Het is altijd het juiste moment om te doen wat juist is

Alle rijke geciviliseerde landen zijn klein begonnen en hebben zich met hard werken en verstandig investeren opgebouwd. Nu kunnen ze zich met trots een welvaartsstaat noemen met een goede gezondheidzorg, een florerende economie, goed onderwijs, kortom elke inwoner van dat land heeft het goed. Terwijl ze bezig zijn om van al die welvaart te genieten, komen er af en toe andere problemen om de hoek kijken. Men vecht nu tegen luchtvervuiling en Covid die op allerlei manieren de gezondheid proberen aan te tasten. Je zou kunnen zeggen dat rijk en welvarend zijn nog geen garantie is voor rust. Je moet altijd op je hoede zijn en je afvragen wat het volgende probleem zal zijn waartegen je het als land zal moeten opnemen.      

Suriname staat nog aan de wieg van deze af te leggen route. Net als de andere landen hopen we met hard werken en investeren ook eens te behoren tot een welvaartsland. Het voordeel voor ons is wel dat we kunnen leren van de successen en fouten van andere landen. Er zijn mensen die daarvoor openstaan en er alles aan doen om Suriname in goede banen te leiden. Maar er zijn ook een paar egoïsten die slechts in eigen voordeel handelen en lak hebben aan de nare gevolgen voor het land. De goudwinning is daar een goed voorbeeld van.

Surinamers en buitenlanders graven het goud op en vervuilen de omgeving. Ze hebben lak aan de desastreuze gevolgen van de ongeorganiseerde goudwinning in ons bosland en de grote gevaren van kwikvergiftiging die hiermee gepaard gaan voor de boslandbewoners. Vooral de leiders van het land verrijken zich al jaren hiermee. De vernietiging van het milieu en de ernstige kwikvervuiling maakt weinig indruk op onze beleidsmakers. De vernietiging van nieuwe stukken oerwoud en het ontstaan van nieuwe kraters, betekent voor hen persoonlijk, kilo’s goud en de verdere stijging van hun bankrekening. Daarom zullen zij zich nooit inzetten voor een verbetering van de situatie. Zij en de mensen die hieraan verdienen, proberen de aandacht af te leiden van dit ecologische drama door te zeggen dat het land eraan verdient. Dat klopt, de goudwinning heeft onze groei doen toenemen. De goudopbrengst is een goede exportverdiener. Zo wordt de vernietiging goed gepraat en het geweten gesust. De bosvernietiging, de vervuiling van het kreekwater, kwikvergiftiging in vissen en mensen en de aantasting van de gezondheid worden voor lief genomen. Er zijn kwikvrije en milieuvriendelijkere methoden voor de goudwinning. De productie zou er niet onder lijden. Je vraagt je dan af waarom men daar al jaren geleden niet toe is overgegaan. Dat komt omdat de beslissende beleidsmakers in onze regering, daar geen belang bijhadden. Zij verdienen er zelf grof aan en dat is belangrijker.

Er zijn graafmachines aan het werk en hierdoor zijn in het oerwoud vele kale vlakten ontstaan, de bomen zijn verdwenen en je ziet enkel een bruingele woestenij met modder en waterpoelen. Onderzoek heeft uitgewezen dat het kwikgehalte in de lucht en in het water, boven de internationaal aanvaardbare norm ligt. De bevolking loopt enorme risico’s. Het zenuwstelsel kan worden aangetast, er kan geheugenverlies optreden en andere ernstige aandoeningen. Er zijn inheemse dorpen die in hun eigen omgeving geen goudmijnactiviteiten hebben en toch het slachtoffer worden van de ongeordende en wetteloze goudwinning in andere gebieden. Deze inheemsen hebben eeuwenlang hun omgeving milieuvriendelijk gehouden en nu worden juist zij opgeofferd aan de hebzucht van onverantwoordelijke mensen. De kwikdamp die bij het verhitten van het goudkwikmengsel vrijkomt, wordt door de wind over grote afstanden meegevoerd en door de regen slaat het weer neer. Kwik lost niet op en wordt niet afgebroken en blijft daarom in het milieu en in het water achter. Iamgold gebruikt cyaankali en dat wordt wel door zonlicht afgebroken en onschadelijk gemaakt. De import en het vervoer van kwik is in Suriname verboden en toch komt het ’t land binnen en men sluit zijn ogen daar al jaren voor. De bedrijven die onverantwoord en onwettig bezig zijn, worden al jaren beschermd. Dit alles weet het volk en toch brengen deze gegevens geen schokeffect teweeg bij de gemiddelde Surinamer. De actie bestaat meestal uit klagen en ’t uiten van verontwaardiging. Het zal me niet verbazen als de import van onze vis in Europese landen zal worden verboden, net zoals de import van onze groenten is verboden.                                                                                                    

Er is veel chaos die men vooruitgang noemt, veel wetteloosheid die men ordening noemt en veel vriendjespolitiek die men beleid noemt. Als we een verandering willen, moeten er eisen worden gesteld en wetten gemaakt.

Vele welvaartslanden zijn ons voorgegaan in ontwikkeling, juist handelen en bescherming van de gezondheid van het volk. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. We kunnen van hun ervaringen leren en zo ons mooie land voor rampen behoeden. De wil om te leren en veranderingen aan te brengen moet echter sterker zijn dan de hebzucht en de drang om zich te verrijken.                                            

Beste mensen, Suriname zal niet worden vernietigd door al die goudzoekers die zoveel kwaad aanrichten, maar door hen die het weten, blijven toekijken en niets doen om hier verandering in te brengen.

It is health that is real wealth and not money and pieces of gold (Mahatma Gandhi  Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!