De afgelopen dagen is het langzaam maar zeker duidelijk geworden: het staatkundig onafhankelijke Suriname koerst voor de tweede keer in zijn geschiedenis richting een binnenlandse strijd waarbij de inzet van de ene zijde is amnestieverlening aan daders voor misdrijven gepleegd in december 1982, terwijl de andere zijde, de regeringszijde, zich op het standpunt stelt dat hier niet over te onderhandelen valt en zeker niet met een “georganiseerde onderwereld groep”. Dit initiële standpunt van regeringen is bekend en ongetwijfeld juist, maar de ervaring leert dat naarmate de binnenlandse strijd wat langer duurt en de schade aan land en volk wat groter wordt, de neiging om te onderhandelen sterker wordt.
Het advies aan de regering is dan ook om een inschatting te maken van de mens- en vuurkracht en het sabotage- en uithoudingsvermogen van de verzetsgroep en, indien nodig, het moment van toepassing van de grashalmtaktiek van wijlen Jaggernath Lachmon op haar bevinding af te stemmen. Deze taktiek komt hier neer op de uitvaardiging van een amnestiewet, Amnestiewet 2022, waarin het dringende algemeen belang ervan tot uiting komt. Deze nieuwe wet zal parallel lopen aan de Amnestiewet 1989 waartoe de georganiseerde militante groep, Jungle Commando genaamd, de toenmalige regering van Suriname voor de keuze stelde: amnestie of doorvechten. Aan de Amnestiewet 1989 ligt een toenmalig dringend algemeen belang ten grondslag en voldoet achteraf derhalve aan een voldoende voorwaarde voor bindendverklaring door het Constitutioneel Hof.
De hoop wordt uitgesproken dat het ditmaal toch niet komt tot een binnenlands treffen en zeker niet tot een driejarige strijd van broedermoord en verwoesting van staats- en partikulier bezit. Op partijen wordt een beroep gedaan om het hoofd koel te houden en voortdurend het nationale belang in ogenschouw te nemen.
Ir. R.R. Assen
Oud-minister van Defensie
