Wanneer een politicus mededelingen doet over een zogenaamde hitlijst van 3 personen en ook aangeeft dat alleen de partij op de hoogte is van deze lijst, dan kan maar alleen 1 conclusie worden getrokken: dat de hitlijst door de partij zelf is gemaakt. En wanneer dat pleegt te gebeuren dan is het over het algemeen zo dat er enige ervaring is met het opmaken van lijsten. Het denken in termen van hitlijsten gaat gemakkelijker als eerder met het bijltje is gehakt. We kennen in onze jonge geschiedenis maar een periode waar liquidaties zijn uitgevoerd. Dat is in de periode 1980-1987. Daarvoor zijn er geen groepen mensen in een kort tijdsbestek (dat is dan een lijst) om het leven zijn gebracht en daarna ook niet. De ervaring met hitlijsten kon wel worden opgedaan in de periode 1980-1987 met als hoogtepunt 1982. We hebben in de Suriname geschiedenis van de politiek geen cultuur van hitlijsten. In Suriname is geen enkele leider van de oppositie nog intimiderend in het gevang gezet, laat staan vermoord of fysiek aangevallen. Een vakbondsleider, mediamensen en advocaten zijn wel vermoord. In de binnenlandse oorlog zijn ook mensen vermoord, soms naar verluidt gericht om bewegingen te neutraliseren. Maar politici zijn nooit target geweest van gewapende aanvallen of liquidaties. De vraag rijst dan wel welk belang de oppositie nu heeft om met zo een verdachtmaking en beschuldiging te komen. De politicus Parmessar van de NDP die de aangifte heeft gedaan, geeft aan dat door hem niet is aangegeven van welke hoek of welke personen de hitlijst komt. Hij vindt het frappant dat het de VHP is die op dit bericht reageert en vindt het vreemd waarom de VHP zich aangesproken voelt. Maar de reactie van de VHP verbaast ons niet. In de eerste plaats is de VHP de grootste partij in de regeringscoalitie en is zij de aanvoerder van de coalitie. Namens de regering en de president zullen de coalitiepartijen altijd geneigd zijn om in de verdediging te gaan. Zo gaat het aan toe in de politiekvoering in Suriname en dat hebben we al decennialang in de DNA gezien. Wanneer een lid van de oppositie aangeeft dat enkele leden van de oppositie op een hitlijst staan, dan heeft de hitlijst een politiek motief omdat politiek voeren de business is van de politieke partijen. De vijanden die men dan maakt zijn dan politieke vijanden. Het zou anders zijn als de partij zich ook bezig houdt met economische activiteiten zoals bijvoorbeeld een illegale handel of smokkel. Dan kan men vijanden gaan maken bij de rivaliserende bendes. Daarom, vanwege het politieke motief, dat een politieke partij van het andere kamp zich aangesproken moet voelen en daarover vocaal moet worden. De verbanden worden gelegd omdat op de staatsradio door de voormalige persman van de regering vaker is gezegd dat de VHP jongeren naar Nederland had gestuurd om opgeleid te worden om aanslagen hier te plegen. Deze uitspraken zijn herhaald en nooit gecorrigeerd.
De aantijging is een zeer serieuze en een liquidatie van politici van het tegenkamp zou de huidige regering die zwaar leunt op de samenwerking met de EU en de USA, zwaar in verlegenheid en in diskrediet brengen. Daarom hebben we toch wel moeite om de heisa die door het lid Parmessar wordt gemaakt, serieus te nemen. Er kan geen complot vanuit de regeercoalitie bestaan om iets tegen politici van de tegenpartij te ondernemen, daarmee gooit men zijn eigen ruiten in. Als er een hitlijst is, dan blijft de enige optie open dan dat illegale activiteiten, rivaliserende bendes boos hebben gemaakt. Of dit inderdaad zo is, dat weten we niet. Maar een hitlijst is zeker ook huiswerk voor alweer de inlichtingendiensten in Suriname. Komt de bedreiging van binnen of van buiten? Een fenomeen dat rond de laatste verkiezingen duidelijk is geworden, is dat er heel veel aandacht en reacties op social media is van mensen van Surinaamse origine die in Nederland en in de USA wonen. Onder deze mensen zijn er degenen die zeer radicale gedachten eropna houden, zelfs poseren met wapens. Ook deinzen ze er niet voor terug om geweld te prediken (voor te plegen in Suriname, niet daar waar ze wonen en kinderen opbrengen) en zich schuldig te maken aan racisme. Deze personen zijn ergens in de jaren ’70 vertrokken uit Suriname en hebben de laatste 40 jaar niet meegemaakt, de periode waar de groepen in Suriname toch wel dichter bij elkaar zijn gekomen. Dat blijkt ook uit het taalgebruik van de mensen. Deze mensen hebben het niet door dat de afgelopen 40 jaar Suriname een ander land is geworden, het is een moderner land geworden met relatief meer welvaart. Deze mensen die heel radicale gedachten eropna houden voor Suriname, die kiezen ook duidelijk partij voor de NDP, de VHP of de NPS. Er zijn zelfs mensen buiten die menen en dat ook zeggen dat door hun activiteiten in de media en op de social media de huidige coalitiepartijen de verkiezingen hebben gewonnen. Hun handelingen en uitspraken worden aangenomen handelingen en uitspraken te zijn van deze of gene partij, maar deze conclusies moeten voorzichtig worden getrokken. Het punt van een valse aangifte moeten wij in deze niet uitsluiten, dat is altijd het geval bij een aangifte. Een valse aangifte, soms om stemming te maken, is strafbaar gesteld volgens het wetboek van strafrecht.
