Het is inmiddels enkele dagen geleden dat de nationale voetbalselectie van Suriname haar laatste wedstrijd speelde in de historische deelname aan de Concacaf Gold Cup. Dit toernooi is de vergelijken met de Europese Kampioenschappen en de Zuid-Amerikaanse Copa, maar dan voor de landen in Midden-Amerika, Noord-Amerika en het Caribisch Gebied. Het is het tweede hoogste toernooi waaraan Suriname als Concacaf-land kan meedoen. De kwalificatie voor de WK 2022 kwam te vroeg, in een fase waar het vernieuwde team net de groei naar een hoger niveau zou inzetten. Het besef is er nog niet volledig in het kleine Suriname, omdat burgers van het land het totale plaatje van het wereldvoetbal nog niet helemaal begrijpen en op zijn waarde kunnen schatten. Wij weten dat het Surinaams voetbal nooit op een hoogte is geweest als nu. En dat we op een hoog ‘point of no return’ zijn. Alle hulde moet gegeven worden aan de lokale jongens met de nieuwe profs met een Surinaams paspoort, aangevuld met Nigel Hasselbaink die onder Dean Gorre met heel mooie wedstrijden waaronder de 6-0 tegen Nicaragua, Suriname plaatsten voor de Gold Cup. Alle dank en grani aan die groep. De namen van die groep moeten voor altijd goed genoteerd staan in de annalen van de SVB, het volk is deze groep wel wat verschuldigd. Terecht is door de SVB en de keuzeheer Gorre de maatregel doorgevoerd op het niveau van Natio naar een hoger plan te tillen, om het hoofd te kunnen bieden aan landen die al decennia op een hoger niveau acteren en regelmatig aanwezig zijn op Gold Cups en WK’s zoals Canada, Jamaica en Costa Rica. Door een late inzet van de groeispurt en het niet kunnen afwerken van goede oefenwedstrijden om uiteindelijk Canada het hoofd te bieden, werden wij door dit land uitgeschakeld, nadat wij tegen zwakkere 3 tegenstanders de volle 9 punten behaalden en 15 keer scoorden. De uitschakeling was voor kenners te verwachten, maar voor fanatieke fans die soms door de liefde blind worden een ware teleurstelling. Het gevoel is dat een beter resultaat had kunnen worden geboekt als met een jongere verdediging, die op de bank zat, de wedstrijd was gespeeld. In de Gold Cup maakte Suriname geschiedenis door voor het eerst deel te nemen, maar de deelname was al gepresteerd door een andere groep. Nu was de uitdaging om Suriname waardig te presenteren tegen regionale grote landen als Costa Rica en Jamaica. Suriname speelde vanaf de tweede helft van de wedstrijd tegen Jamaica op een hoger niveau waarop we voortaan willen spelen. Suriname zette, reeds 2-0 achter, het sterkere Jamaica zodanig onder druk, dat het tot zware ontevredenheid leidde bij trainer Whitmore (zelf WK-ganger namens Jamaica). De statistieken waren heel goed waaronder de bijna 50-50 balbezit. Suriname zette de hele wedstrijd Costa Rica onder druk en had zelfs meer balbezit. We acteerden op een hoog niveau met een kwartfinalist WK 2018, kwamen op voorsprong, maar gaven de wedstrijd in 70 seconden weg, weer door een zwak en haperend verdedigingsplan. Tegen Costa Rica speelden we nooit zo sterk. Het hoog niveau hielden we aan in de laatste wedstrijd tegen een niet onredelijk Guadeloupe. We waren heer en meester, dicteerden het tempo en de wedstrijd, creëerden ettelijke kansen, maar wonnen uiteindelijk met een nipte 2-1. Natio heeft onder Dean Gorre Suriname waardig uitgedragen tijdens de Gold Cup. Suriname heeft in geen van de wedstrijden ‘de bus voor het doel geparkeerd’ maar gedurfd, waardig en met trots gespeeld, met een open vizier. Suriname heeft met meer ervaren landen als Costa Rica en Jamaica gelijk opgaande wedstrijden gezet, of deze landen onder druk gezet. Natio heeft Suriname op de kaart gezet en Surinamers trots gemaakt. De lokale jongens in Natio hebben vooral in de laatste wedstrijd een goede indruk gemaakt. Daarvoor moet het volk weer Dean Gorre en de totale spelersgroep dankbaar zijn. Een mijlpaal is dat Suriname thans gepromoveerd is tot de A-groep van 12 landen, de hoogste groep binnen Concacaf (samen met Canada, Costa Rica, Curacao, El Salvador, Grenada, Honduras, Jamaica, Martinique, Mexico, Panama en de USA). Suriname behoort nu tot de bigger 12 boys in de Concacaf-groep. Onder de A groep zitten de B en de C-groep. Opvallend is dat Guyana en Guyana nog niet tot deze groep behoren. Dat is een prestatie die Dean Gorre heeft neergezet en dat kan niemand hem afpakken. Nu is de tijd om vooruit te kijken. Het is duidelijk dat de trainer zelf fouten heeft gemaakt (technisch/tactisch) en dat hij uit de fouten leert. Ook is het tijd dat een assistent met meer profervaring het trainerscollectief komt joinen. Dan denken we aan iemand als Nordin Wooter. Het is duidelijk dat de selectie traag en op een laag tempo speelt. Jongere profspelers en een hogere balcirculatie en meer verdedigend en scorend vermogen is nodig. De topspelers uit de lokale groep hebben hun nut bewezen, ze spelen met gevoel en op tempo en moeten niet vergeten worden. Een aantal jongens heeft een hoog leeftijd om 90 minuten lang te spelen. Suriname is klein, er zijn geluiden van uitspattingen en gebrek aan discipline in de groep en de trainer moet dat niet tolereren en de zaak aanpakken. Het is niet uitgesloten dat een laag speltempo mede daaraan te wijten was. Laatst maar niet het allerminst is dat de SVB zwaar zijn organisatie moet gaan verbeteren. De bestuursleden kennende, ze gaan het niet kunnen doen. De SVB moet goed geschoolde professionals op haar secretariaat in dienst nemen die het administratief gedeelte volledig voor hun rekening nemen en niet Gorre daarmee opzadelen. Dean Gorre moet geen ballen pompen of juridische briefen laten formuleren door een connectie of gaan bedelen bij CBB. De SVB moet oefenwedstrijden organiseren in afstemming met Gorre en tegen goede tegenstanders. Want straks komen weer de Nations League wedstrijden. En u heeft het waarschijnlijk vermoed, wij menen dat Gorre dient te blijven, maar hij moet wel aan zelfreflectie doen en leren uit fouten die ook hij kan maken. In elk geval is de voetbaltoekomst van Suriname, als we de we ingezette weg inzetten, glorieus. En dat zal ongetwijfeld positieve economische effecten hebben. Reden voor de president en vp, die fans van Natio zijn, om de zaak in het algemeen altijd te joinen. Gorre moet gemakkelijk kunnen stappen naar de president van het land.
