Einde van het Merkel-tijdperk

Angela Merkel domineert het politieke landschap van Duitsland sinds ze in 2005 bondskanselier werd. De verkiezingen van september zullen het 16e en laatste jaar van Merkels tijdperk markeren.

Merkels vertrek van het politieke toneel zal ingrijpend zijn voor Duitsland en Europa. Ze heeft onvermoeibaar gewerkt om te voorkomen dat de binnenlandse, Europese en wereldpolitiek uiteenvalt. Het Duitsland van Merkel is opener, demografisch en politiek diverser geworden, economisch meer onder druk gezet en internationaal minder voorzichtig dan toen ze aankwam.

Tijdens haar eerste termijn stapelden de crises zich op. De wereldwijde financiële crisis van 2008 – veroorzaakt door een ineenstorting van de Amerikaanse huizenmarkt – trof de Europese economieën, Duitsland zag een daling van 8,0% in de export. Binnen een jaar stapte Griekenland bijna uit de eurozone, wat tot bittere breuken in de EU leidde.

In haar tweede termijn werkte ze samen met de Russische president Vladimir Poetin, ondanks zijn annexatie van de Krim. Ze verdedigde Nord Stream 2 – een tweede pijpleiding die gas rechtstreeks van Rusland naar Duitsland vervoert onder de Baltische Zee – ondanks tegenstand van de VS, Frankrijk, Polen, Oekraïne en Estland.

In 2015 zag haar derde termijn meer dan een miljoen vluchtelingen vanuit het Midden-Oosten door de Balkan naar Duitsland lopen. Onder haar ambtstermijn blijven Duitsers zich inzetten voor Europese integratie, ondanks de Britse stem om uit de 28 leden tellende Europese Unie te stappen.

In november 2016 werd Europa geschokt door de overwinning van Donald Trump in het Witte Huis. Dagen later bezocht de vertrekkende president Barack Obama Berlijn en probeerde Merkel ervan te overtuigen om opnieuw als kanselier te gaan om Trump tegen te gaan en het Westen bij elkaar te houden. Merkel begon in 2017 aan haar vierde termijn.

Merkel overleefde Trump, net als zoveel anderen: negen Italiaanse en Japanse premiers, vijf Britse premiers, vier Amerikaanse en Franse presidenten en twee Chinese leiders. Xi Jinping is echter president voor het leven.

In een toespraak aan de Harvard University op het hoogtepunt van het presidentschap van Trump in 2019, drong ze er bij afgestudeerden op aan “muren van onwetendheid en bekrompenheid af te breken” en “gezamenlijk actie te ondernemen in het belang van de multilaterale, mondiale wereld”.

Dat is misschien haar langdurige erfenis.

error: Kopiëren mag niet!