Zo tegen het einde van het jaar, hebben mensen er behoefte aan om de balans op te maken, in het bedrijf maar ook in hun persoonlijke leven. Bedrijven maken aan het einde van het jaar de balans op om te kunnen constateren hoe het bedrijf er financieel voor staat en mensen bekijken welke goede en foute handelingen ze hebben gepleegd. Ook de regering maakt de financiële balans van Suriname op.
Wat ik zelf heel graag zou willen weten, is hoe onze samenleving er in sociaal opzicht voorstaat?’ Dat het land onder de vorige regering in fatsoen, waarden en normen er niet zo rooskleurig voorstond, was te merken. Iedereen hoopte op een verbetering toen de huidige regering aantrad. Vandaar dat ik er behoefte aan heb om de balans over het laatste halfjaar op te maken. De hamvraag is, hoe is het gesteld met het gedrag van de mensen in onze samenleving?’ Is het fatsoen teruggekeerd en zijn hebzucht, corruptie en egoïsme verdwenen? Is de behoefte en de inzet er bij elke landgenoot om samen te bouwen aan ons geliefd Suriname?
Ik kijk en zie in de Surinaamse samenleving twee groepen namelijk, mensen die het vorige beleid beu waren en zich daarom willen inzetten voor verbetering en de huidige regering, die regels en discipline wil inbrengen, graag ondersteunen. Er is echter ook een groep die de oude wantoestanden wil handhaven om te kunnen blijven profiteren, de groep die nog steeds alleen uit is op eigen belang en het makkelijke leventje wil voortzetten. Terwijl de eerste groep meewerkt en ondersteunt, verzet deze laatste zich tegen elke verandering. Een land dat geconfronteerd wordt met twee tegenstrijdige groepen, zal niet goed kunnen functioneren. Er zal pas vooruitgang komen als iedereen hetzelfde wil namelijk orde en discipline in Suriname. Ik ben blij dat er eindelijk een regering is die wil proberen om verandering en verbetering te brengen. Het is al jarenlang een rotzooi in het land omdat er decennialang partijpolitiek wordt gevoerd waarbij politieke partijen mensen belonen voor hun stem. Er is veel geregel en vriendjespolitiek. Wat zich nu laat zien, is een gevolg van deze politiekvoering. Een groep Mensen doet en laat wat ze wilt, houdt zich niet aan de regels en is allergisch voor integer handelen en discipline. De vorige regeringen hebben deze gang van zaken gevoed. Vele partijen zijn ervan uit gegaan dat mensen op ze zullen stemmen als ze maar hun zin krijgen. Ze denken dat ze aanhang zullen verliezen als ze integer en correct optreden en de mensen dwingen om zich aan de regels te houden. Voor een bepaalde groep Surinamers is het zo langzamerhand heel gewoon dat ze stemmen op de persoon die ze hun zin geeft en hun misdaden onder het tapijt schuift, de persoon die ze geld, baantjes en grond toeschuift, de man die niet regeert in het belang van het hele land maar slechts in het belang van dat kleine groepje. Regering op regering is het volk blijven voeden in de gedachte ‘stem op mij dan is je bedje gespreid.’ Ik heb zo vaak mensen horen zeggen: ”Mi e`stem tap a man disie want o set mi kon.”
