Het spook van corruptie

Het spook van corruptie waart over ons land en laat een spoor van vernietiging achter.

Decennia lang heeft het zich bijna ongehinderd kunnen ontwikkelen tot een monster, een kankergezwel met uitzaaiingen.

De vorige president kondigde, toen de druk uit de samenleving hem te groot werd, met veel tromgeroffel, een kruistocht tegen corruptie aan. Het enige wapenfeit van deze tocht is, de in 2017 aangenomen anti-corruptiewet, die nu, ironisch genoeg, een boemerangeffect lijkt te hebben.

De nieuwe machthebbers, die nu ook trekjes van nepotisme blijken te hebben, gooien juridische wapens in de strijd tegen de horror. Ja, we kunnen rustig van een horror spreken. Een normal horror.

Het fenomeen zit zo diep geworteld in de maatschappij dat heel veel mensen het als normaal zijn gaan beschouwen. Het hoort erbij; daarop lijkt het. Zonder corruptie kunnen zij niet bestaan.

Al heel vroeg in hun leven worden kinderen ermee geconfronteerd door ouders, broers en zussen en andere familieleden of kennissen, die spullen (van toiletpapier tot auto’s) van hun werk naar huis meenemen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Men praat er bovendien waar kinderen bij zijn, ook gewoon over.

Dit vindt plaats in alle lagen van de bevolking en in alle bevolkingsgroepen.

Naast het meenemen van spullen wordt er ook gebruik / misbruik  gemaakt van diensten, waar anderen voor moeten betalen of op hun beurt moeten wachten.

Er worden steekpenningen betaald  om via achterdeuren aan vergunningen te komen, om voorrang te krijgen bij aanbestedingen. Hierbij spelen natuurlijk sommige ambtenaren en bepaalde politici ook een belangrijke rol. Zonder hun medewerking komen de louche deals immers niet tot stand.

De daders hebben in de loop der jaren allerlei slinkse manieren bedacht om hun daden te verdoezelen en te rechtvaardigen. Ze zijn meesters geworden in het verdraaien, liegen, het opwerpen van rookgordijnen, het schrijven en uitvoeren van scenario’s , creatief boekhouden en zelfs het uiten van dreigementen.  

Er zijn weinig mensen die stilstaan bij de gevolgen van corruptie en die ook begrijpen wat de impact ervan is op de samenleving. Het ernstig haperen van de economie en het zichtbare moreel verval vinden mede hierin hun oorzaak. Ook de toename van de armoede en criminaliteit kunnen hieraan toegeschreven worden.

Eén van de belangrijkste voorwaarden om een land te ontwikkelen is vertrouwen. Jammer, maar dit is zo goed als verdwenen. Er is geen vertrouwen in de politiek, in de handel, in het rechtssysteem, in hulporganisaties. Zelfs in vakorganisaties en in sportverengingen hapert het wat dat betreft.

Een volledig einde maken aan corruptie zal te hoog gegrepen zijn, maar werken aan minimalisatie moet tot ons streven gaan behoren.

Wetten zullen allen zorgen voor afschrikking door bestraffing.

Om het gezwel echt te doen krimpen zal begonnen moeten worden bij de basis.

De overheid en particuliere organisaties zullen moeten investeren in gerichte programma’s die, van de kleuterschool tot de universiteit, in bedrijven, kortom in de hele samenleving, moeten zorgen voor het ontwaken uit de corruptieslaap.

Doen wij dat niet en blijven wij de andere kant opkijken, dan zullen wij verworden van een gegoede samenleving tot een samenraapsel van individuen op drijfzand.

Rudy E. Schenkers

error: Kopiëren mag niet!