Er is veel te doen geweest in Suriname met betrekking tot het zogenaamde National Risk Assessment van het financieel system van het land. Dit assessment is noodzakelijk geweest ter informatie aan internationale financiële instituten en de westerse landen om vast te stellen in welke mate het financieel verkeer in Suriname zich zou kunnen lenen voor grootschalige witwassen van corruptie- of drugsgelden of de financiering van terrorisme. Door de nationale actoren die belast zijn geweest met het doen van het assessment of de monitoring daarvan, is recent medegedeeld dat Suriname een midden- tot hoog-risico-land is. Dat wil zeggen dat er in de instituties niet aanwezig zijn om te waarborgen dat voorkomen wordt dat geld door illegale drugshandel of corruptie wordt witgewassen en zelfs dat er door financiële stromen uiteindelijk terrorisme zou kunnen worden gefinancierd. Dat betekent dat landen die dit assessment gaan gebruiken en waarde eraan zullen hechten, ertoe zouden kunnen overgaan om zo min mogelijk financiële zaken met Suriname te doen.
Dat zou dan betekenen dat het voor de Surinaamse regering, Surinamers en Surinaamse organisaties moeilijk kan worden om grote sommen geld over te maken en vooral fysiek te transporteren van en naar het land. Ook kan het moeilijk worden om rekeningen te openen in bepaalde landen en kan het zelfs zijn dat op den duur banken aan Surinamers en Surinaamse organisaties zullen vragen om hun rekeningen op te doeken en hun geld van de banken weg te halen. We hebben recent gelezen dat landen door de EU op een zwarte lijst zijn gezet, omdat er vervuild geld zouden worden toegelaten in hun landen. Onder andere Trinidad en St. Lucia zouden op deze lijst voorkomen. Deze NRA assessments worden gedaan in het kader van de zogenaamde Financial Action Task Force (FATF). Dat is een onafhankelijk lichaam dat als doel heeft om beleid te bevorderen dat erop gericht is om het financieel wereldsysteem te beschermen tegen money laundering, terrorismefinanciering en het gebruik van massavernietigingswapens (proliferatie van massavernietigingswapens).
De FATF werkt met een aantal Aanbevelingen die wereldwijd zijn geaccepteerd als de wereldstandaard voor anti-money laundering (AML) en counter-terrorist financing (CFT). Wet- en regelgeving, maar ook naleving in de praktijk zijn belangrijk voor een goede score. De standaarden vereisen van de nationale bedrijven in de landen die onderdeel kunnen zijn van het risico (banken, cambio’s, geldovermakingskantoren en bedrijven die dure goederen verkopen en importeren of exporteren) dat ze een bepaalde administratie en monitoring van geld eropna houden. Recent is bekend gemaakt dat niet alle bedrijven in Suriname hebben willen meewerken en dat ze moesten worden overtuigd om aan surveys of enquêtes mee te werken. Uiteindelijk zouden 2 bedrijven toch hebben gewegerd aan het NRA mee te werken en onder andere was dit mogelijk omdat de bedrijven in Suriname wettelijk niet verplicht zijn om aan het NRA mee te werken (informatie te verschaffen, de boeken te openen). De vraag rijst wel wat de Surinaamse regering zal doen tegenover de bedrijven die hebben geweigerd. Het is niet duidelijk geworden wat precies zal moeten veranderen om een betere NRA te krijgen waardoor de Surinaamse financiële systemen niet worden gestremd.
Het is duidelijk in Suriname dat we helemaal bezeten zijn van de koers en de dollar. We weten da teen gestremd financieel systeem ervoor kan zorgen date r bijvoorbeeld zware dollartekorten ontstaan op de mark ten dat kan een waardedaling van de Surinaamse munt met zich meebrengen. Er was voorspeld dat Suriname een slechte score zou hebben end at is uitgekomen. Wat ook bij het assessment is benadrukt, is dat Suriname te maken heeft met een serieus corruptieprobleem. Dat betekent dat geld op gemakkelijke wijze kan verdampen en kan gaan belanden op de bankrekeningen van de corrupte politieke elite die op het moment aan de macht is en van bedrijven die van de zaak misbruik maken.
De Surinaamse regeringen zouden niet genoeg hebben gedaan om money laundering, terrorismefinanciering, corruptie en proliferatie (het financieren en verspreiden van massavernietigingswapens) tegen te gaan. Gebleken is dat in verschillende sectoren men ook niet genoeg bewust is van deze dreigingen. Opvallend is dat tot de kleine selecte groep die de informatie (het gehele rapport) te zien krijgt, ook behoort de Amerikaanse ambassade. Ook de CBvS heeft een kopie van het rapport en de president van het land als de opdrachtgevers.
Er komt een versie dat geschikt zal zijn om voor het publiek te publiceren, maar de regering heeft het recht om het rapport toch niet te publiceren. In het belang van een meer transparante en open samenleving en zodat de samenleving druk kan zetten, wordt van de regering verwacht dat de populaire versie wel wordt gepubliceerd. Na het rapport ligt de bal nu op de helft van de regering. De nieuwe regering moet met een set van maatregelen de wetgeving, maar ook de ‘way we do business’ zover brengen dat wij een betere score hebben de volgende keer. Suriname is een klein land dat in het verleden is uitgebuit, zonder dat er voor de uitbuiting compensatie is betaald. De uitbuiting gaat nu met andere spelers en systemen verder.
Dit soort assessments zijn er omdat Suriname niet het internationaal systeem bepaalt, maar alle regels uit het financieel systeem moet slikken dat aan haar wordt opgelegd. De regels zijn er over het algemeen niet om de belangen van Suriname en haar bevolking te dienen, maar om andere belangen te dienen en ten dienste van andere economieën. De waarheid is namelijk relatief, maar de Surinaamse waarheid is ondergeschikt aan de waarheid van de westerse landen, de ex-koloniale mogendheden. Suriname zal dus in de komende maanden deze landen moeten bevredigen zodat de score anders komt te liggen.
