Premier Evelyn Wever-Croes van Aruba heeft afgelopen dinsdag haar ontslag en dat van haar ministers bij de gouverneur aangeboden. Het parlement is ontbonden en er komen nieuwe verkiezingen. ‘De keus van premier Wever-Croes om het ontslag van het Arubaans kabinet aan te bieden, is niet alleen een moedige stap, maar biedt ook daadwerkelijk een bijzondere gelegenheid voor de politiek op het eiland om zich te sterken met politieke integriteit. Dit biedt niet alleen een basis voor terugkeer van het vertrouwen in de politiek, maar tevens goed bestuur en duurzame positieve ontwikkelingen van het eiland’, zegt Angelic del Castilho, voorzitter van DA’91 in gesprek met Dagblad Suriname.
‘In Suriname zien wij dat opeenvolgende regeringen in de 45 jaar onafhankelijkheid, op enkele uitzonderingen na, steeds oneerlijkheid, corruptie en aan corruptie grenzende handelingen van coalitiegenoten hebben genegeerd, weggewuifd, goed gepraat en zelfs verdedigd. De meest recente voorbeelden van Carifesta, Naschoolse Opvang, het wegmaken van bezit van de Staat zijn typische voorbeelden waarbij er aanwijzingen zijn dat politici betrokken zijn bij oneerlijke/corruptieve handelingen. Echter vaak blijkt dat noodzakelijke documentatie niet terug te vinden is, en daar wordt niemand verantwoordelijk voor gehouden.’
‘Opmerkelijk dat assemblee toestemming moet geven voor vervolging politieke ambtsdragers’
De politica vindt het opmerkelijk dat in Suriname alvorens er vervolging kan plaatsvinden van politieke ambtsdragers conform artikel 140 in de grondwet de assemblee toestemming moet geven. ‘Het resultaat is jammer genoeg geweest dat dit schaamteloos door de onder andere de NDP-fractie werd ingezet om een verdachte minister te beschermen tegen vervolging. Kortom, het is nog nooit in Suriname gebeurd dat binnen een regering afstand is genomen van een partner partij in verband met politiek onethisch gedrag. Nog minder zal er openlijk binnen de partij afkeuring uitgesproken worden over het onethisch handelen van de partij, zie recent de dubbele positie van de voorzitter van de NPS, welk met hand en tand verdedigd wordt. Kijkt ook naar de naleving van de grondwetsartikelen ten aanzien van de president en vicepresident inzake het afstand doen van belangen. En kijk naar de naleving van de Anticorruptiewet, waarbij bezit en belang moet worden vastgelegd door alle bewindslieden wat tot heden niet gebeurd is. Het resultaat zien wij in de wijze waarop hier naar de politiek gekeken wordt, het spreekt voor zich.’
‘Democratie is geen vrijgevochten bende zonder regels en voorwaarden’
‘In Suriname is het politiek systeem ook geen parlementair systeem, dus er is geen ministeriële verantwoordelijkheid naar de assemblee. De president benoemt en ontslaat ministers, dus ook daar is er een zeer beperkte mogelijkheid voor de volksvertegenwoordiging om ministers/regering te dwingen consequenties te verbinden aan politiek onethisch handelen. Hierdoor voelt het volk zich ook machteloos en verliest het geloof dat het niet stemmen op corrupte politici verschil zal maken. Een veel gehoorde opmerking: “Al stemmen wij niet op de corrupte persoon, uiteindelijk zal hij/zij toch een plek krijgen binnen het regeerteam”. En wij zien, dat wij hier zover gaan dat wij een president met een internationaal opsporingsbevel op zijn naam hebben gehad en nu een vicepresident. En dit onder het mom van het is democratie. Niets is minder waar. Democratie is geen vrijgevochten bende, zonder regels en voorwaarden. Democratie moet ertoe leiden dat het beste wat de samenleving heeft zich ten dienste stelt van die samenleving en daarvoor zijn heldere en duidelijke criteria van integriteit, geen strafblad, deskundigheid en loyaliteit aan het groot belang van de samenleving noodzakelijk. Zo ontstaan weer rolmodellen voor de samenleving.’
Tot slot zegt Del Castilho, dat Aruba ‘een heel goed voorbeeld is van hoe het zou en zal moeten zijn in Suriname, willen wij daadwerkelijk de vicieuze cirkel van armoede, corruptie en wanbestuur doorbreken. Een dergelijke opstelling herstelt het vertrouwen van de kiezer in zijn toekomst, in de leiders in de politiek en geeft een stevige fatsoenlijke ruggengraat aan de samenleving om zich aan op te trekken.’
PK
