In de menselijke relaties spelen emoties een belangrijke rol. Mensen kunnen ontspannen en prettig met elkaar omgaan, maar soms ook op gespannen voet met elkaar leven. Wat uiting van de emoties betreft, zouden we kunnen zeggen dat de ene mens een kort lontje heeft en dat de andere beschikt over een sterke zelfbeheersing. Maar soms wordt de rustigste mens op zodanige manier het bloed onder de nagels vandaan gehaald dat ze voor een kort moment het fatsoen verliest en de ander staat uit te schelden of fysiek te lijf gaat. Tijdens de DNA-vergaderingen van de vorige regering, werd de oppositie vaak het bloed onder de nagels vandaan gehaald. De leden werden gepest, genegeerd en vernederd. Toch behielden zij hun fatsoen. Dat was prijzenswaardig. Bij de huidige regering verlopen de DNA-vergaderingen niet zo vredelievend. De oppositie daagt vaak uit, pest subtiel, is opruiend bezig en verspreidt vooral leugens. Ook lopen ze tijdens vergaderingen de zaal uit wanneer ze maar willen, kortom ondanks ze in de minderheid zijn, demonstreren ze continu dominant gedrag. ‘Wi na basie, jullie zullen doen wat wij willen.’ Ook zijn ze continu bezig om het volk de indruk te geven dat er rancune tegen ze is, ze vragen zo om medelijden.
Vele coalitie leden kunnen dit storend gedrag goed hanteren en laten zich niet op de kast jagen. Er zijn echter enkele leden die hier minder goed mee kunnen omgaan en zich laten verleiden tot escalaties. De voorzitter heeft hier zijn handen vol aan en moet vaak de vergadering schorsen. Dit is tijd en energieverspilling maar nog erger is dat men zich laat neerhalen tot het lage niveau van de ander. Het is de vorige regering gelukt om de waarden en normen van het volk naar beneden te halen. Nu worden de DNA-vergaderingen vaak gebruikt om het volk leugens op te dringen. De partijleider van de NDP lanceerde de eerste leugen in Ocer en nu herhaalt de oppositie keer op keer dat deze regering de eenheid onder het volk wegslaat, dat er vroeger eenheid was en nu haat en strijd onderling. Iedereen met ogen in zijn hoofd, kan zien dat dit niet waar is. We zijn samen in de crisis gedompeld en elk probeert zonder haat en strijd het hoofd boven water te houden. Maar als er vaak genoeg wordt herhaald, dat de eenheid onder het volk weg is, zal het volk het op de duur gaan geloven. Nog zo’n wreed spelletje dat een lid van de oppositie speelt is dat hij beweert dat er een dodenlijst is waarop 3 parlementariërs genoteerd staan. Ik denk zelf dat de verspreiding van zo’n gerucht een onderdeel is van het pakket angst zaaien. Eerst wordt het volk wijsgemaakt dat er geen eenheid onder elkaar is en dat men rancune koestert tegen de NDP, dan krijgen ze via de media te horen dat men bezig is met moordvoorbereidingen. Deze leugens worden het volk bewust opgedrongen zodat men later als excuus tegen het volk kan zeggen: “We hebben de wapens getrokken om de rust weer te brengen.” Men vergeet echter dat het volk niet meer zo naïef is. Het is eigenlijk een belediging aan de intelligentie van het volk om ervan uit te gaan dat ze nog steeds alles wat hen wordt voorgekauwd blindelings geloven. Bovendien zal een eerlijk en integer mens die van zijn landgenoten houdt, met zijn bewijzen naar de politie stappen zodat die de zaak kan onderzoeken. Het doel van dit lid is duidelijk om onrust te zaaien in de samenleving zodat het later als excuus gebruikt kan worden. Dit is erg gevaarlijk en de coalitie staat hier machteloos tegenover. Het is ontzettend moeilijk om, als je zo vreselijk boos bent, je fatsoen te bewaren en dan ligt escalatie op de loer. De coalitie kan terugslaan, maar raadzaam is om niet dezelfde methoden te hanteren. Vele mensen denken dat als een ander je provoceert of tegen je aantrapt, scheldt, vernedert of beledigt, dat je hetzelfde terug moet doen. Ze willen zo graag tegen zichzelf kunnen zeggen: “Ik heb