De Nederlandse zeezeilers, die onlangs op Braamspunt enkele stropers met zeeschildpadeieren betrapten, klinken vol lof over Suriname. De groep van 6 is ondertussen ook weer de ‘radar’ aan het richten op een nieuwe bestemming in het Caribisch gebied. In gesprek met Dagblad Suriname vertellen Greetje Tops en Niels Eikelboom dat het een hele aangename tijd was in Suriname. Door de Coronapandemie hebben ze het anker van de Sailing Black Moon langer in de Surinamerivier moeten laten bij Waterland Marina & Resort. Terugblikkend hoe zij hier verzeild raakten, vertelt Tops dat de oversteek over de Atlantische Oceaan een uitdaging vormde. Met het 10 meter lange schip moesten de gedreven avonturiers soms wachten op een gunstig moment om de zeilen te hijsen. De passaatwind vormt namelijk de ruggengraat voor een vlotte tocht naar Suriname. De groep maakte kennis met Paramaribo, de culturen en het uitgebreide dierenrijk van Suriname. Ze vinden het jammer dat de zeeschildpadden bedreigd worden in hun voortbestaan.
Braamspunt
Geen wonder dat ze recentelijk nog meehielpen op het strand van Braamspunt met opruimen, een actie op touw gezet door bioloog Erlan Sleur, ondersteund door vele ‘groene’ vrienden. Tops en de overige bemanningsleden vertellen hoe zij 127 zeeschildpadeieren terugplaatsen, nadat zij kort na de schoonmaakactie, enkele stropers hadden betrapt en verjaagd. Op Facebook kon deze actie op veel bijval rekenen van de plaatselijke bevolking.
Gevoel
Om wereldzeiler te worden is geen speciale opleiding nodig, merkt Tops op. “Het is een gevoel van binnen”, zegt ze gedreven. En rijk worden de avonturiers ook niet van alle wind in de zeilen, omdat alles op eigen kosten is. De harde realiteit is dat je moet hebben gespaard om de neus in de wind, enkele weken tot maanden, op te kunnen halen, en eenmaal onderweg raken de voorraden dan ook weer even hard op. Rijk word je wel van de vele onbetaalbare indrukken, die je opdoet op open zee, zoals een prachtig zeeschildpad zich parmantig voortbewegend in de blauwe wateren van de Kaapverdische eilanden. En dan zijn er nog de torenhoge golven waar de Sailing Black Moon tegen op moet tornen. Voor het navigeren gebruiken de zeilers een app, waarmee zij elke bestemming bereiken. Dat gaat niet altijd vlekkeloos. “Het ergste dat wij hebben meegemaakt, is een gescheurd zeil en een defecte motor bij aankomst in Suriname.” De onderstroom van het Surinaamse water bleek behoorlijk sterk. Toch kan dat de pret niet verstoren, want Tops vertelt dat de grote oversteek een enorme beleving is. “Want dan moet je zelfvoorzienend zijn en zelf vissen vangen in de oceaan, terwijl je ook waterbesparend moet leven en compleet bent afgesloten van de buitenwereld. Alleen via satelliettelefoon is er dan nog contact met mensen aan wal en andere zeilers. Via satelliet kunnen ook weersvoorspellingen worden binnengehaald. Na elke warme ‘brasa’ is er ook een moment van afscheid. Binnenkort zal de Sailing Black Moon weer uitvaren, op weg naar nieuwe en spannende avonturen, vol levendige herinneringen aan Switi Sranan. Die avonturen zijn te beleven op sailingblackmoon.nl
RB