Een regering die dit probleem wil aanpakken, zal stevig in zijn schoenen moeten staan. We weten dat deze groep nooit vrijwillig dat luizen leventje zal willen opgeven. Het zal geëist moeten worden door leider en volk. De huidige regering heeft bij haar aantreden in woord en daad laten zien dat zij zich wil inzetten om deze gang van zaken te doorbreken, dus konden we verzet verwachten. Ze hebben commissies benoemd om alles wat krom is te onderzoeken. Deze commissies hebben de doos van Pandora geopend, veel wantoestanden zijn aan het licht gekomen en omdat men het wil aanpakken, zijn er protestacties uit alle hoeken komen aanzetten. Nog nooit is een regering al bij de start geconfronteerd geworden met zoveel acties en tegenwerking. De eerste escalatie kwam toen men de mensen die op de loonlijst stonden, maar geen arbeid verrichtten, wilde aanpakken. Ook het politieapparaat wilde men aanpakken. Men wilde weer een geestelijk en fysiek sterk korps. Daarin werd de minister van Juspol tegengewerkt. Men wilde bij het oude systeem blijven van ‘geregeld worden.’ Nog een escalatie kwam toen men de standhouders in de Jodenbreestraat wilde verwijderen. Ook hier wilden de mensen op de oude voet doorgaan namelijk hun kraampjes neerzetten waar zij wilden. Ze wilden niet meewerken aan een verbetering van de Jodenbreestraat. En zo zijn er meerdere voorbeelden van tegenwerking te noemen. Het komt er in het kort op neer dat een deel van de bevolking op de oude voet wil doorgaan en daarom heeft deze regering, die orde, discipline en regels wil realiseren, het zeer moeilijk. De achtereenvolgende regeringen hebben steeds gekozen voor niet hard optreden om zo stemmen binnen te halen in plaats van voor respect voor hun leiderschap. Het volk is zo lang op de verkeerde manier opgevoed en dat haal je niet weg van de ene op de andere dag. De mensen stimuleren elkaar niet in een verbetering maar in het blijven hangen in het oude systeem. Het wapen dat ze voor opruiing hanteren is de radio. Als de een iets negatiefs roept, gaan anderen mee roepen. Hun doel is om de indruk te wekken dat het hele volk die negatieve uitlatingen deelt. En het gedrag van de VP is ook niet bevorderlijk voor een verbetering van de funeste houding van deze groep. De regering kan daarom maar twee kanten op namelijk net als de vorige regeringen de problemen uit de weg gaan en de rotzooi laten voortsudderen en het land laten verpauperen OF keihard ingrijpen en de mensen eraan laten wennen dat er voortaan een andere wind zal waaien, dat er voortaan zal worden gehandeld volgens de regels. Als ze voor keihard ingrijpen kiezen, zal het niet makkelijk worden, vooral niet omdat het lijkt alsof er een nieuwe hype in de samenleving is ontstaan. Zodra men zijn of haar zin niet krijgt, wordt er geroepen dat er wordt gediscrimineerd. Jammer genoeg zijn vele mensen daar gevoelig voor. Alleen mensen met een minderwaardigheidscomplex verschuilen zich achter de hype’ we worden gediscrimineerd,’ dus kan men dit beter negeren en doorgaan om orde en regelmaat in het land te brengen.
Deze mensen vergeten dat we allemaal uit verschillende landen naar Suriname zijn gekomen en samen hebben gewerkt aan de opbouw van dit land en dat daarom dit land nu het thuisland is van ons allemaal. Er wordt niet gediscrimineerd, er wordt orde op zaken gesteld. Mensen worden niet gediscrimineerd, ze laten zich discrimineren omdat ze geen zelfrespect hebben. Wi makandra moes pari a boto go dus laten we al die minderwaardige complexen en negatieve gedachten aan een kant zetten en aan de roeispan gaan zitten en mee helpen roeien. Laten we alsjeblieft niet worden als die landen waar de inwoners elkaar bevechten en uitmoorden in plaats van samen te werken aan de opbouw van hun land. Laat je niet opjutten door opruiende uitspraken van een klein groepje. Suriname weer op de rails zetten, hangt niet alleen af van de regering maar van de inzet van elke Surinamer. De regering neemt in deze alleen de leiding. Voor het volk is hier ook een taak weggelegd namelijk meewerken en ondersteunen in plaats van tegenwerken en actievoeren. Vergeet nooit dat wij mensen onze omgeving vormen en onze omgeving vormt ons. Beste mensen ik hoop dat we het oude jaar kunnen afsluiten met de belofte aan onszelf om mee te werken aan de opbouw van ons land.
“The secret of change, is to focus all of your energy, not on fighting the old but on building the new.”
Josta Vaseur
