Onlangs zijn de beschuldigingen over en weer begonnen ten aanzien van het uitgeven van honderden hectare grond aan politieke personen.
Zo werd de parlementariër Mahinder Jogi lid van de politieke partij de VHP weer door de mangel gehaald over de gronden die hij heeft verkregen in het district Saramacca. Deze kwestie van Jogi werd weer naar voren gebracht door de Assembleeleden Ebu Jones (NDP) en Edward Belfort (ABOP).
Deze kwestie heeft zich enkele jaren geleden voor gedaan en is geen publiek geheim meer.Het is legaal verkregen door Jogi, wat gezegd kan worden dat het immoreel is vergeleken met duizenden mensen die tot heden wachten op grond.
Ook heeft hij gebruik – misbruik gemaakt van zijn politieke bevoorrechte positie.
Waarom alleen Jogi en niet alle anderen?
Het is een gegeven, dat door de jaren vele politieke personen door alle politieke partijen heen misbruik hebben gemaakt van hun bevoorrechte positie door niet op hun beurt te maken. Men noemt dat wel gelegaliseerde “diefstal”.
Velen hebben het misbruikt en gebruikt als een verhandelbaar product en doorverkocht aan derden en of wachten nog op een koper. Dit doet zich niet alleen bij gronden voor, maar ook bij de uitgiftes van goud en houtkap concessies.
Geen enkele partij zal ooit hiertegen ingrijpen, daar ze medeschuldig zijn en mensen in hun partij en rond hun kringen hebben bevoordeeld door legaal te “stelen”.
Logisch denken geeft aan, hoe het komt dat ze met een slipper de politiek in stappen en als miljonair eruit treden.
Logisch denken hoe komt het, dat mensen in hun kringen die nooit iets hebben gehad, overnacht miljonair zijn geworden.
Dat kan alleen als je de politicus de met inhoud zijnde enveloppe hebt gegeven.
Een vorm van georganiseerde misdaad.
De partijen hebben ook indirect eraan verdiend middels financiering van hun politieke campagnes.
De politicus Belfort en Jones doen mogelijk alsof ze geen kennis hebben van derden in hun kringen die ook hun voordeel hebben gehad.
Bij dit soort gevallen brengt men nooit alle gevallen, daar er haast niemand in de politiek over zal blijven.
Van tijd tot tijd komen politici ermee met de indruk dat men iets er tegen zal doen.
Het volk is even weer bezig gehouden met een horror droom.
Ze misleiden het volk die het ook niet door heeft door vaak hun ontwikkelingsniveau.
Men wil hiermee de discussie verschuiven van het gevoel dat ze zelf nu meemaken als ongewenst persoon in hun eigen politieke kamp en of de privileges die ze missen door niet bij de pot met honing te zijn.
Belfort is in ongenade gevallen binnen de ABOP en heeft zijn eigen persoonlijke doelstellingen niet gehaald.
Hij is vervallen tot het niveau van een “paria” die een punt heeft bereikt door te stellen dat president Chan Santokhi zijn mandaat terug moet geven.
Deze opmerking maakt hij, terwijl hij nog volwaardig lid is van de ABOP en deel uitmaakt van de coalitie.
De rol van de Ronnie Brunswijk
Op zijn zachts gezegd lijkt het op een onzichtbaar rollenspel tussen Brunswijk en Belfort. Hij laat Belfort erop los slaan als ABOP-lid om zodoende de druk op Santokhi te behouden. Ook de ABOP-leden zwijgen in alle talen over Belfort zijn zienswijze
Deze druk komt erop neer, dat Brunswijk alles gedaan krijgt zonder dat Santokhi hem terug wijst van wat mogelijk niet kan en niet mag.
Brunswijk heeft een strategische zet gedaan bij de aanvang van de coalitie door zich zelf eerst te laten installeren als voorzitter van de Assemblee en daarna door te schuiven naar de functie van vicepresident. De VHP moest slikken.
Belfort ontslaat Brunswijk volledig door dezelfde oproep niet te doen aan het adres van vicepresident Ronnie Brunswijk om ook zijn mandaat terug te geven.
Komt erop neer, Chan Santokhi is The Bad Guy en Brunswijk is The Good GUY.
Opmerkelijk is dat geen enkele VHP’er een tegenreactie hierop geeft.
Een waarbij niet alleen hun partijvoorzitter door de mangel wordt gehaald, maar ook de hele politieke partij.
De olifant is een schaap geworden
Voor hoe lang zullen ze hun mond blijven houden of worden ze onder druk gezet om hun mond te houden?
Is de vrees er dat wanneer de Olifant gaat stampen het gaat ‘Bossen”.
Deze interne haat- en liefdesverhouding in de coalitie zal eens barsten en het zijn degenen die het beïnvloeden die de lachende derde partij zullen zijn.
Dat zullen nieuwe opkomende partijen zijn, maar voornamelijk de desastreuze partij NDP, die haar strategie steeds uitzet met een militaire bril.
Virgil Blossom
