Ons kiesstelsel is een zelfmoordbom

Een goed kiesstelsel dient een land te verheffen; het moet zorgen dat de meest geschikte mensen worden gekozen om het land te besturen.

Als een kiesstelsel niet goed is, wordt de welvaart steeds minder; het volk wordt ontevreden, de overheid gaat steeds meer machtsmiddelen gebruiken en kan eindigen in een dictatuur. Kijkt u maar naar de wereld om ons heen.

Ons huidig, Surinaams kiesstelsel is door individuele politici handig gekneed tot een stuk gereedschap om zichzelf zo goed mogelijk te accommoderen. In tegenstelling tot de koloniale periode wordt het onderwijs nu onbarmhartig verwaarloosd. De kiezer weet steeds minder wat ze/hij precies doet als ze naar de stembus gaat. De verkiezingspropaganda in achtergebleven gebieden krijgt steeds meer het karakter van een klucht waarbij etniciteit een steeds belangrijkere rol gaat spelen. Ondanks het feit dat het kiesstelsel alleen met een tweederde meerderheid in de assemblee kan worden veranderd, kan er wel flink worden gerommeld met districtsgrenzen. Deze waren vroeger bepaald door de stroomgebieden van de grote rivieren. Thans zijn ze zodanig verdeeld dat de grenzen hoofdzakelijk worden bepaald door de etnische groepen die er wonen. Handige politici kunnen nu aan zetels komen zonder voor land en volk te presteren maar door in te spelen op etnische sentimenten. Ons huidig stelsel heeft drie grote nadelen – de regerende politici gaan onderwijs verwaarlozen om hun aanhang van alles wijs te kunnen maken – de bevolkingsgroepen worden tegen elkaar opgezet en de kwaliteit van de politici zal steeds minder worden.

Dat ons kiesstelsel aan revisie toe is bewijst het feit dat ca 60% van het meest ontwikkelde deel van de kiezers (Paramaribo samen met Wanica), 24 assembleeleden oplevert en ca 30% uit de overige districten leveren 27. Dus al stemmen alle bewoners van Paramaribo en Wanica samen op één partij, ze zullen nooit een meerderheid in de assemblee halen.

De stem van een man uit Kwamalasemutu, die verstoken is van elk contact met het centrale bestuurlijk gezag, of mijn oom in zijn rijstveld in Saramacca, is tweemaal meer waard dan die van een intellectueel uit Paramaribo.

Wij zijn allemaal te grazen genomen door politici die zodanig aan het stelsel hebben zitten sleutelen dat hun eigen belang prevaleert boven het algemeen belang. Ook tegen hun eigen etnische groep zijn ze meedogenloos; de achterban van de oude etnisch machtige partijen is nu in overheidsdienst in een land met een wanstaltig groot ambtelijk apparaat dat vanwege slechte kwalificatie nauwelijks functioneert. Door dit niet functionerend gedrocht worden de ambtenaren steeds armer, omdat het alleen maar geld opslokt en niets produceert. Er is daarom geen groei, maar juist inkrimping van de economie waardoor ons geliefd Suriname steeds dieper de afgrond inglijdt.

Hieronder een greep uit het kruis waarmee de politici zichzelf hebben gezegend:

Een coalitie is dus vijf jaar lang de onbetwiste eigenaar van het land. Afhankelijk van het niveau van beschaving kan de leiding bepalen wat ze doet of laat in het land. Je mag dus ook wetten zodanig veranderen dat je je kans vergroot om herkozen te worden. Er is goddank geen wet gekomen waarbij een president voor het leven is benoemd. Het is niet gebeurd; maar alles wat in het buitenland is gebeurd, kan ook bij ons gebeuren. Ik stel u een vraag; u hoeft uw antwoord niet uit te spreken. Maar gaat u rustig hierover nadenken en denkt u erover na of wij ons kiesstelsel niet nu reeds als de wiedeweerga in deze regeringsperiode moeten aanpassen.

Mijn vraag is: “Stel dat de vorige president kon weten dat hij de laatste verkiezingen niet zou winnen, acht u hem in staat zichzelf te benoemen tot president voor het leven?”

Houdt u er rekening mee dat hij razend populair is geweest; hij is aan de macht gekomen met zesentwintig zetels! Het grootste deel van het volk stond achter hem; inclusief de zwervers die nu de publieke opinie racistisch beïnvloeden. Wij zijn nu een onafhankelijk land; wij hebben er met trots zelf voor gekozen. Niemand mag zich bemoeien met onze interne zaken. In het buitenland maken de militairen korte metten met demonstranten. Ook bij ons kan dat gebeuren. Wie gaat ons komen helpen?

Hieronder enige punten die moeten worden veranderd in ons huidig kiesstelsel om de kans op een dictatuur te verminderen.

1. De regeerperiode van vijf jaar moet vier jaar worden zoals in vele ontwikkelde landen en   ook  destijds in Suriname het geval was.

Elke rechtgeaarde politicus hoort erachter te staan; doe je het goed dan wordt je herkozen.

2. Het zeer logge RR-systeem moet worden gereviseerd en verkiezingen moeten plaatsvinden op de helft van een regeerperiode. De wankelmotor moet worden vervangen door een        stabiele en bijdetijdse elektromotor. De regering krijgt dan op de helft van de periode een toets van het volk of het tevreden is met het beleid of niet.

3. De stem van elke burger moet, conform het gelijkheidsbeginsel, dezelfde waarde hebben.

4. De districtsgrenzen moeten worden bepaald op basis van efficiëntie van bestuur.

Ik eindig met u, en vooral de jongere politici, te verwijzen naar het artikel van:

Hugo Fernandes Mendes uit de median getiteld: “Constitutionele toetsing van Kiesregeling”.

Laatstgenoemde wijst hierbij op de mogelijkheid om indien het Kiesstelsel niet op korte termijn wordt veranderd, een toetsing aan de G.W. mag worden gevraagd aan het Constitutioneel Hof. Dit omdat volgens de visie van deze grote staatsrecht jurist ons kiesstelsel in strijd is met de G.W. 

Door Rudi Jadnanansing

error: Kopiëren mag niet!