Amazing Grace

Op maandag 30 augustus is de gevangenisstraf tegen Desi Bouterse door de krijgsraad bekrachtigd. Men dacht dat met deze uitspraak eindelijk een einde was gekomen aan het jarenlang slepend December strafproces en dat daarmee de rust zou terugkeren. Niets was minder waar. Het volk was niet tevreden met alleen maar de uitspraak. In de wandelgangen en vooral op sociale media werd er gevraagd waarom het vonnis niet direct was uitgevoerd? Dus waarom de man niet direct was opgepakt en gevangengezet. Enkelen haalden fel uit naar onze rechtsspraak en eisten: “Direct oppakken en gevangen zetten.” Er waren mensen die als excuus aanvoerden dat de gevangenneming niet direct plaatsvond omdat hij weer in hoger beroep was gegaan en dat resultaat eerst afgewacht moest worden. Enkele wraakzuchtigen beredeneerden dat zo iemand de uitslag van zijn hoger beroep toch ook in het gevang kon afwachten. Her en der waren klaagzangen te horen, werden er vragen gesteld en gegist naar de antwoorden.                                                                                                  Het meest opvallend was dat men ging vergelijken. Waarom wordt Jantje direct opgepakt en opgesloten en mag Pietje vrij rondlopen. Beiden hebben toch dezelfde misdaad begaan? Er was dus een verschil van inzichten en meningen. Dat kan en dat mag.                                                                                                                             Toen ik echter een artikel las in de Ware Tijd waarin werd gesuggereerd dat het OM met twee maten mat en dat het gelijkheidsbeginsel dat in het recht geldt, door het OM werd geschonden, kon ik daar niet in meegaan. Men ging zelfs zo ver door zich af te vragen of er misschien sprake was van klassenjustitie.

Persoonlijk denk ik niet dat er hier sprake is van klassenjustitie. Iedereen wordt in de Surinaamse rechtspraak gelijk behandeld. Het maakt niet uit tot welk ras je behoort of welke kleur of seksuele geaardheid je hebt of als je een hoge of lage positie bekleedt, je krijgt altijd een eerlijk proces. Suriname is een democratie met een integere rechtspraak.                                                                                                         Echter in het geval van de heer Bouterse speelt er veel meer mee. Toen Bouterse via een coup naar de macht had gegrepen, heeft het Surinaamse volk kennis gemaakt met een meedogenloos mens, een man die in koelen bloede opdracht gaf om zijn landgenoten te mishandelen en te doden en hele dorpen uit te roeien. Een man die macht had geproefd en heeft toegelaten dat die macht hem veranderde in een meedogenloos, nietsontziend monster. Het volk werd dus geïntimideerd en leefde jarenlang in angst.                                                                                       

Pas toen de huidige regering het stokje overnam, begon die angst langzaam te verdwijnen, men durft nu zelfs te protesteren. Door die opluchting werd het sluimerende monster op de achtergrond vergeten. Een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken. U heeft kunnen zien dat de heer Bouterse vanaf het begin in eigenbelang heeft gehandeld. Wetten werden veranderd in zijn voordeel, hij uitte alsmaar zijn minachting voor de rechtspraak en DNA, probeerde continu het strafproces naar zijn hand te zetten, uitte in Ocer dreigende taal, kortom hoewel hij niet meer op de troon zat, bleef hij pogingen ondernemen om zijn macht te demonstreren. Diep vanbinnen weet men dat het gevaar nog niet geweken is. Dat hebben we heel goed kunnen zien tijdens zijn recente persconferentie. De wapendiefstal werd een onderhandelingsmiddel, een zwaard van damocles boven de hoofden van het volk.

Het OM maakt zich niet schuldig aan klassenjustitie, maar beschermt het volk. Het OM beseft dat als je geconfronteerd wordt met een meedogenloos, onbetrouwbaar, kwaadaardig en gewetenloos mens, je anders dan normaal te werk moet gaan, daar je nooit van tevoren kan weten wat je van zo iemand kan verwachten. En dat verwachten de klagers juist wel. Ze willen dat de heer Bouterse net als ieder ander die dezelfde misdaad heeft begaan, dezelfde behandeling moet krijgen, dus gevangennemen en opsluiten. Dat zal ook gebeuren, alleen is de aanpak anders.                                                                                                  Daar het OM het volk wil beschermen is hij ervan doordrongen dat hier niet kan worden gehandeld als de spreekwoordelijke olifant in een porseleinkast. De eerste prioriteit is om het volk te beschermen, vooral met die gevaarlijke wapens in omloop. Het kan vergeleken worden met een moeder die de veiligheid van haar kind, kost wat kost op de eerste plaats zal zetten. Het gelijkheidsbeginsel in ’t recht is dus nog intact, alleen moet er bij deze zaak een andere route bewandeld worden.                                                                                                                                                                         Ik denk dat dit een van de momenten is waarop het OM beseft dat omdat hij de windrichting niet kan veranderen, hij de zeilen zal moeten bijstellen en aanpassen om toch zijn doel te kunnen bereiken. Wi OM de`na maka sneki, san ai mies nanga eng mofo, ai fanga nanga eng tere (in staat zijn om op verschillende manieren een tegenstander uit te schakelen.)

Dus beste mensen, laat gedachten als direct oppakken en verwijten als klassenjustitie los en dwing je gedachten in de richting van het lied Amazing grace. Laat de woorden van dit lied jouw gedachten leiden,’ he is deaf, blind and o so lost but God will take the wheel and let him hear and see and finally safe a wretch like him.’

“Masra Gado wi e`begi, tek a stuur foe dies Lasie zielie, sa e` tan wakka kroektoe passie en pari hem nanga passensie na retie pasie bakka.

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!