Hoe moeten wij vooruit gaan?

Het lijkt met de dag meer normaal te worden, maar het is nog steeds pijnlijk, zegt een groenteverkoper tegenover de krant. “Het doet me goed dat ik nu normaal en tot laat mee kan doen met de verkoop, maar uit je bed stappen met zorgen ondanks dat je een mogelijkheid hebt om te verdienen, is niet prettig. Ik werk echt voor mijn straf, want met mijn geld dat ik dagelijks verdien kan ik niet veel bereiken.”

De groenteverkoper geeft aan, dat hij ‘s avonds met tranen in slaap valt en opstaat met een zwaar gevoel. “Als man hoort het niet zo te zijn, maar het is echt zwaar. Een behoorlijk werk vinden is een droom en een snelle werk vinden is niet mogelijk. Overal waar je gaat is het moeilijk, ik kan het echt niet meer aan. De prijzen in de winkels maken het niet haalbaar en nu ook nog de verzekering, en andere privé dingen, waaronder kleding. Dit begon precies na de verkiezing. Er zijn mensen die nog erger lijden”, aldus de groenteverkoper.

“Als verkoper maak ik ook dagelijks mee hoe klanten het moeilijk hebben. Ik heb klanten die op borg spullen willen en aangeven dat er niets te eten is thuis. Zo erg is het in het land. Ik begrijp echt niet hoe men vindt dat het land vooruit gaat. Qua ontwikkeling zijn wij ook achter, dan hoe gaan wij vooruit?”, vraagt de groenteverkoper zich af.

Al enkele dagen verloopt de verkoop beter, maar dat betekent niet dat het makkelijk gaat, zegt een andere groenteverkoper. “Het is einde van de maand en ik geloof dat men vandaag al met de helft van hun salaris zit, enkelen zelfs met niets bijna. Ik doe mijn hossel dagelijks, maar ik voel het ook. Wij als burgers vormen het land en als het niet goed gaat met ons als burgers is het helemaal geen goed teken>’

TM 

error: Kopiëren mag niet!