Verdeeldheid

Een blik in de wereld laat zien dat er steeds vaker groepen mensen tegenover elkaar staan in plaats van naast elkaar. De laatste tijd valt het woord verdeeldheid zelfs vaak. Een groep wil steeds de macht hebben en de ander zijn wil opdringen en dat brengt verdeeldheid in plaats van eenheid. Het gevolg is een gespannen sfeer in de samenleving. In elk land heeft de covidpandemie het volk in twee groepen verdeeld namelijk, de voor- en tegenstanders van de vaccinatie. In Nederland heb je bijvoorbeeld elk jaar weer de anti-zwartepieten groep tegenover de pro zwarte pieten of voor en tegenstanders van vuurwerk. Mensen staan over veel onderwerpen lijnrecht tegenover elkaar. Dit voelt aan alsof er overal om je heen alleen maar verdeeldheid is. Degene die een andere mening heeft, wordt als de vijand gezien en dat zaait verdeeldheid. Velen durven hun mening niet meer hardop te uiten.   Natuurlijk zou het veel prettiger zijn als er in elk land meer eenheid dan verdeeldheid was, een soort eendracht geeft kracht. Toch moet er ook ruimte zijn voor verschil. Van belang is hoe er met die verschillen wordt omgegaan.             

De maatschappij dat zijn jij en ik. Elk individu moet zijn verantwoordelijkheid nemen als lid van de samenleving. Dat wil zeggen dat jij je mening mag hebben, maar toch naar het hele plaatje moet blijven kijken. Dus ondanks je eigen mening, moet je toch denken in ‘wij.’ Individuele verantwoordelijkheid is immers een lege huls als die niet is verankerd in wij. Je kan niet een eiland van succes zijn te midden van een oceaan van armoede. Dit is geen gemakkelijke taak daar iedereen graag zijn eigen zin wil doorvoeren.                                                                                                                                                                                                                                              

Een verdeelde samenleving vormt geen goede basis voor het nemen van individuele verantwoordelijkheid. Eenheid brengen in een land komt neer op de schouders van een goede leider. Natuurlijk is het onmogelijk om als leider iedereen tevreden te stellen of het met iedereen eens te zijn. De verantwoordelijkheid van een leider is om te allen tijde, vooral in een crisissituatie, de harmonie te bewaren om zo verdeeldheid buiten de deur te houden. Dit is erg belangrijk omdat verdeeldheid het fundament is onder extremiteit en polarisatie. Verdeeldheid zet mensen tegen elkaar op, zorgt voor conflicten en geeft altijd iemand anders de kans om hiervan te profiteren.

Wat kan een leider doen om verdeeldheid tegen te gaan?  Hoe groot de meningsverschillen ook zijn, hoe overtuigd een leider ook is van zijn eigen point of view, hij moet altijd ruimte laten voor de tegenpartij om te kunnen manoeuvreren. Dat soort ruimte geven, is simpelweg luisteren. Oprecht luisteren is een onderschatte vaardigheid die maar weinig leiders écht beheersen. Als een leider oprecht luistert naar de opvatting van een ander, opent zich bij de ander een ‘emotionele bankrekening’. Elke keer als iemand met brein en lichaam luistert, geef hij de andere partij ’psychologisch zuurstof’. Dat psychologisch ademen zorgt ervoor dat de relatie versterkt wordt en er wederzijds begrip ontstaat. Oprecht kunnen luisteren naar een ander is een zeer krachtig wapen omdat het voldoet aan een essentieel universele menselijke behoefte, namelijk het intrinsieke gevoel van erkend en gehoord te willen worden. Mensen zijn het vaak met elkaar oneens, maar zolang er naar hen wordt geluisterd en ze aan de tafel mogen aanschuiven om hun verhaal te doen, zijn dezelfde mensen veel meer bereid om het gezamenlijk doel te dienen. Leiders die goed kunnen luisteren, onderscheiden zich van andere leiders omdat ze in staat zijn om te communiceren op een diep menselijk niveau. Ze zijn echt geïnteresseerd in de ander en daardoor kunnen ze sympathiseren met het onbegrip en het lijden van de ander. Grote leiders zijn eerst mens en dan pas een leider. Zulke leiders zijn in staat om in elke crisissituatie de kudde bij elkaar te houden. Samen moet niet zijn, een abstract gegeven of een loze kreet. Het moet zijn het antidotum tegen verdeeldheid.

In vele landen proberen partijleiders aan de macht te komen door leugens, omkoping en complottheorieën. Bij de laatste verkiezing in Suriname was ook te zien hoe de stemmen van mensen en hele dorpen werden gekocht. Men investeerde niet in scholing van mensen maar in omkoping. De bedoeling van zulke nepleiders is niet om land en volk op te bouwen en ze te leren zelf te denken, maar om het volk monddood, onwetend en zoet te houden. Deze mannen hebben vaak van tevoren hun plannen al klaarliggen om zich bezit en geld van het land toe te eigenen en familie te regelen. Intelligente mensen die dit doorhebben, staan dan tegenover naïeve mensen. Ook dit brengt verdeeldheid. Ook het niet delen van de juiste informatie met het volk, kan de verschillen vergroten en polarisatie in de hand werken. Zonder waarheid is er geen vertrouwen. Een samenleving vol wantrouwen en verdeeldheid is ontvankelijk voor paranoia en complot denken. Landgenoten laat dit virus van verdeeldheid zich niet wortelen in ons mooie land.                                                                       

Leiders die een jaar vooruitkijken, planten zaad. Leiders die tien jaar vooruitkijken, planten een boom. Leiders die honderd jaar vooruitkijken, investeren in onderwijs.

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!