Roepen jullie de mensen op tot vroomheid en vergeten jullie jezelf, terwijl jullie de Schrift (Taurat ) voorlezen? Begrijpen jullie dan niet? Al Qur’an: surah Al Baqarah 2:44
Persvrijheid is een grondrecht waarbij niemand voorafgaand verlof nodig heeft om middels de pers gedachten, meningen of gevoelens te openbaren; behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. Als onderdeel van de Vierde Macht kan de pers heel veel invloed uitoefenen en dient daarom o.a. de norm oprechtheid hoog in het vaandel te houden. De valkuil om niet gecensureerd te worden is even reëel om als pers; anderen geen censuur op te leggen. Selectieve objectiviteit van de pers zal niet onopvallend blijven voor de wereld. Hoe vaak valt het niet op dat een bepaalde journalist c.q. mediahuis ( om welke reden of eventuele persoonlijke voordelen… ) de minder positieve zaken van een bepaalde regering of issue onderbelicht en soms zelfs een positieve wending hieraan tracht te geven ? Vervolgens is het dezelfde journalist / mediahuis die juist het tegenovergestelde doet, wanneer het gaat om een regering, persoon, instituut of issue die niet de voorkeur genieten van deze toevallige journalist. Is dit persvrijheid ?
Persoonlijk maak ik ( wij ) dit fenomeen al jaren mee. Tot en met vandaag zijn er slechts 2 mediahuizen overgebleven in Suriname nl Dagblad Suriname en De west (nu ook GFC nieuws) die de ingezonden artikelen (een stem van het volk) professioneel en rechtvaardig (zonder de essentie van de artikelen openlijk c.q. subtiel te verdraaien ) in de media plaatsen. Hiermede wil ik geenszins een waardeoordeel uitspreken over welke media dan ook, doch wel wil ik slechts de feiten weergeven, hetgeen ook ligt binnen de beleving van persvrijheid, de democratie en de rechtsstaat. Mijn ervaring met de andere media (in deze heb ik het over de schrijvende pers en voldoende bewijs) is dat de artikelen vaak niet worden geplaatst. Zonder een reden te geven. Al zou je het tig keren vragen. Indien het artikel toch word geplaatst, dan wordt dit artikel door mevrouw/meneer de hoofdredacteur eigendunkelijk, eenzijdig zonder toestemming van de schrijver gemanipuleerd geplaatst. Bijvoorbeeld als de hoofdredacteur een belijdster is van het Hindoeïsme, dan haalt zij zonder de schrijver te contacten, eigendunkelijk de bijbehorende Qur’an tekst weg en plaatst iets van het Hindoeïsme, waardoor het desbetreffend artikel totaal word verminkt. Het gaat in deze niet om het Hindoeïsme, maar om de verdraaiing van de essentie van het artikel middels het Hindoeïsme. De grondrechten vrije meningsuiting en vrijheid op godsdienst worden door deze journaliste / hoofdredacteur in een wurggreep gehouden en met de voeten vertrapt. Een andere strategie die een mediahuis in Suriname toepast, is om de inhoud te verlaten en de persoon (de schrijver) aan te vallen met als enig doel de schrijver in kwestie monddood te maken en in de hoop imagoschade toe te brengen aan de schrijver, die steeds om verduidelijking/ opheldering vraagt. Ik wil opmerken dat ik juist factisch constructieve kritiek ten zeerste omarm; omdat dit voor ons verdiepend en verbredend inzicht verschaft om o.a. fundamentele introspecties te kunnen plegen. Maar wat moeten u en ik met bagger? Dit doet de hoofdredacteur door de voor- en achternaam van bedoelde schrijver als titel te gebruiken, waarbij de inhoud totaal over iets anders gaat. Er is altijd een x naam te vinden van een persoon die zijn naam onder zo een artikel laat plaatsen, terwijl die totaal niet weet wat boven zijn naam staat geschreven. Is dit journalistiek?
De belangrijkste dreiging van de persvrijheid is censuur. De totale internationale gemeenschap heeft de collectieve plicht om er voor te waken dat nergens de pers onder geen beding gecensureerd wordt en tegelijkertijd moeten wij ook onze stem kunnen laten horen, indien de pers zelf hieraan zondigt. Selectieve zelfreflectie is in deze een strop voor de journalist. Het is zeer toe te juichen dat wij nu eindelijk een daadkrachtige stem van de belangenvereniging horen (lees: zien ) en hopen dat dezelfde stem luider gaat klinken, maar ook naar binnen toe word gehoord. Met deze bijdrage willen wij slechts de pers en de beleving van de persvrijheid in Suriname naar een hoger niveau stimuleren en een prikkel zijn voor toekomstige daadwerkelijke onderzoeksjournalisten.
Een gemeenschap is durabel gebaat bij het principe van macht en tegenmacht. De pers kan op basis van professionaliteit (feiten neutraal en objectief doorgeven) en indachtig eerlijkheid, oprechtheid en rechtvaardigheid; een dankbare bijdrage leveren aan de kwaliteit van nu en de toekomst (o.a. volkseducatie en volksverheffing). Wij (het lezerspubliek / samenleving) zijn in staat om zelf te oordelen, mits de pers haar werk professioneel en rechtvaardig doet!
Fi Sabilallah
N.Walie Taus
Paramaribo 21 december 2021
17 Jumada/ 1443 AH
