Herkenbaar patroon

President Venetiaan kwam aan het bewind na de ravage die Bouterse had aangericht. Hij nam een kapotgeslagen land over. De waarde van het geld was gekelderd en het geld op de banken was niets meer waard. Ook toen moest het volk offers brengen. Venetiaan heeft samen met Telting en Hildenberg Suriname weer op de rails gekregen en het geld weer op waarde gebracht.                                                  Toen het land weer stabiel was, probeerde de NDP de macht weer over te overnemen. Het volk werd ingepakt met de belofte kinderbijslag en AOV te verhogen en de benzineprijzen te droppen. Kortom het volk geloofde rotsvast in de  gouden bergen. Het volk stond er niet bij stil dat de regering Venetiaan op dat moment geen financiële beloften kon doen over verhoging van kinderbijslag en AOV. Op dat moment waren er andere prioriteiten, het land moest eerst weer financieel stabiel worden. Het is de regering Venetiaan niet alleen gelukt om het land te stabiliseren maar ook om kasreserve voor de volgende regering achter te laten.                                                                                                                                    

Het volk geloofde de waardeloze beloften en stemde massaal op de NDP. ABOP en PL gaven de NDP het laatste zetje om in het zadel te komen. Het volk kreeg de beloofde verhoging van kinderbijslag en AOV en sloot tien jaar lang de ogen voor wanbeleid. Verschillende politieke partijen hebben regelmatig gewaarschuwd voor het wanbeleid van de NDP-regering. “Jullie, jullie kinderen en kleinkinderen zullen voor de schulden en het herstel van de financiële situatie moeten opdraaien.” Het gros koos ervoor om de waarschuwingen in de wind te slaan. En nu ze daadwerkelijk geconfronteerd worden met de gevolgen, weigeren ze toe te geven dat het hun eigen schuld is. Men weigert verantwoordelijkheid te nemen voor hun naïeve gedrag. Men loopt liever te klagen.

Nu zijn we voor de derde keer terug bij af. Het land is weer kapotgeslagen door dezelfde politieke partij. Weer is het een andere regering die de rotzooi moet opruimen. Weer moet het volk de offers brengen. De huidige regering werkt keihard om het land weer op de rails te krijgen. Vanaf het moment dat er financieel een klein lichtpuntje aan de horizon verscheen, is het weer de NDP-oppositie die schijnheilig roept dat er niet gespaard moet worden, dat het geld voor het arme volk gebruikt moet worden. De man ging zelfs zover door de beschuldiging te uiten dat de regering het geld wil opsparen om hun volgende verkiezing te kunnen bekostigen. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.”  De NDP is de enige politieke partij die het geld van het land heeft gebruikt om zijn verkiezingscampagne te financieren. Er werden regelmatig bussen gecharterd om de mensen naar bijeenkomsten te brengen. Er werd eten, drinken en zelfs geld uitgedeeld. De andere politieke partijen hebben hun verkiezingscampagne uit eigen zak en met de hulp van sponsors gefinancierd.

Weer zien we hetzelfde patroon, namelijk, de NDP demonstreert met woorden dat ze het beter kunnen doen dan de huidige regering, het volk wordt gepaaid met mooie beloften, gaat de straat op en wekt de indruk dat er ontevredenheid heerst. Als het ze weer lukt om de troon te bestijgen, zullen ze hun eigen zakken weer spekken en het volk zoethouden met leningen. Het land zal weer kapot worden overdragen en een andere regering mag weer de rommel opruimen. En als er noodzakelijke herstelmaatregelen worden getroffen, is dit afhankelijk gemaakte volk niet bereid om offers te brengen. Het begint te jammeren en te klagen. Het bijt in de hand die ze wil helpen en vergeet gemakshalve wie deze ellende heeft veroorzaakt.                                                                                                                   Men merkt dat het land langzaam weer uit de rotzooi opkrabbelt, dus wordt de regering zwart gemaakt en presenteert men zichzelf als de reddende engel. Eigenlijk is dit meelijwekkend. Deze partij heeft tot drie keer toe bewezen dat ze geen verstand heeft van regeren. Men wil de macht om financieel te kunnen profiteren en vooral om hun corrupte handelingen te bedekken. Geen enkele regering heeft ooit het land zo wreed bestolen. Brombere is nog steeds bezig om de beerput die ze hebben achtergelaten, te legen. De huidige regering blijft de corruptieve handelingen van de vorige regering aan het licht brengen.                                                                                                             Je zou kunnen zeggen dat het niet de schuld is van de NDP maar van het domme volk. Het volk staart zich blind op mooie praatjes en vooral op gratis hebben en krijgen. De NDP kent deze zwakke plek van het volk en misbruikt het telkens weer.                           

Beste mensen, het volk ervaart nu voor de derde keer de gevolgen van haar naïviteit. Een van de vele lessen uit de libiscoro van mijn oma was ‘als je niet valt, weet je ook niet hoe het is om weer op te staan.’ Maar, mijn lieve God, dit volk is al drie keer hard op de bek gevallen en heeft drie keer met de gevolgen gezeten. Hoe vaak moet het nog vallen om te leren? Fouten maken is menselijk, van belang is hoe je met die fout omgaat. Je kan achteraf zitten jammeren. Maar je kan ook de fout toegeven, ervan leren en proberen het niet te herhalen.                                                    Zal het volk van Suriname dit keer eindelijk zijn fout inzien, toegeven, ervan leren en het niet meer herhalen? Of zal het de fout blijven herhalen en hopen dat weer een andere regering ze uit die rotzooi zal halen?

De fout alsmaar bij de ander zoeken is een domme vorm van zelfbedrog. 

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!