Als we als kind kwaad deden, logen of stalen, kregen we vaak te horen: “God zal je straffen”. Dat was altijd een stok achter de deur voor elk kind. Je was banger voor de straf van God dan voor die van je ouders.
Echter als volwassene doen we dit dreigement af als kinderachtig. Een volwassene gelooft namelijk dat hij erop los kan liegen, stelen en corruptieve handelingen plegen en er zal geen haan naar kraaien. Omdat hij dit gelooft, zal hij al deze wandaden blijven doen en slinkse manieren bedenken om zijn daden te verdoezelen. Hij wordt een meester in verdraaiingen, liegen en het opwerpen van rookgordijnen, creatief boekhouden voeren en misdaden onder het tapijt schuiven. Bijvoorbeeld de man of vrouw in een buitenechtelijke relatie, gelooft dat hij alleen zijn handel en wandel kent en dat zijn leugens worden geloofd. Nog een voorbeeld is de vorige regering. Die geloofde echt dat zij alleen op de hoogte waren van hun corruptieve handelingen. Ze voelden zich veilig.
Mensen die zo denken, verliezen één belangrijk punt uit het oog namelijk dat God alles ziet en weet. Je kunt mensen belazeren, maar God niet, dus jezelf wijs maken dat jij alleen je wandaden kent, is zelfbedrog. Hij weet en ziet alles, maar Hij zal je niet straffen, want God straft niet. Straf zoals mensen het ervaren is meer een les van god. Gado e`scoro wi. Zijn aanpak is meer dat hij heelt en spreekt tot jouw geweten en dan ligt het aan jou of jij ten goede wil keren. Je moet het zo zien, je maakt bewust de keus om kwaad te doen ondanks je weet dat het niet goed is. Aan elke daad zijn consequenties verbonden. Aan de hand van de keuze die je maakt zal je een prijs moeten betalen. Je kiest met je keuze dus bewust voor die gevolgen. Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat jij jezelf straft. Je forceert jezelf om het kwaad dat je doet of hebt gedaan, geheim te houden en dat zou kunnen leiden tot fysieke of psychische klachten als hoge bloeddruk, een hartaanval, een zenuwinzinking. Jouw geweten spreekt en dat kan je kapot maken. Toen twee leden van de NDP uit de partij en de DNA stapten, waren mijn eerste gedachten dat hun knagend geweten hen hiertoe kon hebben aangezet. Ze kenden hun eigen wandaden en werden elke dag ermee geconfronteerd. Een mens kan dan slechts twee kanten op namelijk in het kwaad blijven vertoeven of ervoor kiezen om het kwaad de rug toe te keren. Automatisch rijst de vraag, ‘hoe zit het dan met de mensen die geen geweten hebben?’ Ik denk dat elk mens een geweten heeft, alleen kan de een niet zo lang met die zware last leven en de ander kan er jarenlang mee leven. (schuldigen aan de december moorden) Sommigen nemen die last zelfs mee in het graf. Maar of ze gelukkig zijn geweest tijdens hun leven om met zo’n heavy burden te leven en hoe ze het fysiek en psychisch ervan af hebben gebracht, blijft de vraag.
De hele wereld zucht onder het Corona virus. Er is veel angst, er is isolatie, er is paniek, ziekte en zelfs de dood. Ook de economie moet eraan geloven. Steden die bruisten van leven, lijken nu spooksteden. Regeringen worden gedwongen om harde maatregelen te nemen om het volk te beschermen. Kortom de wereld is bezig een strijd te leveren op leven en dood.
Er zullen altijd mensen zijn die in confrontatie met lijden en dood zullen beweren en proberen te onderbouwen dat het kwaad dat mensen treft, een straf is van God voor de zonde die ze hebben begaan. Een interventionistische God die plagen en rampen op de mensen loslaat, wordt vaak naar voren geschoven. Ook in deze corona tijd beweren mensen dat deze ziekte een straf is van God voor de verloedering van ons moraal. Dit maakt niet alleen van God een wraakzuchtig wezen, maar ze ondermijnt ook de menselijke verantwoordelijkheid. Het is triest om te zien hoe mensen zich hierachter verschuilen in plaats van de verantwoordelijkheid voor hun daden te nemen.
Zelf denk ik dat God mensen die zondigen niet straft. Ik denk dat mensen hun eigen zonden aanvoelen als een straf. De zonden van een mens hebben altijd consequenties en God zou de consequenties van je zonden kunnen toelaten om te dienen als een soort tuchtiging of les. Hij zal echter niet bewust straffen. Zijn zoon nam namelijk al onze zonden op zich aan het kruis.
Mensen weten drommels goed wat voor kwaad ze doen en hebben gedaan. Anderen hoeven het niet tegen ze te zeggen en ze ook niet te bedreigen met uitspraken als “God zal je straffen”. De mens straft zichzelf.
“Some people or some situations come into your life as blessings, others come in your life as lessons.”
Josta Vaseur
