoet te komen, worden de mensen opgehitst om meer geld te eisen. Bovendien is het verkeerd om mensen aan te praten dat ze vanwege hun beperking achterover moeten leunen en hun handje ophouden. Ook mensen met een beperking moeten worden gestimuleerd om te werken voor hun levensonderhoud, dat geeft ze zelfrespect. Deze parlementariër zat dus weer op zijn stokpaardje, opruiend, respectloos en negatief interpreterend bezig zijn. Ik kan maar niet begrijpen hoe iemand zichzelf kan respecteren, terwijl hij beledigend en respectloos bezig is. Zulk gedrag moet strafbaar zijn. Nog onbegrijpelijker is het, hoe een tv-station, die als fatsoenlijk bekend staat, zulke opruiende rotzooi blijft uitzenden. – Nog een recent voorbeeld van ‘doen wat men wilt,’ is de aankondiging van de NDP dat ze van plan zijn om hun Revo dag te vieren. De Revo dag is niet wettelijk erkend door de regering. Het is een jaarlijks terugkerende provocatie van een bepaalde politieke partij. Omdat we een democratie zijn, mogen ze hun feest vieren zolang het maar gebeurt op het terrein van de partij en men zich aan de covid regels houdt. Met de aankondiging van dit feest wordt provocerend gezegd. “We zijn niet meer aan de macht maar we laten nog steeds zien dat we roepen en doen wat wij willen.” Ook getuigt het niet van innerlijk fatsoen als men het volk d.m.v. dit feest herinnert aan die nare tijd waarin vele landgenoten zijn vermoord onder het mom van revolutie.
Deze voorbeelden zijn slechts een kleine greep uit de vele gebeurtenissen die aangeven dat men in Suriname nog steeds doet wat men wilt. Deze regering probeert orde, discipline te brengen. Men is niet bang om stemmen te verliezen als er impopulaire maatregelen moeten worden genomen. Velen verzetten zich hiertegen omdat ze liever op die stinkende mestkar blijven rondrijden dan stankvrij te groeien. Als we in een gedisciplineerd land willen wonen, zal er een mindshift moeten plaatsvinden. Men zal moeten accepteren dat, ‘ik doe wat ik wil,’ behoort tot het verleden.
Beste mensen in deze samenleving zullen we altijd moeten dealen met 3 typen mensen namelijk, zij die chaos en anarchie veroorzaken, zij die altijd maar lopen te klagen en nietsdoen en zij die zich inzetten voor verandering, opbouw en groei. De keus is aan u, tot welke groep wilt u behoren?
CHANGE is hard at first, Messy in the middle and Gorgeous at the end.
Josta Vaseur
