Op 7 december heeft Ashwin Chitanie de Master in Education and Research for Sustainable Development afgerond aan de Anton de Kom Universiteit. Hij verdedigde zijn thesis “Bouwstenen voor inclusief beleid: ontplooiingskansen voor mensen met een lichamelijke beperking op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid en sport” met succes. Chitanie studeerde af met een 9. Uit zijn onderzoek is gebleken dat de belangrijkste factoren waar mensen met een beperking tegen opbotsen, zijn: rolstoelontoegankelijke gebouwen en onderwijs dat niet gericht is op de individuele ontplooiing van het kind, waardoor mensen met een lichamelijke beperking veelal laag opgeleid zijn. Na het Voortgezet Speciaal Onderwijs (VSO) is er geen vervolgopleiding. Mensen met een beperking die laag opgeleid zijn, krijgen banen die passen bij het opleidingsniveau. Ook is gebleken dat er werkgevers zijn die geen mentale omslag gemaakt hebben in het besef dat mensen met een beperking kunnen werken conform de capaciteiten. Bovendien is gebleken dat in het beleidsgebied sport er ook bottlenecks zijn, variërend van rolstoelontoegankelijke gebouwen tot financiën.
Daarnaast is bewustwording en acceptatie een proces dat nog niet volledig is doorgrond in de Surinaamse samenleving. Mensen met een beperking worden onderschat of met medelijdende ogen bekeken. Ook is gebleken dat er een verschil in perceptie is tussen de beleidsmakers en mensen met een lichamelijke beperking inzake de maatschappelijke positie van de mensen met een lichamelijke beperking. Daarnaast heeft de Staat Suriname zich gecommitteerd aan diverse verdragen en internationale verklaringen, echter op lokaal niveau hebben de opeenvolgende regeringen niet of nauwelijks getracht beleid te maken ten gunste van de inclusie van mensen met een beperking in de samenleving. Dit blijkt ook uit het ontbreken van specifieke wetgeving op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid en sport. Daarnaast is zorgvervoer, een randvoorwaarde om mensen met een beperking te kunnen transporteren, niet landelijk aanwezig. Het Nationaal Vervoer Bedrijf, afdeling Zorgvervoer, en Wan Okasi hebben te maken met diverse problemen, variërend van het niet beschikken over voldoende financiën voor de exploitatie, aanschaffen en vervangen van speciale rolstoelbussen. Ook is gebleken dat er een gebrek aan data is inzake de beleidsgebieden, waardoor er geen sprake is van het beleidsmatig overheidshandelen.
Deze obstakels zorgen er dan ook voor dat mensen met een lichamelijke beperking niet kunnen meedoen in de samenleving, omdat het overheidsbeleid niet gericht is op het wegnemen van drempels. De belangrijkste kansen die benut zouden moeten worden voor de mensen met een lichamelijke beperking zijn uitwisseling van ervaring met landen in de regio c.q. bevriende naties, ontwikkelen van curriculum dat niet alleen gericht is op het cognitieve samenwerking en technische assistentie van landen/organisaties in het kader van sport, onderwijs en werkgelegenheid; sport als middel voor bewegen en het verbeteren van de maatschappelijke positie van mensen met een lichamelijke beperking. Elke ontwikkeling in de inclusie van de mens met een lichamelijke beperking, is afhankelijk van keuzes die de beleidsmakers maken. Hierbij is het van belang dat beleidsmakers dan ook inclusie van de mensen met een lichamelijke beperking stimuleren en daarnaast moeten jongeren en mensen een opvoeding krijgen, respectievelijk gevormd worden, waarbij er aan mensen, ongeacht beperking of niet, gelijke kansen geboden worden conform de capaciteiten, zoals voorgeschreven in onze hoogste wet, de Grondwet.
Chitanie heeft een motorische beperking en beweegt zich voort met een rollator. In 2015 heeft Chitanie zijn bachelorstudies afgerond te FHR School of Business en Anton de Kom Universiteit. In 2017 begon hij weer met twee studies: PG – Extern op IOL en de Master in Education and Research for Sustainable Development.
