Mensen interpreteren verschillend

We horen allemaal hetzelfde woord, dezelfde zin, kijken naar dezelfde gebeurtenis en interpreteren het toch verschillend. Met de manier waarom we vertellen over dingen die we meemaken, laten we zien hoe we in het leven staan. Wat we vertellen (en wat we niet vertellen), hoe we het vertellen, wanneer we het vertellen, geeft allemaal informatie over hoe we naar dingen kijken. Hoe we ons verhaal vertellen, beïnvloedt hoe het verhaal door de ander begrepen wordt. En de manier waarop ons verhaal begrepen wordt, heeft effect op de relatie die we met anderen opbouwen. Het is een continue cyclus van het ervaren van een situatie, het interpreteren van die situatie vanuit de brillen die we opzetten en het demonstreren van een bepaald gedrag. Het is de bril waarmee we de situatie lezen, die bepaalt hoe we kiezen om te reageren. En die brillen verschillen tussen personen. Dat verklaart waarom mensen verschillen in interpretatie en handelen. Neem bijvoorbeeld de phagwa situatie. Tijdens een straatinterview antwoordden de mensen zeer verschillend op dezelfde vraag. “Hoe denkt u over de nieuwe lockdown?”                                                                                                          – Er zijn veel dringende oproepen geweest op de tv om dit feest thuis te vieren in de huiselijke kring en niet de straat op te gaan. Maar din srananman tranga jesie. Zij hebben met hun koppige gedrag een derde covid-golf op ons afgeroepen en zo de lockdown geforceerd.                                                                                            – Een ander gaf af op de regering door te zeggen dat hun covid-beleid te slap is.                                                     – Weer een ander schold de politie uit dat ze dit hadden kunnen voorkomen door niet achteraf te komen aanzetten maar van tevoren klaar te staan. Dus de politie had moeten rekenen op ongehoorzaamheid van de burger en maatregelen nemen.                                     

– Weer een ander had het over het tijdstip van de lockdown. ‘Na now fosie a regering e`kon nanga lockdown! Omdat phagwa een Hindoestaans feest is, heeft men pas na dat feest de lockdown ingeschakeld’.                                                                                – Er is nooit gezegd dat er niet gefeest mocht worden. Er is alleen gevraagd om het feest met de familie thuis te vieren. Toch hoor ik mensen zeggen ‘De hoge heren mogen wel feesten, waarom wij niet?’ Mensen luisteren niet goed.                                                                  

En zo waren er verschillende reacties over dezelfde vraag.

Er is een situatie en het is de manier waarop mensen betekenis geven aan die situatie, dat effect heeft op hun handelen. We gebruiken onze taal om betekenis te geven aan de wereld binnenin en rondom ons. Aan de manier waarop men vertelt over een gebeurtenis, kan er bepaald worden welke bril die persoon opheeft. Tijdens het vertellen moeten we letten op                  – Wat en welke woorden de persoon tijdens het vertellen beklemtoont.   – Welke evolutie er in het verhaal zit.  – Welke metaforen er worden gebruikt?  – Valt het je op dat iemand ook iets weglaat uit het verhaal, dus iets niet vertelt?                                                

Van belang is dus om niet alleen naar de letterlijk uitgesproken woorden en zinnen van de verteller te luisteren, maar ook naar wat niet uitgesproken wordt. Elk verhaal heeft zijn plot en die plot geeft ons informatie over hoe de verteller betekenis geeft, wat hij aanneemt, zijn overtuigingen en opvattingen die hij voor waar aanneemt. De plot die iemand kiest om het verhaal rond op te bouwen, heeft effect op hoe het verhaal begrepen wordt door degene die het moet aanhoren.

Elke dag nemen we dingen, mensen en gebeurtenissen waar. Iedereen doet dat door middel van zijn eigen gekleurde bril. Deze bril is gevormd door ervaringen en kennis die eerder is opgedaan en vormt onze kijk op de situatie. Hierdoor vormt iedereen zijn eigen waarheid en kunnen situaties heel anders geïnterpreteerd worden. Mensen zien niet wat er werkelijk is. Ze zien alleen maar wat ze denken dat er is, ze zien de dingen zoals ze zelf zijn. Bijvoorbeeld, iemand die zelf corrupt is, zal corruptie niet als een misdaad zien. Iemand met een laag fatsoen niveau, zal crimineel gedrag niet als een misdaad zien en gewoon een veroordeelde als president accepteren. Parlementsleden met een negatieve instelling zullen alle positieve covidmaatregelen niet zien. Ze zien alleen wat ze willen zien namelijk negatief en roepen dat er niet genoeg is gedaan aan het covid beleid. Wat ze zien komt dus uit hun eigen onderbewuste. Men ziet dus meer de innerlijke wereld dan de buitenwereld. Dat is vaak de oorzaak dat een volk, ondanks de vele uiterlijke bewijzen dat hun leider niet deugt, hem toch op een voetstuk blijft plaatsen. Het volk ziet de werkelijkheid niet meer.                                                                                                                         Het komt vaak voor dat mensen in een verhitte discussie geraken omdat ze tegen eenzelfde situatie verschillend aankijken. Dat mensen zich zitten te ergeren aan de meningen van anderen die worden geuit via de radio en de televisie. Iedereen wil dat zijn mening of interpretatie de echte en enige mening en interpretatie is, maar dat zal nooit gebeuren. Kortom, we moeten gewoon accepteren dat mensen eenzelfde situatie verschillend kunnen interpreteren. Met elkaar in discussie gaan, je hierover opwinden, de ander uitschelden, heeft dus geen enkele zin. Laat die persoon in zijn waarde en zien wat hij wilt zien en geloven wat hij wilt geloven. Wat hij denkt en interpreteert is namelijk niet van belang. Zeer belangrijk is wel hoe jij er als toehoorder mee omgaat. Kijk naar de feiten en laat je niet beïnvloeden. Luister naar de ander om te begrijpen en niet om te reageren.

We don’t see things as they are, we see things as we are.”

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!