Wonderbare spijziging is uitdaging voor de kerkelijke gemeenschappen

In een heel turbulent jaar staan wij aan de vooravond van de traditionele kerstdagen. Suriname is vanuit de historie een op christelijke leest geschoeide samenleving, waarbij aan de christelijke hoogtijdagen veel waarde is gehecht. Door de invloed van de westerse koloniale mogendheden als de ontwikkelde landen in de wereld op de commercie zijn in de latere decennia via de media verder de nadruk gelegd op de christelijke hoogtijdagen. Kerst steekt daarbij de kroon. In de latere periode van onze geschiedenis heeft de emancipatie van  nieuwe groepen in de samenleving ervoor gezorgd dat Kerst zware concurrentie heeft gekregen zoals van Divali en Holy (Phagwa). Kerst blijft echter in hoofdzaak allesoverstijgend de Surinaamse samenleving kleuren. Door dit feest, dat weliswaar zwaar is gecommercialiseerd, is voor velen de decembermaand de mooiste maand van het jaar. Velen onder de burgerij hebben op scholen gerund door christelijke gemeenten gezeten. Op de basisschool werd december gekenmerkt door het in de zangschrift opschrijven van kerstliederen en het met de klas repeteren van die liederen voor het hoogtepunt: de laatste dag van het eerste kwartaal, waarop de kerstvakantie volgt. Op het bord is dan door de leerkracht samen met de leerlingen een heel mooie versierde dennenboom getekend, met kerstwensen. De kinderen en de leraren komen samen in een groot lokaal met opklapbare wanden bij elkaar en zingen de kerstliederen. Met een snoepzak en een bol en hun kerstrapport gaan de kinderen dan naar huis om dan na de kerstdagen en oud-op-nieuw en vuurwerk in januari te beginnen aan de tweede kwartaal. Zo hebben velen onder ons de decembermaand meegemaakt en als volwassenen proberen wij dat gevoel weer te herbeleven. De zorgen van het dagelijks leven zijn een eerstand om die gelukzaligheid van de zorgeloze kinderjaren en de decembermaand weer te ervaren. Dit jaar is er een nog grotere obstructie op onze weg, een periode van ziekte en malaise die velen van ons in hun leven nooit hebben meegemaakt. Hun ouders en grootouders hebben hun daarover ook niet kunnen vertellen. Corona heeft een zware domper gelegd op de mooie decembermaand. Velen onder ons waren in de maand december gewend om in groepen de bloemetjes buiten te zetten. Suriname is in de laatste decennia gewend geraakt aan kerstdiners en ook aan danspartijen met groot publiek dicht op elkaar. Er zijn vaste danspartijen die op de toeristenkalender vast onderdeel zijn geworden. Alles is dit jaar geparkeerd, maar er zijn geruchten dat mensen hun kerstdiners bezig zijn te verschuiven naar de doodlopende zandweggetjes waar de mensen ver van elkaar wonen en de politie niet dagelijks langs rijdt.

Wij roepen de Surinaamse samenleving op om de geest van het Kerstfeest extra op te snuiven. Dit feest draait om de viering van de geboorte van Jezus christus, een figuur die in de Abrahamitische religiën een voorname rol van betekenis speelt variërende van een dienaar en profeet van God tot Verlosser en Zoon van God. Deze kerstperiode waarin wij in Suriname de tweede golf van besmettingen meemaken, dwingt ons om in de kern van de kerstboodschap te gaan. Het dwingt ons om meer kostbare tijd door te brengen met de kinderen en de ouderen in onze kring waarvoor wij de zorgplicht op ons hebben. Het dwingt ons om meer aalmoezen te geven en naastenliefde te tonen. We zijn gedwongen om steeds meer het dienstbare leven van Jezus christus na te doen, om zoveel mogelijk te geven en daarin de gelukzaligheid te ontdekken. Er zijn veel kinderen, ouderen, zieken en armen in nood in Suriname. Er moet structureel naar ze worden omgekeken, door burgers die daartoe in staat zijn, het gehele jaar door en niet alleen in de maand december. Dat is een plicht van niet alleen de rijken, maar iedereen die daartoe in staat is. In het christelijke geloof is bekend de maat van ‘de tiende’ om aan goede doelen uit te geven, de moslims kennen ook een maat in de vorm van de zakaat die 4 keer kleiner is. Burgers en families hebben de gelegenheid om structureel na te gaan hoe ze in hun kring, in hun buurt en in hun land behoeftigen het gehele jaar door zullen ondersteunen en versterken. Er zijn kerkelijke gemeenten die ook zich moeten gaan bezinnen wat ze met hun sterke kas die soms uit verschillende valuta bestaan, moeten doen. De religiën geven in het algemeen aan dat de hulpbehoevende mens moet worden ondersteund, niet per se de geloofsgenoot. Er zijn echter kerkelijke gemeenten die in de buurt waar ze zijn gevestigd niets doen, de behoefte niet voelen om de behoeftigen en de zwakken in de buurt uit de kas structureel bij te staan. De kas wordt alleen gebruikt voor het onderhoud van de kerkelijke terreinen, kerkhoven, gebouwen en opstallen. We roepen de gemeenten op om zich meer te mengen in het sociale leven en het behoeftige kind een hand toe te reiken, ongeacht huidskleur, afkomst of religie. De kerkelijke genootschappen blijven van burgers die hun plicht vervullen of hun geweten willen sussen, nog goede donaties ontvangen. Deze donaties moeten ingezet worden op de wijze zoals Jezus Christus het brood brak op de berg en de duizenden armen in een keer voedde. We wensen aan de inwoners van Suriname een bezinningsvolle kerst toe. We nodigen hen uit om te googlen en eindelijk te lezen hoe het leven van Jezus Christus is geweest en waarom hij op aarde is gestuurd.             

error: Kopiëren mag niet!