Het verkeer in een land kan je als graadmeter gebruiken voor de mate waarin de rest is georganiseerd. Kortgezegd, de organisatiegraad valt eraan af te meten. Onbeschoft gedrag in het verkeer is voor velen een norm geworden. Heel vaak worden de symptomen besproken. Hardrijden, alcoholgebruik, wel of geen verkeersborden of camerabeveiliging en nog een lange rij van boosdoeners. Het verkeer is geen eigendom van een enkele bestuurder en de onderlinge communicatie is ver te zoeken, in de meeste gevallen. Een gebaar van dank, wanneer iemand voorrang heeft gekregen, via een handgebaar of een korte toeter lijkt uitgestorven of ‘verdampt’. Stoer gedrag, maar beter gezegd een onbeschofte houding, die een milieu van God noch gebod reflecteert, is in heel veel gevallen te bespeuren. Je hoeft geen statistiek gestudeerd te hebben of wetenschapper te zijn, begin vandaag maar met turven van hoeveel mensen ‘dankjewel’ tegen elkaar zeggen in het verkeer. Vaak kijken mensen elkaar aan alsof ze aan de vooravond staan van een gevecht in de ring, vergetend dat zij allen inwoners zijn van een prachtig Suriname. Waar is onze City of Smiles in het verkeer gebleven?
