In nood moet men niet kijken wie wat is, maar wie kan het doen om een volk in nood uit haar ellende te halen. Na de desastreuze militaire periode onder leiding van Desi Bouterse, welke gepaard is gegaan met het vernietigen van de economie en mensenlevens, hadden velen de hoop al opgegeven. Mensen ontvluchten het land en mensen met kennis zochten een ander land om te wonen en te werken.
In 1987 kwamen er verkiezingen welke het front voor democratie en ontwikkeling won. De militairen werden naar het kamp terug verwezen. Ramsewak Shankar werd de president van ons land en in zijn kabinet werd Ronald Venetiaan de minister van Onderwijs.
Bouterse en zijn militaire elite konden hun verlies niet verkroppen en men pleegde weer een militaire coup in 1990 welke bekend stond als de telefoon coup. De militair Ivan graanoogst werd aangesteld als waarnemend-president en later werden in een onder dwang geleide Nationale Assemblee Johan Kraag en Jules Wijdenbosch gekozen tot president en vicepresident.
De ellende werd weer voortgezet en hoop vervloog weer. De natie kreeg keer op keer nieuwe kansen maar de drang van vernietiging en hebzucht bleek met “invloedrijke” burgers en witte boorden criminelen.
Ronald aan het stuur
In 1991 werden verkiezingen gehouden en Ronald Venetiaan werd president van ons land. Venetiaan, een academisch opgeleide man, mocht de leiding hebben van ons land. Deze fase was een moeilijke, een van geen geld en een totaal ontwrichte maatschappij. Zaken werden hem niet in dank afgenomen, maar de uitstraling, het gezag en zijn nederige manier van leven gaven hoop.
In 1996 won het front de verkiezingen, maar middels het overlopen en omkoperij moest ze het onderspit delven in de Verenigde Volks Vergadering (VVV)
Jules Wijdenbosch werd de president en de ellende van 1987 herhaalde zich weer. Vernietiging, manipulatie en corruptie op ongekende schaal.
In 2000 won het Nieuw front weer en Ronald Venetiaan werd president en mocht het land leiden tot 2020. Puin moest die opruimen, ontwrichte samenleving, geen geld. Hij koos niet om een samenwerking aan te gaan met het Internationaal Monetair Fonds (IMF,) ook mede met zijn toen nog in leven zijde politiek bondgenoot Lachmon. Hij wist dat de ontwrichte samenleving de eisen van het IMF niet zou kunnen dragen.
Ook druk van Nederland om ernaartoe te gaan heeft die kunnen weerstaan.
Dat gedachtegoed werd voorgezet met zijn VHP-bondgenoten Jules Ajodhia en Ramdien Sardjoe. De uitdrukking en het standpunt waren bekend: Barst met je geld. Wij gaan het zelf doen. En hij heeft het gedaan. Zonder het IMF.
Een op losgeslagen koers heeft die terug kunnen brengen naar SRD 2,80 voor 1 Amerikaanse dollar en hoop op wonen en werken was terug.
Hoewel wij niet met alles tevreden waren wat die heeft gedaan, moeten wij nu en met vergelijkingsmateriaal kunnen zeggen, hij heeft het goed gedaan met Jules Ajodhia en Ramdien Sardjoe.
Mahathir Maleisië
Ook hij mocht namens zijn land Maleisië de functie bekleden van minister van Onderwijs in 1974 en in 1981 werd hij premier van zijn land. In zijn periode als premier liet hij zelfs zijn vice-premier arresteren voor corruptie. Na jaren zijn land met succes te hebben geleid besloot hij zich terug te trekken uit de politiek. Hij schoof toen zijn opgeleide opvolger Najib Razak naar voren.
Maar zijn opvolgers deden het niet goed en het land belandde in het ene na het andere corruptieschandaal. De herkenbare elementen met ons land, Suriname.
Mahathir bekritiseerde vanuit zijn gepensioneerde stoel het beleid van zijn zelf aangewezen personen. De roep naar hem werd groot. Maleisië zocht naar zijn oude redder des land. Hij keerde terug op het politiek toneel en in 2018 won hij de verkiezingen en werd ‘s werelds oudste op 92-jarige leeftijd gekozen premier.
Hij versloeg zijn eigen oude politieke partij, die sinds de onafhankelijkheid aan de macht was.
De beste “renpaarden”
Wanneer wij wederom in ellende zijn beland heeft het land haar beste mensen nodig. Leiders moeten in ellende gezag en hoop kunnen uitstralen welke met een bescheiden verhaal verwezen is naar Mahathir in Maleisië.
De leeftijd heeft geen rol gespeeld, maar de kwaliteiten van de personen en in dit geval de kwaliteit van president Venetiaan. De huidige leiders zijn ver van die uitstraling en dwingen een volk naar het IMF te gaan terwijl de geschiedenis heeft uitgewezen, dat wij het ook zonder kunnen. Maar, dan moet er een nederig kwaliteits leider zijn. Zowel de huidige als de vorige leider hebben en hadden dat niet.
De uitstraling is dagelijks te zien, tot ergernis van grote delen van de bevolking.
Venetiaan is een academisch opgeleide persoon met een opgebouwde maatschappelijke en politieke carrière. Zowel Bouterse, Brunswijk en Santokhi zijn wapendragers.
De keus om uit zijn pensioen te komen ligt aan Ronald Venetiaan.
De roep is er…, maar wil hij de Mahathir van Suriname worden!
PM
