De cijfers die wij noteren in Suriname wat betreft de covid-19 besmettingen loopt eigenlijk de spuigaten uit. De hoogtes die we nu bereiken zijn nooit genoteerd aan besmettingen. Het niet verder aanscherpen van de maatregelen door de regering tijdens de derde golf en wat daarna een vierde golf zou heten, is door mensen vertaald als te zijn het door de regering laten van de verantwoordelijkheid aan de burger. We hebben eerder aangegeven dat dat een gevaarlijke ontwikkeling is. De regering heeft vooral op het stuk van de volksgezondheid en de openbare gezondheidszorg een belangrijke rol vervullen. De overheid kan hier niet terugtreden, maar moet proberen om met campagnes, waar de WHO en Paho kunnen helpen, personen te overtuigen om de vaccinaties te nemen. Het is intussen duidelijk wereldwijd dat de pandemie binnen beheersbare proporties kan worden gebracht middels en vaccinaties en het in acht nemen van de Mohana maatregelen, die blijven gelden voor gevaccineerden. Inmiddels merken we in de discussie over de verplichte vaccinaties dat er geen nieuwe medische of statistische bekend worden. Dezelfde oude redenen die golden om niet te vaccineren, zijn nog steeds in zwang. Deze zijn dat gevaccineerden ook besmet kunnen raken, dat gevaccineerden ook ziek kunnen worden, dat gevaccineerden ook anderen kunnen beschermen, dat gevaccineerden ook kunnen sterven. Maar men vergeet in de discussie mee te nemen dat dit alles klopt maar dat de risico’s voor deze zaken heel klein tot verwaarloosbaar is vergeleken met de kansen voor gevaccineerden. Verder zijn er een heleboel theorieën over een chip in het vaccin, dat de vaccins in een proefperiode zijn en dat iedereen die in de rijke landen met goed een goed ontwikkelde bevolking die gevaccineerd is, onwetend is geweest en men dient dus als proefkonijn. De fouten die men in de landen met een hoge scholingsgraad wil men in de landen met een lage scholingsgraad als Suriname niet maken. Zo zie je dus dat de Surinaamse bevolking die over het algemeen een nauwelijks afgeronde glo heeft als ontwikkeling, veel intelligenter is dan landen als Nederland en andere westerse landen waar de vaccinatiegraad en de scholingsgraad heel hoog is. In Guyana zien we al een ontwikkeling waarbij de regering voor het betreden van openbare gebouwen een vaccinatie of een sneltest verplicht heeft gesteld. Dat is een formeel overheidsbesluit van de regering. Deze regel geldt voor het betreden van de gebouwen van de regering als de gebouwen van de bedrijven. Dat betekent dus dat klanten en ook de werknemers of gevaccineerd moeten zijn of enkele keren in de week een test moeten afstaan. De denktrant is kennelijk dit. Als iedereen gevaccineerd is, dan is de kans klein dat door besmetting mensen lange tijd afwezig zullen zijn van het werk. De besmettingen kunnen dan wel plaatsvinden, weliswaar minder. Mensen kunnen onwel worden, weliswaar minder ingrijpend. Dat betekent dus dat sneller gegaan kan worden richting normalisatie. Online zijn Surinamers pamfletten aan het verspreiden van een oproep tot massale stakingen in Guyana, als tegenreactie op deze maatregel. In Suriname hebben we soortgelijke overheidsmaatregelen nog niet. De vraag rijst nu of de wetgever in Suriname al openingen heeft gemaakt in de Wet Uitvoering Uitzonderingstoestand om middels regeringsbesluiten regels voor het betreden van openbare gebouwen te maken. In verband met de afkondiging van een uitzonderingstoestand kan de regering bij presidentieel besluit een aantal maatregelen nemen en ook voorzieningen treffen. Een maatregel kan zijn de ontzegging (door de regering) van de toegang tot bepaalde daartoe aangewezen gebieden of gebouwen. Deze maatregel lijkt op een compleet verbod, maar wat absoluut kan, mag zeker onder voorwaarden, maar dan komt daar de overweging van de discriminatie bijkijken. Discriminatie mag, mits gerechtvaardigd door een gewichtig belang. Dezelfde beredenering kan gelden voor het beperken van de bewegingsvrijheid van burgers in de openbare of publieke ruimten of op de openbare wegen. Het stellen van voorwaarden voor het betreden van openbare gebouwen kan in het verlengde liggen van deze 2 maatregelen. Ook de maatregel van ‘het beperken van burgers, organisaties en bedrijven met betrekking tot hun sociale-, maatschappelijke- en economische activiteiten of bedrijvigheid’ kan voor deze doelstelling worden gebruikt. Verder mag de regering dus voorzieningen treffen waaronder ‘andere in de specifieke omstandigheden noodzakelijk gebleken
voorzieningen in verband met de veiligheid, gezondheid, economische en financiële omstandigheden van de burgers’. De regering mag voorzieningen treffen in het belang van de gevaccineerden en ook in het belang van de niet gevaccineerden. Het stellen van voorwaarden voor betreden van gebouwen is zowel in het belang van de gevaccineerden als in het belang van de niet-gevaccineerden, het kan als een voorziening gezien worden. De wet zegt dat bij de toepassing van de maatregelen, verboden en opgelegde verplichtingen door de regering, de ingevolge de grondwet en internationale verdragen onaantastbare burgerrechten, alsmede de grenzen van de beperkingsmogelijkheden van die rechten steeds gewaarborgd dienen te worden. Dan denken we aan het recht op de lichamelijke integriteit en de privacy. Deze grondrechten zijn altijd geldig, maar zijn niet zo absoluut dat ze niet beperkt kunnen worden. Een beperking kan maar als er een zwaarwichtige rechtvaardiging daarvoor bestaat. En de kunst is dus om die zwaarwichtige rechtvaardiging in alle oprechtheid te kunnen vaststellen. Een ding is wel duidelijk dat de regering zich nooit gewonnen mag geven. Sterker is gebleken de noodzaak voor maatregelen want 500 besmettingen per dag is ‘onkan’
