Een korte historische wandeling in hoofdlijnen:
De koloniale beleidscultuur
Onze samenleving is reeds bij de inrichting ervan in een financieel economisch cultureel afhankelijke positie ingekaderd. Er is bijna geen geschrift te vinden over Suriname, waarin niet geklaagd wordt over het gebrek aan geld: En dat is van af 1667.
Bij het verkrijgen van de staatkundige onafhankelijkheid hebben wij meegekregen: De koloniale ordening resulterend in een aan het buitenland gericht economisch bestel met als gevolg grote sociale uitdagingen en welzijnstekorten voor de Surinaamse mens. De infrastructuur, ook op sociaal terrein volkswoningbouw-ouderzorg bleef men in gebreke.
Opmerkelijk
Op 9-juni 2021 hebben wij onze “executieve” president tijdens de DNA vergadering gehoord en/of gezien. De presentatie (lees kanonnade) met als rode draad, criminaliseren, etiketteren, stigmatiseren en verdachtmakingen leek meer op de gemoderniseerde versie van de eens zo bekende huilenbalken. Tegelijk kondigde de president allerlei maatregelen aan om zo de steeds groeiende maatschappelijke onzekerheid en de verergerende sociaal-financieel –economisch leven van de burgers aan te pakken. Wij hebben ook gehoord dat er bezuinigd zal worden, er koopkrachtversterking zal komen een herstelplan (met duidelijke instortingsverschijnselen) wordt voor het volk uitgevoerd. enz.
Wat wij niet hebben gehoord is de te verwachten nationale en internationale inkomsten.
Welke de hoofd beleidsgebieden van de huidige VHP-ABOP/PL-NPS-coalitie regering zullen zijn? Hoe de verdeling van de beschikbare middelen zullen en/of worden gedistribueerd? Wat de verwachte behoeften zijn? Welke de beleidsgebieden zijn waar men zal snoeien. Welk beleidsgebied prioriteit geniet en waarom? Wij hebben ook niet gehoord; het kader waarbinnen de operaties zich zullen voltrekken.
Ook hebben wij niets gehoord en/of gezien van een rationele selectie volgens criteria van effectiviteit met zoveel mogelijk positief resultaat en zo gering mogelijke offers. Wat wij zien is dat de inflatie op dit moment een onaanvaardbare hoogte heeft bereikt.
Het is jammer te moeten zien hoe onze SRD ten opzichte van de USD in waarde is gedaald. In 2020 vertegenwoordigde SRD3000-. Ongeveer USD.400; thans in 2021 is de SRD.3000-. USD150.
Zie ook hoe de integriteit en soevereiniteit van de Republiek Suriname te grabbel wordt gegooid. Zo hebben wij nu (2021) de status van wanbetaler, met als onontkoombaar gevolg downgrading; dat betekent een negatieve kredietwaardigheid en verzwakking van de Republiek Suriname haar onderhandelingspositie op het internationale financieel krachtenveld en/of eventuele internationale investeerders.
Erger is het dat dit beleid ervoor kan zorgen dat de internationale investeerders en maatschappijen een effectief monopolistische positie op onze petroleum gassector gaan bemachtigen en Suriname als gevolg hiervan de positie als gemoderniseerde kolonie mag gaan innemen.
De nationale ontwikkeling is vrijwel tot stilstand gebracht. Dit allemaal vanwege onkunde en/of onvermogen van onze huidige regeringsautoriteiten
Wat wij ook hebben gezien is, het ontbreken van een methodologisch systematiek naar de besluitvorming die gericht zou moeten zijn op de oplossing van de steeds verslechterende gezondheidssituatie en/of sociaal financieel economisch leven van de burger.
Consensusdemocratie vs meerderheidsdemocratie
Wij hebben ook gezien dat de huidige VHP+ regering, een pacificatie beleidsstrategie hanteert; deze beleidsstrategie past niet binnen onze consensusdemocratie. De besluiten worden door een toevallige meerderheid (groep) genomen. Achteraf worden de maatschappelijke organisaties en de arbeiders vertegenwoordigers (vakbonden) uitgenodigd om het besluit te vernemen. Een besluit dat niet via onderhandelingen en/of consensus is bereikt. Moeten wij geloven dat de Surinaamse regering (VHP+) het maatschappelijk middenveld als ook de totale werknemersorganisaties heeft kunnen parkeren op de stallen inclusief, de coalitie partners, ABOP/PL-NPS en ook de oppositionele partij de NDP?
Deze beleidsstrategie is niet in overeenstemming met wat wij als volk hebben gekozen namelijk de consensusdemocratie. De huidige Surinaamse regering heeft de Surinaamse samenleving van de wal in de sloot gesleept
Brandstofverhoging
Het gevolg hiervan is dat er een groeiende mate van teleurstelling en maatschappelijke onzekerheid merkbaar is. Dit gaat uiteindelijk leiden tot verergerende chaotische situaties in het sociaal economisch leven van de burger. Anders gezegd dit huidig beleid is naar de burgers toe vernietigend. Deze maatregel heeft niets van versobering, bezuiniging, besparing of efficiëntie in zich. Het ligt duidelijk in de bedoeling regeringsinkomsten te genereren.
Het verhaal dat de consument minder brandstof zal kopen, heeft niets uit te staan met verantwoord koopgedrag. Het is een handeling ingegeven door (IMF) de nood. Met als gevolg afnemende koopkracht. Er is duidelijk geen sprake van een rationele selectie volgens criteria van effectiviteit.
Ons sociaal zekerheidsstelsel
Dit stelsel dat ontwikkeld was om te garanderen dat de minimale standaarden voor een behoorlijk bestaan op het gebied van: behuizing, gezondheid, onderwijs, werkgelegenheid, sociale zekerheid en dat gelijke levenskansen kunnen worden gerealiseerd, is heden ten dage sterk onder druk komen te staan. Wij, het volk, hebben niks aan de zovele georkestreerde lofuitingen en politieke verhalen zonder een levens ethos. Wij willen concrete daden met toegevoegde duurzame waarden zien m.b.t tot onze nationale economische activiteiten. Wij willen importvervangende maatregelen gepaard gaande met het vergroten van onze inverdien (valuta) capaciteit.
Sociaal vangnet? Waarvoor?
Een uitnodiging om de groep afhankelijken te vergroten. Kan regering Santokhi/Brunswijk met hun batterij aan deskundigen en/of onze assemblee (DNA) ons helpen om antwoord te vinden op de drie (3) vragen die zich aan ons opdringen?
1.Biedt het stelsel met de verschillende programma’s voldoende zekerheid om de sociale en financiële gevolgen van geen werk hebben op te vangen?
2. Biedt zij voldoende veerkracht om afhankelijken te stimuleren te gaan naar de arbeidsmarkt?
3. Hoe zeker is het zekerheidstelsel om ervan verzekerd te zijn dat het zeker is?
Trial en error beleidsstrategie
De gedragingen en handelingen voortvloeiende uit het falend beleid van onze regeringsautoriteiten doet ons helemaal niet goed. Het resultaat tot nu toe is dat er enorm veel onnodige schade wordt geleden en ook dat er teveel grote offers moeten worden gebracht. Wij stevenen als het ware regelrecht af naar een niet vol te houden onzekerheid.
Comité voor Modernisering.
Ressort Flora.
E. Castelen
