In de praktijk kan er gesproken worden van vrijwillige en onvrijwillige euthanasie. Bij vrijwillige euthanasie zal de betrokken persoon iemand anders vragen om hem of haar te assisteren bij het beëindigen van het leven. Wanneer betrokkene het zelf doet, spreken we van zelfmoord. Bij onvrijwillige euthanasie is de betrokken persoon vaak niet bij bewustzijn en dus ook niet op de hoogte van het handelen. Dit laatste geval kan dan ook verdeeld worden in passieve en actieve euthanasie, vertelt Robbert Bipat, voorzitter van de Surinaamse Islamitische Vereniging (SIV). Actieve euthanasie is het proces waarbij specifieke handelingen worden verricht (zoals het toedienen van een injectie met overdosis aan slaapmiddel), waardoor het leven wordt beëindigd. Van passieve euthanasie is er sprake wanneer therapie die de (comateuze) patiënt in leven houdt, wordt stopgezet. In deze kunnen we denken aan een beademingsapparaat, dat wordt uitgeschakeld. “De Islam is tegenstander van zelfmoord en euthanasie”, vervolgt Bipat. De voorzitter van SIV laat weten dat het geschreven staat. “Dit wordt duidelijk onderschreven in verzen 4: 29: en dood je eigen mensen niet. Waarlijk is Allah Barmhartig voor jullie” en 17:33: “en dood niet de ziel waarvan Allah dit heeft verboden”, uit de Heilige Quran.
Wanneer mensen ernstig lijden onder een of andere lichamelijke of geestelijke aandoening, worden zij aangespoord Allah om hulp te vragen. Zij hebben niet het recht te beslissen op welk moment het leven beëindigd dient te worden. “Wanneer hun tijd daar is, kunnen ze het geen uur uitstellen, noch kunnen ze het met een uur vervroegen” en “en niemand kan ooit sterven behalve met toestemming van Allah en op een vastgesteld moment” (Heilige Quran 16:61 en 3:145).
“De islamitische wet behandelt veel kwesties met betrekking tot leven en dood, aangezien het elke daad van het beëindigen van iemands leven als verboden beschouwt. Islam beschouwt het leven als heilig en als een geschenk van God (Allah). Het benadrukt consequent het belang van het behoud van leven en welzijn. Daarom hebben moslims niet het recht om hun leven te beëindigen. Alle islamitische doctrines beschouwen euthanasie als verboden. Natuurlijk hebben wij het hier over vrijwillige en actieve euthanasie. In principe wordt passieve euthanasie wel toegestaan, aangezien we ook niet tot in het oneindige met artificiële middelen het leven in stand moeten proberen te houden. Elk levend wezen zal een keer sterven. Het is tegen de natuur en de wetten van de Almachtige om dit tegen te houden. In dit geval verwijs ik wederom naar bovenstaande verzen”, licht de voorzitter van de SIV verder toe.
Abortus
“Abortus betekent in medische termen eigenlijk een vroegtijdige uitstoting van een niet-levensvatbare vrucht uit de baarmoeder, voordat alle organen zijn aangelegd. Daarna wordt er in principe van een vroeggeboorte gesproken. Dit proces kan spontaan optreden wanneer er iets mis is met het embryo of de foetus. Het kan ook van buiten uit geprovoceerd worden. De maatschappelijke discussie gaat eigenlijk over het laatste. Dus in principe wordt de vraag gesteld of de mens mag ingrijpen en een vroegtijdige uitstoting van de vrucht kan induceren.” Ook in dit geval verwijst Bibat naar zijn geloofsovertuiging. “Het mag wel duidelijk zijn dat dit laatste inhoudt dat een vorm van potentieel leven prematuur wordt beëindigd, wat volgens dezelfde verzen waarnaar verwezen is bij euthanasie, zeker verboden wordt in de Heilige Quran.” De Islam hecht veel waarde aan de heiligheid van het leven, merkt hij op. “Wie het leven van een ziel heeft gespaard, is alsof hij het leven van alle mensen heeft gespaard. Wie ook maar een ziel heeft gedood, het is alsof hij de hele mensheid heeft vermoord”, is wat de Heilige Quran (5:32) vermeldt over het leven, ongeacht of het nu voor of na de geboorte is. “Bovendien hecht de Almachtige erg veel waarde aan de eerste drie maanden van de zwangerschap. Verzen 2:226 en 65:4 van de HQ geven aan dat een gescheiden vrouw de eerste drie maanden moet wachten voordat zij aan een andere relatie begint. Mocht ze zwanger zijn, dan verandert het pad van haar leven weer radicaal. Indien abortus toegestaan zou zijn, zou deze regel niet in de Quran voorkomen.”
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, vertelt Bipat. “Deze worden echter beperkt tot de volgende omstandigheden. Wanneer men alle pogingen heeft ondernomen en het leven van moeder en/of ongeboren kind toch in gevaar dreigt te zijn, is onder zeer uitzonderlijke situaties abortus wel toegestaan om het leven van de moeder te redden. Slachtoffers van verkrachting die zwanger zijn geraakt, vallen niet onder deze uitzonderingen, aangezien zij de eerste zes dagen na het geval wel de mogelijkheid hebben (medicamenteus) tot het voorkomen van de innesteling van een eventueel bevruchte eicel en daardoor kunnen voorkomen dat zij zwanger raken”, aldus Robbert Bipat, Voorzitter Surinaamse Islamitische Vereniging.