ze weer beledigd, teruggescholden of teruggevochten of bedreigd, ik heb me niet op mijn kop laten zitten.” Natuurlijk kunt u terugslaan, maar niet op dezelfde manier omdat die ander dat juist van je verwacht. Het doel van die ander is om je uit je tent te lokken en je te trekken naar zijn lage niveau. Dat geeft hem veel voldoening. De beste manier om de ander de wind uit de zeilen te slaan, is te laten merken dat je ver boven hem en zijn minderwaardige methoden staat, dus niet ook gaan vechten, schelden of bedreigen. Dit kan je alleen bereiken met een dosis zelfbeheersing, een goede woordenschat en zelfrespect. Niets is pijnlijker voor de ander dan dat hij juist niet krijgt wat hij verwacht. Hij verwacht gescheld maar krijgt fatsoen, hij verwacht angst maar krijgt onbevreesd gedag, hij verwacht bedreiging, maar krijgt een rechtvaardige aanpak. Dit heeft een vrouw een keer in de praktijk bewezen. Haar man liep uit en loog vaak tegen haar. Toen hij merkte dat ze er achter was gekomen, dat hij de scheve schaats bereed, verwachtte hij tranen en gesmeek of woede en gescheld omdat het gros van de vrouwen smeekt, huilt of scheldt. Hij kreeg echter niets van dien aard. Zijn vrouw confronteerde hem ermee door rustig te zeggen: “Ik zie dat jij je keus hebt gemaakt manlief. Je hebt gekozen voor een leven waarbij je van twee of meerdere wallen kan eten. Het is je van harte gegund. Dat leven is echter niets voor mij, ik geef de voorkeur aan trouw en respect. Ik trek me daarom terug en wens je veel succes met je keuze. Mijn enige verzoek aan jou is, raak mij alsjeblieft nooit meer aan. Ik wil mijn lichaam en geest graag schoonhouden.” Na deze kalm uitgesproken woorden stond de man zijn vrouw stomverbaasd aan te kijken. Dat wat hij verwachtte, namelijk gescheld, smeken en huilen, kreeg hij niet. En dat maakte hem zo kwaad dat hij flipte. In plaats van berouw te tonen en zijn verontschuldigingen aan te bieden, begon hij te schelden ‘mi o broko na trots foe joe’. Hij hief zelfs zijn hand op om zijn vrouw te slaan. Zij voorkwam dit door rustig te zeggen: “Ik heb je net vriendelijk gevraagd om mij niet aan te raken en daarmee bedoel ik niet alleen op seksueel gebied maar ook fysiek geweld. De reactie van deze vrouw was klasse. Zijn vrouw had hem met deze reactie dieper geraakt dan met huilen, smeken en schelden. Net zo kan elke parlementariër zich gedragen als een collega-parlementariër jou provoceert, beledigt of uitscheldt. Doe niet hetzelfde terug. Laat haar rustig uitrazen en als ze uitgeraasd is, vraag je rustig het woord met het verzoek of zij nu even wil zwijgen en naar jou luisteren. Natuurlijk heb je van die onbeleefde mensen die toch zullen proberen om jou te onderbreken. Dan zeg je rustig, nu ben ik aan het woord. U mag straks reageren. Hiermee sla je twee vliegen in een klap namelijk je leert haar wat fatsoenlijk gedrag is en je maakt haar boos met je rustige gedrag. Maar het allerbelangrijkste is dat je demonstreert dat je niet hier zit op persoonlijke titel dus dat jouw taak niet is om elkaar voor verrotte vis uit te schelden, maar om goed te communiceren om tot een oplossing van een probleem te komen. Niet iedereen kan met zo’n klasse houding omgaan. Ze zal misschien blijven schelden en proberen je naar haar niveau te trekken. Kap haar dan af door haar de rug toe te keren. Naast het behouden van je zelfrespect, laat je met deze houding ook zien dat je respect hebt voor je collega’s, de voorzitter en het instituut DNA. Omgekeerd zullen zij jou door deze houding zeer respecteren. Zelfbeheersing en een klasse opstelling is niet zo gemakkelijk. Toch is het de moeite waard daar achteraf altijd zal blijken dat een ons aan zelfbeheersing meer waard is dan een ton aan gescheld.
“Zelfbeheersing is een kreupele vrouw, zij komt eerst hinkend naar ons toe maar blijft tenslotte rechtop lopen.”
Josta Vaseur
