Een blik in de spiegel van de wereld laat zien dat elk land de laatste tijd met veel ellende te kampen heeft gehad. Eerst de economische crisis, toen covid en tussendoor cyberaanvallen van gewetenloze criminelen. Het houdt maar niet op. De mensen vragen zich wanhopig af wanneer er weer rust in de samenleving zal komen? Ik denk dat er pas rust en vrede in de wereld zal zijn als de kracht van de liefde voor een medemens, de zucht naar hebzucht en macht overwint.
Ook Suriname heeft zijn portie misère op zijn bord gekregen. Eerst de economische crisis die veel mensen naar de armoedegrens heeft gedreven, onder water gelopen gebieden die de oogst vernielden en de leefbaarheid bemoeilijkten, covid-19 die angst en dood bracht in een ontwrichte samenleving. We zijn geneigd om ons alleen te focussen op de ellende. Het is heel normaal dat de mens zich richt op datgene wat zijn ellende heeft veroorzaakt en probeert dat aan te pakken. Maar juist hierdoor vergeten we vaak de helpende handen.
-Ik zie daar een minister van gezondheid die tijd en energie stopt in het gevecht tegen covid. Hij en zijn covid team werken keihard om het volk tegen dit virus te beschermen. - De ziekenverzorgers en doctoren draaien over uren om zich dag en nacht in te zetten om zieke mensen te helpen. - Onderschat het werk van het mediateam niet. Die blijven het volk doodgooien met reclames om ze te informeren en te stimuleren zich te laten vaccineren. - Het ambulancepersoneel rijdt onafgebroken af en aan. - Het organisatieteam die het vaccineren in goede banen moet leiden. -Een minister van financiën die tijd en energie stopt in onderhandelingen om medewerking te krijgen van de schuldeisers die Suriname in de nek hijgen. Die zich ervoor blijft inzetten dat het volk elke maand wat geld heeft om van te kunnen leven. - Ook de minister van Buitenlandse zaken draagt zijn steentje bij door op zoek te gaan naar investeringsbronnen. - De minister van OW probeert orde op zaken te stellen door alles wat gestolen is, terug te halen en handelingen die het land hebben venadear, recht te zetten. - Zij die zich ervoor inzetten om voedselpakketten aan de man te brinden. -Het DNA team dat tot laat zit te vergaderen om te brainstormen over mogelijke oplossingen. - De president heeft vanaf zijn aantreden de klok rond gewerkt om orde op zaken te stellen in de achtergelaten chaos. Hij was en is de wilskrachtige dirigent die het orkest met strakke hand leidt. Hij ondervindt ontzettend veel tegenwerking en wordt overspoeld met beledigingen maar geeft niet op. Integendeel stelt hij zich op als een wijs man die superieur is aan alle beledigingen die hem worden aangedaan.
En zo zijn er ontzettend veel mensen die zich inzetten voor land en volk met de instelling, ‘If I can not do great things, I can do small things in a great way.’
De samenleving laat zien dat veel mensen wel weten wat vragen is, maar weinigen weten wat dankbaarheid is. Ze bidden en vragen en eisen zelfs, maar vergeten te danken. Velen denken: ”Waarom zouden we dankbaar zijn, het is toch niet meer dan logisch dat we deze dingen ontvangen?’ Velen leven hun leven zo jachtig en denken daarom geen tijd te hebben voor zoiets simpels als bedanken. Velen denken dat ze voor de dingen die ze zelf verdienen, niet dankbaar hoeven te zijn. Bijvoorbeeld na ontvangst van je salaris schrijf je ook geen bedankbrief aan je werkgever.
Ik denk dat dankbaarheid te maken heeft met de erkenning dat je meer hebt ontvangen dan je had verdiend.
De Bijbel zegt: “wie zichzelf vernedert, zal verhoogd worden.” We zijn vaak meer gericht op onze problemen dan op onze zegeningen. Problemen kunnen ons zo vervullen dat er geen plaats meer is voor dankbaarheid. We moeten leren om dankbaar te zijn voor wat we hebben in plaats van altijd maar bezig te zijn met wat we niet hebben. Waarom zou je alleen maar bidden voor de genezing van dat slechte been en niet ook eens God danken voor dat gezonde been?
Beste mensen laten we even stil staan en ons voor de afwisseling focussen op al die grote en kleine dingen die onze landgenoten voor ons hebben gedaan in deze crisistijd. Laten we hetgeen ze hebben gedaan niet als gewoon en normaal beschouwen en hun werk vooral niet verzwaren met tegenwerking en protestacties. Natuurlijk is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan want de mens is geneigd alleen het leed en de ellende te zien. Een tip is hier op z’n plaats. Schrijf alle dingen die je pijn, verdriet, ergernis of teleurstelling hebben bezorgd in het zand, schrijf ze van je af. Je zult zien dat ze op de duur door de regen zullen worden weggewassen. Dan zijn ze weg, vergeten en vergeven. Maar alle dingen die jou plezier hebben bezorgd, alle hulp die jij en het land hebben gekregen, moet je in steen hakken. Take your time en hak al het goede zorgvuldig in steen zodat ze niet kunnen worden weggespoeld. Die zal jij dan blijven zien en niet vergeten en daar altijd dankbaar voor zijn. Die dankbaarheid voor de geboden hulp zal bevrijdend werken en jou gelukkig maken. Laten we niet omzien in boosheid of vooruitzien in angst, maar om ons heen kijken in dankbaarheid. Wees vooral dankbaar voor je leven, want ergens op deze wereld vecht iemand voor het zijne.
“Be thankful for what you have; you’ll end up having more. If you concentrate on what you don’t have, you will never, ever have enough.”
Josta Vaseur
