Uit het dagboek van een consument: “Het bedrijfsleven is een pestbacil”

“Een van de grootste supermarkten heeft haar personeel ‘blij’ gemaakt met pakketten, inhoudende producten waarvan de houdbaarheidsdatum verstreken is. De werkgever was bijzonder gul. Mijn buurvrouw, een mens met een gouden hart, kwam met zo’n overdadig pakket naar huis. Ze moest een taxi betalen om het te kunnen vervoeren. Zij deelde haar pakket met familie, vrienden en buren. Ook ik werd verrast met volkoren biscuit van tarwemeel en tarwebloem. De smakelijke verpakking van de lekkernij deed mij al watertanden.”

Houdbaarheidsdatum

“Gewoontegetrouw ging ik de vervaldatum na. Met onuitwisbaar inkt stond aangegeven: ‘tenminste houdbaar tot einde’.  De datum was spoorloos uitgewist. Het is mij eerder opgevallen dat de vervaldatum van producten, niet zoals de rest van de verpakking gedrukt worden. De vervaldatum wordt erop gestempeld en is met een alcohol bevochtigd katoentje zonder moeite weg te wissen. De handelspolitiek van de fabrikant werkt eraan mee dat de hebzuchtige groot- en kleinhandel kan knoeien en mensenlevens op het spel zetten. Het zijn onverantwoordelijke ondernemers, gewetenloze bandieten, pestbacillen, die het personeel, de samenleving en het land achterhouden en verzieken.”

Ondernemerskarakter

“Het is gebruik dat ondernemers rond hoogtijdagen het personeel en minderdraagkrachtigen een kleinigheid toeschuiven. Daarmee wordt getracht aan te tonen dat zij goedhartig zijn. Maar dat is in veel gevallen slechts schijn. Ik kan mij niet voorstellen dat een bedrijf met een corporatieve uitstraling, die gebaseerd is op maatschappelijke verantwoordelijkheid, zijn personeel trakteert op producten, waarvan de vervaldatum verstreken is. Het zegt veel over het karakter van de ondernemer.”

Een blok aan het been

“Het bedrijfsleven is een blok aan het been van Suriname. Bij het aantrekken van personeel worden hoge eisen gesteld aan de sollicitant. Zonder daar iets voor te hoeven doen, komt de ondernemer aan geschoolde krachten, die op kosten van de staat en dankzij de opoffering van de ouders worden onderwezen. Om alleen het busgeld, dat naar en van school is uitgegeven terug te verdienen, moet een werknemer jaren werken.”

Karig loon

“Het karig loon van de werknemers is niet om over naar huis te schrijven. Zelfs een schoonmaakster in dienst bij de overheid verdient meer. Sociale en secondaire voorzieningen, het opbouwen van een pensioen ontbreken. Het bekende liedje van het bedrijfsleven luidt: ‘wij kunnen het niet opbrengen’, maar verbouwen, moderniseren, uitbreiden en rondrijden in voertuigen, die tonnen kosten, dat kan wel. De werknemers die zijn welvaart stuwen, zijn hem weinig waard.”

HD

error: Kopiëren mag niet!