Iedereen reageert op zijn eigen manier op situaties. Hoe je reageert op een situatie wordt onder meer bepaald door wie je bent, door je persoonlijkheid. Er bestaan verschillende soorten persoonlijkheden, verschillende types. Mensen met een gevoeligheid voor sensatiezoekend gedrag, vinden spanning en sensatie belangrijk. En mensen die uit zijn op oplossingen en samenbouwen, zullen alle sensatie berichten met een korreltje zout nemen.
Dit fenomeen zie ik de laatste tijd steeds meer in Suriname. Radio- en tv-stations bieden mensen de gelegenheid om hun zegje te doen over bepaalde situaties. Ook hier zijn er twee categorieën mensen te bespeuren. De ene mens is serieus en weldoordacht bezig om oplossingen voor problemen aan te dragen en de ander is uit op sensatie of is meer destructief en opruiend bezig. Deze laatste groep schijnt er enorm van te genieten om halve waarheden of onwaarheden aan te horen en door te vertellen, vooral als ze anderen daarmee kwaad kunnen doen. Ze vinden zichzelf erg belangrijk en het krikt hun ego op. Het is alleen jammer dat ze met dit gedrag de samenleving beschadigen. Het volk wordt ondergedompeld in een sfeer van wantrouwen en onzekerheid. Ze weten niet meer waar ze aan toe zijn en wat ze wel of niet moeten geloven. Ik hoor vaak mensen zuchten: ”Mi Gado, welk lijk is er weer uit de kast gekomen, wanneer houdt dit op?” Leven in zo’n sfeer, is heel naar.
Mensen zijn beïnvloedbaar. Velen nemen klakkeloos aan wat er wordt gezegd op social media of in de wandelgangen en denken verder niet zelf meer na. Ze vertellen die roddels precies zo verder of dikken het wat aan. Het volk gaat verschillend om met die sensatieberichten. Het sensatiebeluste deel geniet van al dit nieuws en wakkert het vuurtje zelfs aan. Het andere deel wordt hier verdrietig van en wentelt zich in wanhoop en wantrouwen. Wie liegt er nu en wie niet? Wat is waar en wat is niet waar?
Op dit moment heeft Suriname rust, stabiliteit, groei en een goede samenwerking nodig. Jammer genoeg krijgt Suriname dat niet.
Dat ministers tijdens hun regeerperiode zichzelf, familie en vrienden bevoordelen en op posities plaatsen waar ze niet geschikt voor zijn, is schering en inslag. Ook weten we dat ze zich grond en de inkomstenbronnen van het land, die eigenlijk bestemd zijn voor het volk, toe-eigenen en zich daarmee verrijken. Het volk staat machteloos. Hun doel is om in die 5 jaar zoveel mogelijk voor zichzelf bij elkaar te graaien. Tijdens de verkiezingscampagnes doen ze zich meelevend voor en beloven armoede te bestrijden. Als ze eenmaal binnen zijn, vergeten ze het volk en graaien ze zoveel mogelijk voor zichzelf. Wat echter misselijkmakend is, is dat ze het niet daarbij laten. Kort voor hun vertrek, doen ze nog een laatste greep naar de inhoud van die pot door zich geld en honderden hectaren grond toe te eigenen. Ze denken dat ze nooit gepakt zullen worden. Ze vergeten echter gemakshalve dat er een groter gerechtshof is dan alle bestaande rechtbanken en dat is het gerechtshof van het geweten.
Vaak is een regering gedwongen om een coalitie te vormen met verschillende politieke partijen. De NDP-regering heeft in het verleden ook een coalitie gevormd met PL en ABOP. Als er goed wordt samengewerkt, is dat alleen voordelig voor het land. Maar als er binnen de coalitie wordt gechanteerd, staat het een goede samenwerking in de weg en is dat funest voor het land. Op een gegeven moment werden PL en ABOP eruit gewerkt zodat NDP de alleenheerschappij kreeg. Toen was er geen controle meer. De alleenheerschappij hebben, kan goed uitpakken als er maar een goede bedoeling achter zit. Maar als de alleenheerschappij leidt tot misbruik en eigen belang, is zo’n land ten dode opgeschreven. Dat is jammer genoeg ook gebeurd bij de NDP-regering. De alleenheerschappij heeft nadelig uitgepakt voor volk en land.
Het volk heeft de macht, maakt fouten, leert van zijn fouten en probeert die te herstellen. Het volk gaf daarom een andere partij de meerderheid die nu, noodgedwongen, met andere partijen moet samenwerken. Deze samenwerking kan goed uitpakken, maar kan ook ondermijnd worden door tegenwerking en chantagepraktijken. Als dit laatste gebeurt, zullen de chanterende figuren weer moeten worden verwijderd. Regeren met een lege staatskas, armoede bestrijden, buitenlandse schulden aflossen, interne schuldeisers zoet houden, tegenwerking en chantage het hoofd bieden, covid aanpakken, is kortom a hell of a job, die alleen op de schouders gelegd kan worden van een zeer krachtig persoon. Het lot heeft deze taak gelegd op de schouders van Chan Santokhi. Laten we hopen dat hij dit zware kruis zal kunnen dragen en superieur zal zijn aan alle beledigingen, tegenwerkingen en chantage.
De weg naar de politieke top is bezaaid met goede voornemens, maar hebzucht is een brandstof waarvan de as vaak corruptie is.
Josta Vaseur
