De presentator bewaakt de grens!

Interviews worden aan de lopende band afgenomen, bij radiostations en televisie. De bedoeling hierachter is dat men informatie wil doorspelen en vooral het volk laten weten hoe een president, minister, parlementariër maar ook de gewone man over een bepaald onderwerp denkt. Sommige mensen nemen hetgeen er wordt gezegd direct voor waar aan en anderen zijn kritischer. Het volk is er beter bij gebaat om waarheden en feiten te horen. Jammer genoeg gebeurt dat niet altijd. Velen grijpen hun kans om tijdens het interview onwaarheden te verspreiden of om opruiend bezig te zijn. Dat is een risico dat niet te vermijden is. Enkele voorzitters van politieke partijen gebruiken zo’n interview als politieke stunt door een incidentele misser van de regering te veroordelen als grote fout of corrupt en te benadrukken dat zij het beter zouden doen.                                                                                                                                                                         

De luisteraar beslist of hij of zij graag wil blijven luisteren naar een interview of het wil afdoen als op sensatiebeluste onwaarheid.                                                                                                                    

Vele interviews zijn een genot om naar te luisteren omdat de toon fatsoenlijk is, er objectief feiten worden door gegeven, het leerrijk is en het een meerwaarde toevoegt aan het gesprek. De geïnterviewde persoon komt dan over als fatsoenlijk en integer, waardoor men de volgende keer weer graag naar hem of haar luistert.  Bijvoorbeeld Cedric van Samson, Jogi en nog vele anderen. You gotta do it with class and integrity. If not, you’re gonna drag yourself through the mud.

De bron van ergernis is vaak dat de grens van het fatsoen wordt overschreden. Er worden dingen beweerd waar er geen bewijs voor is en de toon doorspekt is van rancune. Een recent voorbeeld is toen de heer Belfort maandag werd geïnterviewd door radio ABC. Hij was door zijn partij geschorst en zijn reactie was dat hij als parlementariër in het parlement zijn werk voor het volk zou blijven voortzetten ondanks de onenigheid met zijn partij. Terecht gaf hij aan dat de partij voorzitter het voor het zeggen heeft in de ABOB partij maar niet over zijn functie als parlementariër. De geïnterviewde laat vaak ook blijken dat zijn voornaamste doel is om laster te verspreiden. De presentator stelde een vraag over het IMF. In plaats van antwoord te geven op die vraag, spuide Belfort zijn laster over het KPS. De man wilde koste wat kost zijn laster spuien en greep zijn kans tijdens dit interview: “De president wil Prade bij de politie weghebben om iemand die op hem lijkt in die functie te plaatsen. Men neemt mij kwalijk als ik deze dingen zeg, maar dit is de naakte waarheid.” Dit is het bekende stokpaardje van Belfort namelijk zijn persoonlijke mening als naakte waarheid lanceren. De man heeft een heel verkeerd beeld over de waarheid.  Gelukkig haakte de presentator hierop in door te zeggen: “Meneer Belfort is hetgeen u nu zegt wel waar?” De reactie van de presentator was vriendelijk en toch corrigerend en dat verdient respect. Natuurlijk mag Belfort zijn persoonlijke mening uiten, maar dan moet hij wel duidelijk zeggen dat het zijn eigen veronderstelling is en niet een bewezen feit. In de media dingen beweren waar geen bewijs voor is geleverd, is gevaarlijk en foute boel. Met die uitspraak was hij opruiend bezig en wakkerde hij het racisme aan. Hij schaadde hiermee zichzelf als mens en als parlementariër, daar men een volgende keer niet meer naar hem zal willen luisteren. The support of truth takes integrity.”

Een interview op niveau afnemen vraagt om gedegen scholing, intelligentie, ervaring, een goede voorbereiding en vooral objectiviteit. De presentator moet als ’t ware tijdens dat hele gesprek alert zijn en het in goede banen kunnen leiden. Deze presentator van radio ABC heeft bewezen dat hij kwaliteit kan leveren. Een goed interview valt en staat dus met goed kunnen luisteren en indien nodig, op tijd kunnen inhaken. Door, indien nodig, in te grijpen, wordt de geïnterviewde gedwongen om zijn woorden beter te kiezen en ongefundeerde uitspraken te voorkomen. De meeste presentatoren kiezen voor de gemakkelijkste weg. Ze houden de microfoon onder de neus van de geïnterviewde en laten hem of haar maar spuien. Ze grijpen niet in wanneer iets dat wordt beweerd niet op feiten berust. De geïnterviewde persoon grijpt dan zijn kans om ongehinderd onwaarheden uit te kramen en dat degradeert het interview tot opruiende, rancuneuze rotzooi. A single lie destroys a whole reputation of integrity.

Er zijn vele radio- en tv stations die sensatie, opruiing en onwaarheden in hun programma’s toelaten. Een goede presentator zal geen onwaarheden en opruiende taal tolereren. En als dat wel per ongeluk gebeurt, zal hij het direct corrigeren. Dat geeft een prettig gevoel aan de luisteraar. My greatest joy is seeing integrity, compassion and intelligence reflected in all people.                                                                            

Degene die wordt geïnterviewd mag de grenzen van het fatsoen niet overschrijden, hij moet dus weten wat hij wel of niet publiekelijk mag zeggen. Als iedereen dat doet, zullen we kunnen genieten van kwaliteit interviews. En zij die het interview afnemen, dragen hierin een grote verantwoordelijkheid. Zij moeten er namelijk tijdens het hele interview voor zorgen dat hun programma niet wordt bevuild, maar zijn kwaliteit en klasse blijft behouden. Kortom de presentatoren horen te waken over de grenzen van het fatsoen.

“Live so that when people think of fairness, truth, and integrity they think of you.”

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!