In het vorige artikel van Dagblad Suriname, is naar voren gekomen dat de waarde van de Nationale Selectie ongeveer 21 miljoen USD is. Onze redactie wil toch wel iets meer van het fijne daarover te weten komen. Ook is het ons opgevallen, dat de spelers niet alleen uit Nederland komen, maar dat de helft van ze niet eens in Nederland speelt. Naast Nederland komen de spelers uit India, Israel, Turkije, Amerika, Kroatië, België, Duitsland, Griekenland en Slowakije. De vraag die dan automatisch naar bovenkomt is, kan de SVB de kosten aan zo een groot internationaal gezelschap wel financieren en hoe denken ze dat te zullen doen? Daarnaast weten kenners dat deelnemen aan een Wereldkampioenschap miljoenen Amerikaanse dollars kost. Hoe zal de SVB dat klusje klaren?
Dagblad Suriname vroeg aan de Voorzitter van de SVB, hoe hij denkt dat de SVB de financiële vraagstukken waar ze ongetwijfeld meezitten denkt op te lossen.
Krishnadath: De opmerkingen die u maakt zijn allemaal correcte gevolgtrekkingen. De SVB heeft zich natuurlijk ook over deze vraagstukken gebogen. Als je iets wil uitvoeren is er simpelweg een prijskaartje aan verbonden en als je daar niet over hebt nagedacht kom je er niet. Onze inschattingen op basis van informatie, die we inwonnen wat het kleine landen zonder al te veel pretenties gekost heeft om slechts de voorronde te halen, bracht ons al gauw op bedragen tussen de 3 en 5 miljoen USD. Dat is geld, waarvan we in de eerste plaats weten dat de SVB dat niet heeft, en het is geld dat je ook niet van de FIFA krijgt. Het is geld dat jij zelf via geëigende kanalen moet opbrengen. De gedachte dat FIFA met dat geld voor jou op tafel komt, moet je gauw vergeten als je dat al dacht. Als je je eenmaal hebt geplaatst, Ja dan wel, maar de voorinvestering moet jij als bond en land doen. Je gaat in de tweede plaats met je bestuur om de rekentafel zitten om te kijken wat jezelf op tafel kan leggen en wat er minimaal nodig is om je doelstelling te behalen. In de derde plaats werk je een plan uit om na te gaan hoe het tekort dat je hebt kan dekken. In dat plan houd je verder met een ernstig beperkende factor rekening en dat is dat Suriname in zeer zwaar economisch onweer terecht zal komen en ook is gekomen, waardoor aankloppen bij het Surinaams Bedrijfsleven voor een structurele ondersteuning van ons doel met Natio niet meegenomen wordt als optie. De conclusie was dan ook heel snel dat we de financiën hiervoor buiten Suriname zouden moeten zoeken.
In januari 2020 werd door de SVB aan het grootste sportmarketing en media bedrijf Triple Double de opdracht gegeven voor het uitvoeren van een marktonderzoek en het uitwerken van een Road Map ter financiering van de road to QATAR 2022. Dit door een sponsor gefinancierd onderzoek gaf aan dat bij een zekere opzet, zeker de helft van de benodigde financiën binnen gehaald kunnen worden door koppeling met sportmerken, donors en sponsors. In de komende maanden zullen wij u hiermee verrassen. Als counterpart werd in Nederland een Stichting gevormd olv. mr.d rs R. Geerlings en de leden B. Oosterhout, H. Tan A Kiam, H. Nijman, G. Gorre en de SVB vertegenwoordigers J. Krishnadath en B. Mankoe. De uitvoering van het marktplan in Europa en de rest van de wereld is toebedacht aan deze groep.
In Suriname en Nederland werden we intussen geconfronteerd met de realiteit van de COVID-19 Pandemie, waardoor een aantal directe en meer elementaire fondsenwervende activiteiten zoals gala’s, benefiet wedstrijden geen voortgang vonden. Daarnaast werden de WK Kwalificaties voor 2020 gecanceld en verschoven naar 2021. Deze op papier simpele verschuiving van wedstrijden naar 2021, hebben wel een enorm financieel gevolg voor ons. Je kosten, die je in eerste instantie over 2 jaren kon spreiden worden nu meer dan verdubbeld. Zou dit jaar de Nationale Selectie me op papier ongeveer 800.000 USD hebben gekost, dan zitten we nu volgens een heel ruwe schatting tussen de 1.7 en 2 mln USD. Dat geld hebben we nu niet. De belangrijkste onkosten pot liggen aan Charters, die je moet nemen om binnen drie dagen van de ene wedstrijd in land A naar een andere in Land B en dan weer naar land C te gaan. Of nog concreter op 4 juni spelen we in Suriname tegen Bermuda, op 9 juni spelen we in Canada, die we uitschakelen om vervolgens op 12 juni in Haiti of Nicaragua te spelen en op 15 juni een thuiswedstrijd tegen een van deze zelfde twee landen te spelen. Vier wedstrijden in 11 dagen op vier verschillende locaties dus.
Gewone lijndiensten zijn er niet om je op tijd en met een uitgerust team in het volgende land voor de volgende wedstrijd te brengen. Je bent verplicht te Charteren. Kostenverhogende verrassingen zijn er ook nog. Laat me u een voorbeeld geven. Doordat de vlucht Amsterdam -Paramaribo van maandag 22 Maart gecanceld is, moeten we onze Prof spelers naar Curacao sturen, waar we ze op 22 Maart met een Charter gaan afhalen, zodat ze op 24 maart de wedstrijd Suriname – Cayman Islands hier in Suriname kunnen spelen. Zie hier een onnodige kostenpost van bijna 50.000 USD. U zegt dan misschien laat ze dan eerder komen, maar dat gaat niet, omdat spelers nog tot 21 maart voetballen en clubs slechts verplicht zijn om hun spelers vrij te geven voor te spelen internationals in een zogenaamde FIFA vrije periode. Deze FIFA vrije periode loopt van 22 maart en eindigt op 30 maart. Vervolgens pakken we de 25ste een Charter Paramaribo-Tampa in Florida, waar ons Team op de 27ste moet voetballen tegen Aruba.
Dagblad Suriname: Als ik het zo hoor, staat de SVB voor een moeilijke taak om die droom waar we allemaal voorgaan te financieren. Is het Qatar financieel haalbaar, U heeft immers zelf verschillende keren gezegd “je mag het sterkste team hebben, maar als je het geld er niet voor hebt kom je nergens”?
Dat klopt,maar wij van de SVB hebben de volle overtuiging dat we deze Job gaan klaren met de medewerking van allen die ons goedgezind zijn. Ik merk nu reeds hoeveel helpende handen, hoe klein die dan ook zijn en dan hoeft het niet alleen financieel te zijn, naar ons uitgestoken worden. Ik wil direct iedereen hiervoor bedanken, maar ook mijn excuses aanbieden wanneer wij niet op iets reageren als gevolg van de veelheid en verscheidenheid van aanbiedingen.
