De afgelopen dagen worden krantenpagina’s en actualiteiten tv-programma’s in Nederland bedolven onder hetgeen zich heeft afgespeeld achter de schermen van het programma The Voice of Holland. Het ene mediabedrijf tracht het andere mediabedrijf te overtreffen met reacties van vooral betrokken slachtoffers, slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar ook van aanranding en verkrachting.
Zeker twee coaches van deelneemsters aan The Voice staan al als verdachten in het beklaagdenbankje. Hun reputatie is al, zonder schuldigverklaring, de grond in geboord. Hun eigen muziek wordt nergens meer op radiozenders afgespeeld, sponsorcontracten worden verbroken en een beeld van een van de coaches is zonder pardon uit het wassenbeeldenmuseum Madame Tussaud in Amsterdam gegooid, uit respect voor de bezoekers, zo wordt gesteld.
BOOS
Door een online programma, BOOS, is afgelopen week de beerput geopend. Een beerput van machtsmisbruik door mannen in bepaalde posities binnen het programma. Mannen die niet met hun vingers van meisjes af konden blijven, die in die mannen eigenlijk de toegangspoort zagen naar succes, naar roem. En die mannen hebben daar misbruik van gemaakt. Natuurlijk, ontstond een discussie over de vraag of niemand onder de 200 medewerk(st)ers van The Voice of Holland ooit iets heeft gemerkt van grensoverschrijdend gedrag? Waren er geen vertrouwenspersonen in dienst? Bedenk, dat het format van The Voice in vele landen in de wereld wordt uitgezonden, van de VS tot India, van Australië tot Brazilië. The Voice is een talentenjacht waarin het draait om de stem van de deelnemers. Door “blinde audities” worden deelnemers geselecteerd op hun stem. Hiermee verschilt het programma van andere talentenjachten, zoals X Factor en Idols, waar naast de stem ook wordt gekeken naar het uiterlijk van de kandidaten. The Voice wordt al in meer dan 150 landen uitgezonden.
Suriname
Ook Suriname kent programma’s waarin jonge artiesten, maar ook modellen, voor een jury verschijnen in de hoop uiteindelijk een contract in de wacht te kunnen slepen voor optredens, om ergens in een categorie gekroond te kunnen worden tot een miss en dergelijke.
Is Suriname roomser dan de Paus?
Nee, immers een jurylid van een van de programma’s kwam in september 2019 in opspraak, toen bekend was geworden, dat hij seksueel getinte chatgesprekken zou hebben gevoerd met een deelneemster. Daarnaast zou hij in een videochat ook bepaalde voorstellen hebben gedaan. De man bood zijn verontschuldigen aan en daarmee was toen meteen de lucht geklaard, althans zo leek het en die indruk werd gewekt.
Een paar maanden later, in december, kwam een nieuwsman en aanstormend politicus in opspraak. Een 16-jarig meisje had aangifte tegen de man gedaan van seksueel misbruik. Na zo’n vier maanden kon hij gewoon weer aan het werk. Ook in dit geval was de lucht snel geklaard en ging met over tot de orde van de dag.
Geheel anders verliep het toen een topper van de politieke partij Pertjajah Luhur bij de Miss Jawa 2002-miss-verkiezing in opspraak raakt. In januari 2003 klaagden enkele deelneemsters dat deze topper zomaar de kleedkamer binnenkwam, waar zij soms halfnaakt waren, en dat hij ondanks hun verzoek niet wilde vertrekken. Daarnaast zou hij op een bepaald moment een 19-jarige deelneemster hebben betast en in de borsten hebben geknepen. Toen de topper in februari 2003 een dagvaarding ontving om voor de rechter te verschijnen in verband met de kwestie rond de missverkiezing, stuurde president Venetiaan zijn minister met verlof. In augustus verklaarde de rechter dat er voor aanranding geen wettig en overtuigend bewijs was omdat er alleen een verklaring bestond van de deelneemster terwijl Somohardjo ontkende. Wel kreeg hij een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee maanden vanwege schending van de eerbaarheid van de deelneemsters. Hierop vroeg de PL-topper als minister ontslag aan, wat meteen werd aanvaard.
Is Suriname roomser dan de Paus?
Een oproep?
Waren het slechts twee incidenten of zou hier, in Suriname, ook bijvoorbeeld een tv-programma een oproep moeten doen, zoals BOOS in Nederland heeft gedaan? Tientallen reacties kwamen binnen van meisjes en jonge vrouwen die stellen slachtoffer te zijn geweest van seksueel grensoverschrijdend gedrag bij The Voice. Inmiddels zijn vele tv-programma’s en ook bedrijven en organisaties in Nederland, geschrokken, in actie gekomen en naarstig aan het onderzoeken wat binnen hun structuren en culturen gedaan wordt en nog moet worden gedaan om seksueel overschrijdend gedrag bespreekbaar te maken, aan te pakken, te voorkomen, om speciale protocollen op te stellen en in te bouwen, vertrouwenspersonen aan te stellen, zodat meisjes en vrouwen kunnen optreden en werken in een veilige omgeving, zonder door machtswellustelingen geïntimideerd te worden, aan hun billen en borsten gezeten te worden en ja, zelfs aangerand en verkracht te worden…..
Je vraagt je nu door alle Nederlandse commotie af, hoe zou dat in Suriname in de glamourwereld van tv en op de werkvloer van bedrijven geregeld zijn? Zijn meisjes en vrouwen daar veilig, zijn en worden ze beschermd? We weten allemaal toch hoe sommige mannen hier kunnen zijn als het gaat om de wijze van behandelen van en respect tonen voor vrouwen.
Wie het weet, mag het zeggen. Voorkomen is beter dan genezen en helaas is bekend dat het genezingsproces, vooral emotioneel, bij vrouwen die slachtoffer zijn geweest van seksueel grensoverschrijdend gedrag zeer lang kan duren.
Victor Aardenburg
